Μεταβᾶσα δὲ κατὰ τὴν ἑπομένην, διὰ τὸν σκοπὸν αὐτόν, ὤ τοῦ θαύματος! εὗρε τὸ θυμίαμα σῶον καὶ ἀκέραιον, ὡς τὸ προσέφερεν εἰς τὴν γυναῖκα ὁ μέγας Πρόδρομος. Οὕτως ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας διετηρήθη τὸ θυμίαμα τοῦτο. Μετ’ ὀλίγας ἡμέρας εἶδε καὶ πάλιν κατ’ ὄναρ τὸν Βαπτιστὴν Ἰωάννην, ὅστις εἶπε πρὸς αὐτήν· «Γύναι, ἡσύχασον, διότι θέλεις γεννήσει υἱόν, τὸν ὁποῖον νὰ ὀνομάσῃς Συμεών. Θὰ τρέφεται δὲ μόνον ἐκ τοῦ δεξιοῦ σου μαστοῦ, διότι πάντοτε δεξιὰ θὰ βαδίζῃ τὸ τέκνον σου καὶ πρὸς οὐδὲν ἁμάρτημα θὰ κλίνῃ, ἀλλὰ θὰ γίνῃ Ἅγιος μέγας. Μόνον δὲ μὲ ἄρτον, ὕδωρ, ἅλας καὶ μέλι θὰ τρέφεται. Καὶ πρόσεξον νὰ φυλάττῃς τοῦτο καλῶς καὶ πρὸ τῆς γεννήσεως καὶ μετὰ ταύτην, διότι ὡς σκεῦος Θεοῦ παρασκευάζεται. Ὅταν δὲ γίνῃ τριῶν ἐτῶν, φέρε τοῦτον εἰς τὸν Ναόν μου, ἵνα λάβῃ τὸ ἅγιον Βάπτισμα».

Ταῦτα εἶπεν ό θεῖος Πρόδρομος, μετ’ ὀλίγον δὲ ταῦτα πάντα ἐπηλήθευσαν. Καὶ ὅτε συνεπληρώθη ὁ καιρός, ἡ Μάρθα ἐγέννησε τὸν προφητευθέντα, ὅστις ἐκ μόνου τοῦ δεξιοῦ μαστοῦ ἐθήλαζεν. Ὡς δὲ ἡμέραν τινὰ ἐδοκίμασεν ἡ Μάρθα νὰ θηλάσῃ τὸ νήπιον καὶ ἐκ τοῦ ἀριστεροῦ, ἐκεῖνο ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον. Ἐπειδὴ δὲ ἐπέμενεν ἡ μήτηρ, τὸ νήπιον καθ’ ὅλην τὴν ἡμέραν δὲν ἔφαγε. Κατὰ δὲ τὴν ἐπελθοῦσαν νύκτα, ὤ τοῦ ἐξαισίου θαύματος! ὁ ἀριστερὸς μαστὸς τῆς Μάρθας ἐξηράνθη τελείως καὶ ἐστείρευσε.

Τριετὲς γενόμενον τὸ παιδίον ἐβαπτίσθη καὶ ὠνομάσθη Συμεών. Καὶ ὡς ἐξῆλθεν ἑκ τῆς ἱερᾶς κολυμβήθρας, ὡμίλησε τὸ νεοφώτιστον εἰπόν· «Ἔχω πατέρα καὶ δὲν ἔχω». Τοῦτο δὲ ἔλεγεν ἐπὶ ἡμέρας ἑπτά, σημαῖνον τὴν τῶν γονέων ἄρνησιν καὶ ἀναχώρησιν καὶ τὴν πρὸς τὰ οὐράνια ἀνάβασιν. Ὅσας δὲ ἡμέρας ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἔτρωγε κρέας, ἐκεῖνο ἐγκρατεύετο καὶ οὐδόλως ἐθήλαζε. Πενταετοῦς ὄντος τοῦ Συμεών, μέγας σεισμὸς ἐγένετο εἰς Ἀντιόχειαν καὶ κατεκρημνίζοντο αἱ οἰκίαι, φονεύουσαι τοὺς κατοίκους. Ἔπεσε τότε καὶ ἡ οἰκία τοῦ Συμεὼν καὶ κατεπλάκωσε τὸν πατέρα αὐτοῦ, ὅστις καὶ ἀπέθανεν. Ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ, εὑρισκομένη κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην ἐντὸς τοῦ Ναοῦ τοῦ Προδρόμου καὶ προσευχομένη, οὐδὲν ἔπαθεν. Ὁ δὲ Συμεὼν εὑρίσκετο ἐντὸς τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Ὡς δὲ ἐσταμάτησεν ὁ σεισμός, ἐξῆλθε τοῦ Ναοῦ καὶ περιεπλανᾶτο ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, εὑροῦσα δὲ τοῦτον γυνή τις τὸν ἔφερεν εἰς τὴν οἰκίαν της. Ἡ δὲ Μάρθα, ἀναζητοῦσα αὐτὸν καὶ μὴ εὑρίσκουσα, σφόδρα ἐλυπεῖτο, διότι ἐνόμιζεν ὅτι ἐθανατώθη κατὰ τὸν σεισμόν. Νύκτα δέ τινα εἶδε καθ’ ὕπνον τὸν Βαπτιστήν, ὅστις τῆς εἶπε ποῦ εὑρίσκετο. Ὅθεν εὑροῦσα αὐτόν, ἔχαιρε καὶ ἠγάλλετο.