Ὅθεν καὶ πάλιν ἡ βασίλισσα Ζωή, ἡ σύζυγος τοῦ Παφλαγόνος τὴν ὁποίαν βασιλεύσας εἶχεν ἐξορίσει ὁ Καλαφάτης, ἐπανῆλθεν εἰς τὰ βασίλεια καὶ ἔλαβε τὰ σκῆπτρα τῆς βασιλείας. Εὐθὺς τότε ἔστειλε πλοῖα καὶ ἔφεραν τὸν Κωνσταντῖνον εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Λαβοῦσα δὲ τότε αὐτὸν ὡς σύζυγόν της γνήσιον, διὰ τελείου γάμου, ἀντὶ τῆς προτέρας ἐξορίας ἐνεχείρισεν εἰς αὐτὸν τὰ σκῆπτρα καὶ τὴν βασιλικὴν ἐξουσίαν, κατὰ τοὺς ͵αμβ’ (1042) χρόνους ἀπὸ Χριστοῦ, οὕτω δὲ ἐβασίλευσε, κατὰ τὴν προφητείαν τῶν Ὁσίων Πατέρων. Τότε οἱ Ὅσιοι οὗτοι Πατέρες, μαθόντες τὸ γεγονός, ἔφθασαν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ἐλθόντες πρὸς τὸν βασιλέα ὑπενθύμισαν εἰς αὐτὸν τὴν ὑπόσχεσιν αὐτοῦ νὰ κτίσῃ τὴν Ἐκκλησίαν, δεικνύοντες συγχρόνως καὶ τὸν δακτύλιόν του. Ὁ δὲ βασιλεύς, ταῦτα ἀκούσας καὶ ἰδὼν τὸν δακτύλιόν του, εἶπε χαίρων πρὸς αὐτούς· «Μοὶ ὑπενθυμίσατε, διὰ τοῦ δακτυλίου, τὴν ὑπόσχεσίν μου».
Ὁποίαν δὲ εὐλάβειαν ἔλαβε τότε, ὁ βασιλεὺς διὰ τοὺς Ὁσίους, ὅταν ἐπληρώθη ἡ προφητεία των καὶ ὁπόσον σέβας ἔδειξεν εἰς αὐτοὺς καὶ ἀκολούθως κατὰ ποῖον ἐγκάρδιον τρόπον ἐδεξιώθη τούτους, περιττὸν εἶναι νὰ εἴπωμεν. Ἐπειδὴ τοῦτο καταφαίνεται ἐκ τῆς μεγίστης φιλοτιμίας, τὴν ὁποίαν ἐπέδειξε μετὰ ταῦτα, διὰ τὴν οἰκοδομὴν τοῦ Ναοῦ καὶ ἐκ τῶν ἀφιερωμάτων καὶ τῶν προνομίων, τὰ ὁποῖα παρεχώρησεν εἰς τὴν Μονήν. Διότι τότε εὐθὺς ἔπεμψε τὸν ἀρχιτέκτονα τῆς οἰκοδομῆς καὶ ἄλλους δευτερεύοντας καλλιτέχνας, διὰ νὰ οἰκοδομήσωσι τὸν Ναὸν τῆς Θεοτόκου. Ἀπέστειλε δὲ καὶ πολλοὺς μαρμαρίνους στύλους, διαφανεστάτους καὶ λαμπροὺς καὶ ἄλλα πορφυρόχροα μάρμαρα, ἐσωτερικῶς κατοπτρίζοντα τὸ φῶς, καθὼς καὶ ὅ,τι ἦτο ἀναγκαῖον διὰ τοιαύτην βασιλικὴν οἰκοδομήν. Ἐκπλεύσαντες δὲ ἐκεῖθεν οἱ Ὅσιοι Πατέρες ἔφθασαν εἰς τὸν λιμένα τῆς Χίου καὶ ἐξελθόντες, ἤρχισαν μὲ πολλὴν φιλοπονίαν καὶ προθυμίαν προπαρασκευάζοντες ἀόκνως τὰ τοῦ ἔργου τῆς μεγίστης καὶ μεγαλοπρεποῦς ἐκείνης οἰκοδομῆς. Ἐκτίζετο δὲ αὕτη ἐπὶ δώδεκα ἔτη δι’ ἐξόδων βασιλικῶν, ζῶντος ἔτι τοῦ ἀοιδίμου Κωνσταντίνου. Ὡς πρὸς δὲ τὴν καλλιτεχνίαν καὶ τὴν ἁρμονίαν τοῦ σχεδίου τόσον καλῶς ἐπεμελήθησαν οἱ οἰκοδόμοι καὶ τόσον μεγαλοπρεπῶς ᾠκοδόμησαν τὸν ἱερὸν Ναόν, ὥστε οὗτος σχεδὸν ἐτιμήθη ὡς ἴσος πρὸς τὰς πρωτίστας οἰκοδομὰς τῶν ἑπτὰ θαυμάτων τοῦ κόσμου.