Τούτου δὲ γενομένου, παρεκάλεσε τὸν Θεὸν νὰ χορηγήσῃ ὕδωρ εἰς αὐτάρκειαν. Καί, ὤ τοῦ θαύματος! ἦλθεν ἄνωθεν βροχὴ ἄφθονος, δύο δὲ μεγάλαι δεξαμεναὶ κατεσκευασμέναι παλαιότερον ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρας, πλήρεις πρότερον πετρῶν καὶ χωμάτων, ἐκαθαρίσθησαν καὶ ἐπληρώθησαν δι’ ὕδατος. Ἔκτοτε δέ, ὁσάκις ἐχρειάζετο ὕδωρ, ἔβρεχεν ἐξ οὐρανοῦ εἰς αὐτάρκειαν πάντων. Ἐνῷ δὲ ἔκτιζον τὸν ξενῶνα, πνεῦμα ἀκάθαρτον προεκάλεσε σεισμὸν φοβερὸν καὶ ἔτρεμον οἱ κτιζόμενοι τοῖχοι, οἱ δὲ τεχνῖται δὲν ἠδύναντο νὰ ἐργασθοῦν. Τότε ὁ Ὅσιος εἶπε πρὸς Μοναχόν τινα· «Κτύπησον διὰ τῆς ράβδου σου εἰς τὰ θεμέλια καὶ εἰπὲ τούτους τοὺς λόγους: Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ σὲ προστάσσει ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Συμεών, νὰ φύγῃς ἀπὸ τὸν τόπον τοῦτον, πνεῦμα ἀκάθαρτον». Εὐθὺς δέ, ὡς ὁ Μοναχὸς ἐκεῖνος ἐξετέλεσε τὸ προσταχθέν, ὤ τοῦ θαύματος! ὁ σεισμὸς ἔπαυσε καὶ ὅλα τὰ τῆς Μονῆς συνεπληρώθησαν ἄνευ ἐμποδίων. Ἔκτισαν δὲ καὶ στῦλον, εἰς τὸ πλευρὸν τοῦ ὁποίου ἀνώρυξαν καὶ ἑτέραν βαθεῖαν δεξαμενήν, ὥστε καὶ διὰ τοὺς προσερχομένους καὶ δι’ ὅλας τὰς ὑπηρεσίας τῆς Μονῆς ἐπήρκει τὸ ὕδωρ.

Νέον θαῦμα τότε ἐτελέσθη. Ἄνθρωπός τις, Βιγγίλιος ὀνόματι, δοῦλος τοῦ μακαρίου Πατριάρχου Ἐφραίμ, ἦτο τελείως παράλυτος. Ἔφεραν δὲ τοῦτον εἰς τὸν Ὅσιον καὶ παρεκάλουν νὰ εὐσπλαγχνισθῇ αὐτόν. Τότε ὁ Ὅσιος εἶπε πρὸς τὸν ἀσθενοῦντα· «Ἐὰν πιστεύῃς, ὅτι ἡ πίστις τὴν ὁποίαν ἔχεις πρὸς τὸν Θεὸν δύναται νὰ σὲ σώσῃ, ἐγείρου καὶ περιπάτει». Ἐκεῖνος ἀπεκρίθη· «Πιστεύω, Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, ὅτι τὰ πάντα δύνασαι νὰ τελέσῃς διὰ τοῦ δούλου Σου Συμεών». Ταῦτα δὲ εἰπὼν μεγαλοφώνως, ὤ τοῦ θαύματος! εὑρέθη ὑγιὴς καὶ ἐπήδησεν ὄρθιος, δοξάζων τὸν Κύριον. Ἡπλώθη δὲ ἡ φήμη τοῦ μακαριου Συμεὼν καὶ μέχρι τῆς Ἰβηρίας καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν ἀσθενοῦντες πολλοί, οἵτινες, ἀφοῦ ἐθεραπεύοντο, παρέμειναν εἰς τὴν ἁγίαν Μάνδραν τοῦ Συμεῶνος καὶ ἐτελειώθησαν ἐν θεαρέστῳ πολιτείᾳ.

Συνεπληρώθη δὲ καὶ ὁ ἱερὸς Ναός, ὅστις ἀφιερώθη εἰς τὸ ὄνομα τῆς ζωαρχικῆς καὶ Παναγίας Τριάδος, ἀλλ’ οἱ κίονες εἶχον ἀνάγκην νὰ λαξευθοῦν. Ὅθεν μετέβη τότε πρὸς τὸν Ὅσιον ἀδελφός τις, ὀνόματι Ἰωάννης, ὅστις δὲν ἐγνώριζε καθόλου γλυπτικὴν καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ὅσιον· «Ἔγγισόν με, Πάτερ, εἰς τὴν καρδίαν διὰ τῆς ἁγίας χειρός σου, ἵνα μὲ φωτίσῃ ὁ Κύριος νὰ πελεκήσω τὰ μάρμαρα». Ὁ Ὅσιος τότε ηὐχήθη αὐτὸν ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ λόγος τοῦ Ὁσίου ἔργον ἐγένετο καί, ὡς ἄλλος Βεσελεήλ, εἰργάζετο ἐπιμελέστατα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.