Ἀλλ’ ὁ μισόκαλος διάβολος, φθονήσας αὐτόν, παρεκίνησε κακόν τινα Μοναχὸν νὰ τὸν φονεύσῃ ὁ δείλαιος, φθονήσας αὐτόν, διότι ἠγωνίζετο περισσότερον ἐκείνου εἰς τὴν ἄσκησιν καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ τὸν φθάσῃ. Ὅταν λοιπὸν ἐκεῖνος ἤγειρε τὴν χεῖρα, δι’ ἧς ἐκράτει τὴν μάχαιραν, ἵνα τὸν φονεύσῃ, εὐθὺς ἐκ θείας ἐνεργείας ἐξηράνθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ καὶ τόσον δριμὺν πόνον ᾐσθάνθη εἰς τὴν καρδίαν, ὥστε ἐκινδύνευε νὰ ἀποθάνῃ. Ἐλθὼν τότε εἱς τὸν Ἡγούμενον ἔδειξεν εἰς αὐτὸν τὴν δεξιὰν παράλυτον χεῖρά του, ἄλλ’ ᾐσχύνετο, ὁ ἀνόητος, νὰ εἴπῃ τὴν αἰτίαν. Καὶ ἐν ὅσῳ αἱ ἡμέραι παρήρχοντο, τόσον ἐχειροτέρευε. Φοβούμενος λοιπὸν τὸν θάνατον, ἐξωμολογήθη κρυφίως τὴν ἀνομίαν του εἰς τὸν Ἡγούμενον, ὅστις ὡμολόγησε τὴν ἐπιβουλὴν εἰς τὸν Ὅσιον καὶ τὴν δικαίαν τιμωρίαν τὴν ὁποίαν ὑπέστη ὁ πάντολμος. Παρεκάλεσε δὲ αὐτόν, ὡς τέκνον του γνήσιον, νὰ συγχωρήσῃ τὸν πταίστην καὶ νὰ δεηθῇ δι’ αὐτὸν πρὸς τὸν Θεὸν νὰ παραχωρήσῃ τὴν ἴασιν εἰς τὸν πταίστην. Εὐθὺς τότε ὁ ἀμνησίκακος ὑπήκουσε καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γόνατα προσηυχήθη. Ὡς δὲ ἠγέρθη, ἐσφράγισε διὰ τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ τὴν ξηρανθεῖσαν χεῖρα τοῦ πάσχοντος, ὅστις, ὤ τοῦ θαύματος! εἶδε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ὑγιᾶ ὡς καὶ πρότερον.

Μετὰ ἡμέρας τινάς, ἐνῷ ὁ Ὅσιος Συμεὼν προσηύχετο, βλέπει πρὸ αὐτοῦ νέον ὡραιότατον κατὰ τὴν μορφήν. Ἠννόησε τότε ὅτι ἦτο ὁ Δεσπότης Χριστὸς καὶ λαβὼν θάρρος, ὡς ὁ ἠγαπημένος Αὐτοῦ Ἰωάννης, ἠρώτησε τὸν Κύριον· «Κύριε, πῶς Σὲ ἐσταύρωσαν οἱ Ἱουδαῖοι;». Τότε ὁ Δεσπότης, ἵνα διδάξῃ τὸν Ὅσιον ὑπομονὴν εἰς τὰς θλίψεις καὶ νέκρωσιν τοῦ σώματος, ἥπλωσε τὰς ἀχράντους Αὐτοῦ χεῖρας εἰς σημεῖον Σταυροῦ καὶ εἶπεν· «Οὕτως ἐσταυρώθην, καθὼς ηὐδόκησα. Σὺ δὲ ἀνδρίζου καὶ ὑπόμενε». Ὅμως ὁ Ὅσιος Συμεὼν πρὸς στιγμὴν δὲν ἠννόησε τὰ ὑπὸ τοῦ Κυρίου λεχθέντα, ὅταν ὅμως ἐσυλλογίσθη ταῦτα, περισσότερον ἠγωνίζετο, προσθέτων κόπους εἰς τοὺς κόπους καὶ ἄσκησιν εἰς τὴν ἄσκησιν τόσον, ὥστε, ὅταν ὁ Ἱωάννης ἀπήγγελλεν ἑκάστην νύκτα τριάκοντα ψαλμούς, ὁ Συμεὼν ἀπήγγελλεν ὀγδοήκοντα. Πολλάκις δὲ ἀνεγίνωσκε καὶ ὁλόκληρον τὸ Ψαλτήριον καὶ δὲν ἐκοιμᾶτο καθ’ ὅλην τὴν νύκτα. Ὁ δὲ Προεστὼς ἠμπόδιζεν αὐτόν, λέγων· «Ἀρκεῖ, τέκνον, μὴ ἀγωνίζεσαι περισσότερον καὶ κυβέρνα ὀλίγον τὸ σῶμά σου. Τρῶγε μετρίως καὶ κοιμοῦ ὀλίγον, ὡς ἄνθρωπος, διὰ νὰ δύνασαι νὰ κάμῃς καὶ τὸν κανόνα σου. Διότι τὰ φαγητὰ δὲν μολύνουν τὸν ἄνθρωπον, ὡς εἶπεν ό Κύριος.