Ἐκεῖ, εὑρισκόμενος ὁ Ὅσιος ἐτέλεσε πλεῖστα θαύματα. Διότι καὶ ἐκ τοῦ στόματος λέοντος ἔσωσεν ἀσθενῆ τινα προσερχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν λέοντα ἐκ τοῦ ὄρους ἀπεδίωξεν, ἀποστείλας τὸν μαθητήν του Ἀναστάσιον εἰς τὴν φωλεὰν τοῦ θηρίου, πρὸς τὸ ὁποῖον εἶπεν ἐκεῖνος· «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, λέγει ὁ δοῦλος Αὐτοῦ Συμεών, φύγε ἐκ τοῦ ὄρους καὶ μὴ ἐπιστρέψῃς πλέον». Λοιμικὴν δὲ νόσον, ἐπιπεσοῦσαν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, κατέπαυσε, νέον δαιμονιζόμενον ἰάτρευσε καὶ ἀπὸ ἄνθρωπόν τινα δηχθέντα ὑπὸ ὄφεως ἀπεμάκρυνε τὸν κίνδυνον, ἐνδύσας μάλιστα αὐτόν, ὄντα γυμνόν. Καὶ σεισμὸν μέγαν προέβλεψε καὶ τυφλὸν καὶ παράλυτον, δαιμονιζόμενον δὲ ὑπὸ τριῶν δαιμόνων, κατέστησεν ὑγιᾶ· καὶ παρθένον πάσχουσαν ἐκ σήψεως το ποδὸς ἐθεράπευσε καὶ εἰς ἄλλον παράλυτον καὶ εἰς δαιμονιζομένην γυναῖκα καὶ εἰς λεπρὸν ἀπέδωσε τὴν ὑγείαν, οὐδὲν ἄλλο ζητῶν παρὰ τούτων, εἰ μὴ τὴν μετάνοιαν ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπάνοδον εἰς τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου.
Ἦτο δὲ τὸ ὄρος τοῦ Ὁσίου, ὡς εἴπομεν, ἔρημον καὶ οὔτε ὕδωρ εἶχεν οὔτε σπήλαια διὰ νὰ προφυλάσσωνται τον χειμῶνα, μόνον δὲ καλύβας ἐκ ξύλων κατεσκεύασαν πρὸς πρόχειρον στέγασιν αὐτῶν. Ὁ δὲ Ἅγιος ἔμενεν εἰς τὴν πέτραν ἄστεγος, φέρων μόνον μικρὰν μηλωτήν. Οἱ δὲ προσερχόμενοι ἐστενοχωροῦντο ἐκ τῆς ἐλλείψεως ὕδατος καὶ ἄλλων ἀναγκαίων, ἐστενοχώρουν δὲ καὶ τοὺς συγκεντρωθέντας ἐκεῖ ἀδελφούς. Ὅθεν ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ὁ γνωρίζων τὰς ἀνάγκας τῶν δούλων του, ἐφώτισε τὸν Ἅγιον, ὅστις ἤκουσε θείας φωνῆς λεγούσης πρὸς αὐτόν· «Πρόσταξον τοὺς ἀδελφοὺς νὰ κτίσωσι Μοναστήριον, διὰ νὰ ἔχωσιν ὀλίγην ἀνάπαυσιν». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ὅσιος Συμεών, εἶδεν Ἄγγελον Κυρίου, ὅστις ἐχάρασσε τὰ ὅρια τοῦ Μοναστηρίου καὶ τὸ σχῆμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔπραξε λοιπὸν κατὰ τὴν προσταγὴν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπρόσταξε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ νὰ ἀρχίσουν νὰ κτίζουν τὸ Μοναστήριον. Οἱ δὲ παρὰ τοῦ Ὁσίου ἰαθέντες καὶ παραμείναντες ἐκεῖ ἐβοήθουν εἰς τὴν κατασκευὴν τοῦ Μοναστηρίου, ἕκαστος διὰ τῆς τέχνης τὴν ὁποίαν ἐγνώριζεν. Ἦλθον δὲ καὶ ἄλλοι ἐκ τῆς Συρίας καὶ ἐξ ἄλλων μερῶν.
Ὅτε δὲ λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν προσελθόντων καὶ τῶν ἀναγκῶν τῆς οἰκοδομῆς, ἡ ἀνάγκη τοῦ ὕδατος κατέστη ἐπιτακτικωτέρα, διότι πλὴν τῶν ἄλλων ἤθελαν νὰ σβύσουν καὶ ἄσβεστον, ἐπρόσταξεν ὁ Ὅσιος καὶ συνήθροισαν τὴν ἄσβεστον εἰς ἕνα τόπον.