νηστεύοντες, ἀδιαλείπτως προσευχόμενοι καὶ ὁλονυκτίους ἀγρυπνίας τελοῦντες, ὑπομένοντες τοὺς παγετοὺς τοῦ χειμῶνος καὶ τοὺς καύσωνας τοῦ θέρους. Ὅθεν καὶ προφητικοῦ χαρίσματος ἠξιώθησαν καὶ ὡς ἔχοντες παρρησίαν πρὸς τὸν Θεόν, τὸν οὐράνιον Βασιλέα, τὴν πρὸς τοὺς ἐπιγείους βασιλεῖς παρρησίαν θαυμιασίως ἐπλούτησαν καὶ Ναὸν θαυμαστόν, ὡς ἄλλοτε ό Σολομῶν, ἔκτισαν καὶ Μοναστήρια καὶ Κοινόβια, ὡς ἄλλοι Εὐθύμιος ὁ Μέγας, Σάββας ὁ Ἡγιασμένος καὶ Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης συνέστησαν καὶ τύπος καὶ ὑπογραμμὸς τῆς μοναδικῆς ζωῆς ἀνεδείχθησαν εἰς τὴν νῆσον ταύτην ὡς ὁ μέγας Ἀντώνιος. Καὶ Ναὸν περικαλλέστατον καὶ Μοναστήρια κατόπιν κόπων μακρῶν ἔκτισαν διὰ τὴν σωτηρίαν μας καὶ ὅλην τὴν νῆσον ἐπλούτισαν διὰ τῆς ἀρετῆς καὶ θεοσεβείας. Διότι ἡ εὐλάβεια, ἥτις ἀνθεῖ μέχρι σήμερον εἱς τὴν Χίον, ἀπὸ τὰς Σκήτας τῶν Ἁγίων τούτων Πατέρων καὶ ἐκ τῶν ἄλλων εὐαγῶν Μοναστηρίων ἐξεπορεύθη. Ὑποχρέωσιν λοιπὸν ἔχομεν, ἀδελφοὶ Χριστιανοί, νὰ ἀγαπῶμεν τοὺς Ὁσίους τούτους, τῶν ὁποίων τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν σήμερον καὶ νὰ σεβώμεθα αὐτούς, ὄχι μόνον διὰ τὰ ἀγαθά, ὅσων ἔγιναν εἰς ἡμᾶς πρόξενοι, ἀλλὰ καὶ διότι εἶναι προστάται μας καὶ παρακαλοῦσι τὸν Θεὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἀδιακόπως.
Ἀλλ᾽ ὦ Πατέρες τιμιώτατοι, σεῖς οἵτινες πρῶτοι ἐστάθητε διδάσκαλοι τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς μοναδικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας εἰς τὴν νῆσον τῆς Χίου, σεῖς οἵτινες μυρίους κόπους ὑπεμείνατε καὶ τὴν ἁγίαν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου θαυμασίως ἀπηλαύσατε ἐπὶ τῶν τῆς μυρσίνης κλάδων, σεῖς οἵτινες συνεστήσατε Μοναστήρια πρὸς λατρείαν καὶ δόξαν Θεοῦ καὶ δι’ Αὐτὸν ἐδιώχθητε, μὴ παύσητε καὶ διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν μας δεόμενοι τῇ Ἁγίᾳ καὶ προσκυνητῇ Τριάδι νὰ ἀξιώσῃ ἡμᾶς τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν· Ἧς ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.