Ταῦτα ἀκούσαντες τινὲς τῶν Γερόντων ἐλυπήθησαν καὶ θέλοντες νὰ ἀπαλλάξουν ἐκ τῆς τοιαύτης πλάνης τὸν Γέροντα ἐκεῖνον, μετέβησαν εἰς τὸ κελλίον του καὶ τοῦ εἶπον· «Ἠκούσαμεν ὅτι Γέρων τις ἐπλανήθη καὶ λέγει διὰ τὰ Ἅγια Μυστήρια λόγους βλασφήμους, ὅτι, δηλαδή, ἡ Ἁγία Κοινωνία, τὴν ὁποίαν μεταλαμβάνομεν, δὲν εῖναι Αἷμα καὶ Σὰρξ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ ἀντίτυπον τούτων». Τότε ὁ Γέρων ἔβαλε πρὸ τῶν ἄλλων μετάνοιαν, εἰπών· «Εὐλογεῖτε, Πατέρες Ἅγιοι. Ἐγὼ εἶπον αὐτὸν λόγον καὶ τὸν λέγω, διότι δὲν πιστεύω, ὅτι εἶναι πράγματι Σῶμα Χριστοῦ».
«Εἶπον τότε ἐκεῖνοι πρὸς αὐτόν· «Μὴ βλασφημεῖς, Γέρον, καὶ κολάζεσαι, διότι διὰ τῆς θείας μετουσιώσεως ὁ Ἄρτος εἶναι ἀληθῶς ἡ Σὰρξ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ Οἶνος ἀληθῶς τὸ θεῖον Αἷμα. ᾨκονόμησε δὲ τοῦτο Ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον μεταλαμβάνομεν, ἐπειδὴ ἡ ἀνθρωπίνη φύσις δὲν δύναται νὰ φάγῃ σάρκα καὶ αἷμα ὠμά, διὰ τοῦτο λαμβάνομεν Αὐτὸν εἰς ταῦτα τὰ εἴδη, τὰ ἀναγκαιότερα καὶ χρησιμώτερα πάντων, τὰ ὁποῖα πρότερον ἀληθῶς ἦσαν ἁπλοῦς ἄρτος καὶ οἶνος, ἀλλὰ διὰ τῶν εὐχῶν καὶ ἐπικλήσεων τοῦ Ἱερέως καὶ διὰ τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετατρέπονται εἰς Σάρκα καὶ Αἷμα Χριστοῦ λίαν θαυμασίως. Καθὼς ἀκριβῶς καὶ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, κατὰ τὸ φαινόμενον εἶναι ὕδωρ, ἀλλὰ διὰ τῶν εὐχῶν καὶ τῆς ἱερουργίας πληροῦται Ἁγίου Πνεύματος. Ὅθεν δὲν εἶναι πλέον ὕδωρ ἁπλῶς, ἐπειδὴ ἀναγεννᾷ καὶ ἀναπλάσσει τὸν βαπτιζόμενον καὶ ἀπολυτρώνει τοῦτον ἐκ πάντων τῶν ἁμαρτημάτων».
Παρ’ ὅλα ὅμως ταῦτα καὶ ἕτερα πλείονα, τὰ ὁποῖα ἔλεγον οἱ Ὅσιοι Γέροντες, ἐκεῖνος δὲν ἐπείθετο, λέγων, ὅτι ἤθελε νὰ πληροφορηθῆ διὰ τῶν ἰδίων του ὀφθαλμῶν. Ὅθεν οἱ Ὅσιοι ἔμειναν ἐκεῖ καὶ προσηύχοντο μετ’ αὐτοῦ πρὸς τὸν Θεόν, ἐπὶ μίαν ἑβδομάδα, παρακαλοῦντες Αὐτὸν νὰ φωτίσῃ τὸν πλανώμενον Γέροντα, ἵνα ἐννοήσῃ τὸ σφάλμα του καὶ μὴ ἀπολεσθοῦν οἱ ἱδρῶτες καὶ οἱ κόποι τῆς ἀσκήσεώς του. Κατὰ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν μετέβησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἵνα ἀκούσωσι λειτουργίαν. Ὅταν δὲ ὁ Ἱερεὺς ἔλεγε τό· «Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἀχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου», βλέπουν καὶ οἱ τρεῖς, εἰς τὸ ἅγιον δισκάριον, ὤ τῆς Σῆς, Χριστέ, χρηστότητος καὶ θαυμαστῆς Σου δυνάμεως! μικρὸν Βρέφος, ζῶν καὶ εὔχαρι.
Ὅταν λοιπὸν ὁ Ἱερεὺς ἥπλωσε, τὴν χεῖρα διὰ νὰ μελίσῃ, τὸν Ἅγιον Ἄρτον, εἶδον οἱ τρεῖς οὗτοι Γεροντες Ἅγιον Ἄγγελον, ὁ ὁποῖος, ἔχων εἰς τὰς χεῖράς του μάχαιραν, ἔσφαξε τὸ Ἅγιον Βρέφος καὶ μετήγγισε τὸ Τίμιον Αὐτοῦ Αἷμα εἰς τὸ ἅγιον Ποτήριον.