ΣΥΜΕΩΝ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ό Θαυμαστορείτης ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου Β’ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη φξε’-φοη’ (565-578). Τοῦτον ὁ Κύριος ηὐδόκησε νὰ γεννηθῇ διὰ νὰ ἔχωμεν ὄχι μόνον πρεσβευτὴν καὶ μεσίτην παρὰ Θεῷ, ἀλλ’ ἰατρὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, τύπον δὲ τοῦ ἐρημητικοῦ βίου καὶ παράδειγμα φιλοσοφίας πατρικῆς. Διότι ἐκ τῆς βρεφικῆς αὐτοῦ ἡλικίας ἠκολούθησε τὴν ἀρετήν, ἐκ μειρακίου τὴν ἄσκησιν καὶ οὕτω, ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας μέχρι θανάτου, καὶ θείων ὁραμάτων κατέστη ἄξιος καὶ τῆς χάριτος τῶν θαυμάτων ἀπήλαυσε. Ἂς διηγηθῶμεν ὅθεν διὰ τῆς μικρᾶς μας δυνάμεως τὸν βίον αὐτοῦ καὶ τὰ κατορθώματα, ἐπικαλούμενοι εἰς βοήθειαν τὸν κοινὸν ἡμῶν Δεσπότην καὶ τὰς πρεσβείας τοῦ Ὁσίου Συμεών.

Ἄνθρωπός τις, νέος τὴν ἡλικίαν, Ἰωάννης ὀνόματι, καταγόμενος ἀπὸ τὴν Ἔδεσσαν τῆς Μεσοποταμίας [1], μετέβη, μετὰ τῶν γονέων του, μυροποιῶν τὴν τέχνην, ἵνα κατοικήσῃ εἰς Ἀντιόχειαν. Θέλοντες δὲ νὰ ὑπανδρεύσουν τὸν υἱόν των, εὗρον κόρην ὡραίαν, Μάρθαν ὀνόματι, μεθ’ ἧς ὑπάνδρευσαν αὐτόν. Ἡ Μάρθα ἦτο πολὺ εὐλαβὴς καὶ τακτικῶς μετέβαινεν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ θείου Προδρόμου, ἵνα προσεύχεται, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν γάμον της διετήρησε τὴν συνήθειάν της ταύτην. Νηστεύουσα δὲ παρεκάλει τὸν Δεσπότην, ὅπως διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου δωρήσῃ εἰς αὐτὴν τέκνον, τὸ ὁποῖον, εὐθὺς ὡς ἤθελε γεννηθῆ, ὑπέσχετο νὰ ἀφιερώσῃ εἰς τὸν θεῖον Πρόδρομον. Οὕτω προσευχομένη νύκτα τινὰ εἶδεν ἐν ὀπτασίᾳ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον, λέγοντα· «Ἔχε θάρρος, γύναι, διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου. Καὶ ὡς σημεῖον λάβε τοῦτο τὸ εὐῶδες θυμίαμα καὶ θυμίασε πολλάκις τὸν οἶκόν μου». Εὐθὺς ὡς ἐξύπνησεν ἡ γυνή, περιχαρὴς καὶ ἔμφοβος, βλέπει εἰς τὴν δεξιάν της χεῖρα βῶλον ἐξαισίου θυμιάματος, ὤ τῆς Σῆς ἀγαθότητος Χριστέ! Ὅθεν, πεσοῦσα κατὰ γῆς, ηὐχαρίστει μετὰ δακρύων τὸν Κύριον.

Ὡς δὲ ἐξημέρωσεν, ἔθεσε τὸ θυμίαμα ἐπὶ τοῦ θυμιατηρίου καὶ μεταβᾶσα εἰς τὸν Ναὸν ἐθυμίαζε τοῦτον. Τόσον δὲ ἐξαίρετον εὐωδίαν ἀπέπνεε τὸ θυμίαμα ἐκεῖνο, ὥστε οἱ παριστάμενοι ἐξεπλήσσοντο, ἐπειδὴ ἠννόουν, ὅτι ἡ εὐωδία αὕτη ἦτο θεία καὶ οὐχὶ γήϊνος. Ὅτε δὲ ἀπέμεινεν ἐλάχιστον ἐκ τοῦ θυμιάματος, ἔσβεσε τοῦτο ἵνα θυμιάσῃ καὶ πάλιν.