Μετὰ τὴν θείαν ταύτην ἐπιφάνειαν, νέα θαύματα ἐτέλει ὁ Ὅσιος, πολλοὶ δὲ ἀσθενεῖς, ἀκούοντες τὴν φήμην αὐτοῦ, προσέτρεχον πρὸς τὸν Ὅσιον, ζητοῦντες τὴν μεσιτείαν Αὐτοῦ πρὸς τὸν Πανόγαθον Θεὸν διὰ τὴν ἴασιν τῶν ἀσθενούντων. Ἐπειδὴ δὲ πλῆθος μέγα ἦσαν οἱ προσερχόμενοι, ηὐλόγησε ράβδους καὶ ἔδωκεν εἰς τοὺς μαθητάς του, οἵτινες ἐγγίζοντες διὰ τούτων τοὺς ἀσθενεῖς καὶ προσευχόμενοι ἰάτρευον τούτους, ἀπομακρύνοντες πρὸ παντὸς ἐκ τῶν ἀνθρώπων τὰ κακὰ πνεύματα. Διὰ νὰ μὴ κενοδοξήσουν δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι αὐτοὶ ἰάτρευον τοὺς νοσοῦντας, εὐθὺς ὡς ἐθεραπεύοντο τρεῖς, πάλιν ὁ Ἅγιος ηὐλόγει τὰς ράβδους, ἐπικαλούμενος διὰ θερμῆς προσευχῆς τὴν θείαν Χάριν. Οὕτω καὶ ἐκ τῶν ὀδόντων τῶν θηρίων ἀνθρώπους διέσωσε διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ θείου Ὀνόματος καὶ πᾶσαι νόσον ἐθεράπευε. Καὶ τὴν κατὰ τῆς Ἀντιοχείας ἐπιδρομὴν τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν Χοσρόη μετὰ τῶν Χαλδαίων προεῖδε [3] καὶ τὴν σφαγὴν τῶν κατοίκων αὐτῆς ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν των, διὰ θερμῆς δὲ πρὸς τὸν Θεὸν δεήσεως τὸ ὄρος ὅπου εὑρίσκετο ἡ Μονὴ αὐτοῦ ἐκάλυψε διὰ νέφους, ὥστε νὰ ἀποκρύψῃ τὴν Μονὴν ἀπὸ τὰ βλέμματα τῶν βαρβάρων, τυφλὸν δὲ γέροντα πληγωθέντα διὰ ξίφους εἰς τὸν λαιμὸν ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἐθεράπευσεν, ὤ τοῦ θαύματος! δι’ ἐπιθέσεως ἐπὶ τῆς πληγῆς αὐτοῦ πηλοῦ, τὸν ὁποῖον ὁ ἴδιος ἔπλασε διὰ χώματος καὶ ὕδατος.
Ἐπειδὴ ὅμως ἐξ ὅλων τούτων τῶν θαυμασίων, τὰ ὁποῖα ἐτέλει ὁ Ὅσιος, προσήρχοντο πρὸς αὐτὸν πλῆθος ἀνθρώπων ἀναρίθμητον, πρὸς παρηγορίαν τῶν πόνων των, ἐσκέφθη νὰ ἀναχωρήση ἐκεῖθεν, διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν σύγχυσιν. Ὡδηγήθη δὲ τότε δι’ ὀπτασίας Κυρίου νὰ μεταβῇ εἰς ὄρος τι εὑρισκόμενον πρὸς τὸ δεξιὸν μέρος τοῦ κίονος. Ὅθεν ἐκάλεσε τοὺς ἀδελφοὺς καὶ ὥρισεν ὡς πρεσβύτερον τούτων τὸν ἐναρετώτερον. Καταβὰς δὲ ἐκ τοῦ στύλου προσευχήθη δι’ αὐτοὺς καὶ δώσας καὶ λαβὼν συγχώρησιν ἀπεχαιρέτησε τούτους καὶ ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν καὶ μετέβη είς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρου εἰς τὸν ὑποδειχθέντα διὰ τοῦ ὁράματος τόπον. Ἀνελθὼν δὲ ἐπὶ πέτρας προσηυχήθη. Ἦτο δὲ τότε τριάκοντα χρόνων [4]. Τὴν ἑπομένην μετέβησαν, ὡς συνήθως, εἰς τὸν στῦλον πολλοὶ ἀσθενεῖς, ἀλλὰ μαθόντες ὅτι ἀνῆλθεν εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους μετέβησαν ἐκεῖ, πρὸς θεραπείαν των. Ἐλυπήθη τότε ὁ Ὅσιος, βλέπων ὅτι οὔτε ἐκεῖ ἠδύνατο νὰ ἡσυχάσῃ, ἀλλ’ εὐσπλαγχνισθεὶς τὰ δάκρυά των, ἐπέθετε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἑνὸς ἑκάστου καὶ ἐθεράπευεν αὐτοὺς διὰ τῆς θείας εὐσπλαγχνίας.