ΝΙΚΗΤΑΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ καὶ ΙΩΣΗΦ οἱ Ὁσιώτατοι Πατέρες ἡμῶν ἦσαν γεννήματα καὶ θρέμματα τῆς περιφήμου νήσου Χίου, ἀναβλαστήσαντα εἰς αὐτήν, ὡς ρόδα εὐθαλέστατα, περὶ τὰ τέλη τοῦ Ι’ (10ου) μετὰ Χριστὸν αἰῶνος. Ἂν δὲ καὶ οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχουσιν ἀνάγκην ἀπὸ ἀνθρωπίνην δόξαν καὶ τιμήν, ἐπειδὴ ἔχουν τὴν ἐξ οὐρανοῦ θείαν δόξαν ζῶντες εἰς τὸν αἰῶνα, κατὰ τὸν Σολομῶντα (Σοφ. Σολ. ε’ 16), αἱ ψυχαὶ αὐτῶν εἶναι ἐν χειρὶ Θεοῦ (Σοφ. Σολ. γ’ 1), καὶ τὰ ὀνόματά των καταγεγραμμένα ἐν βίβλῳ ζωῆς, ἐν τούτοις ἡμεῖς ἔχομεν χρέος ἀπαραίτητον νὰ γράφωμεν τοὺς Βίους καὶ τὰ κατορθώματά των, πρὸς δόξαν καὶ τιμὴν αὐτῶν καὶ ἀκολούθως νὰ ἀπαινῶμεν καὶ νὰ μακαρίζωμεν τούτους, ὡς πιστοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ ἤ, μᾶλλον εἰπεῖν, ὡς γνησίους φίλους Ἐκείνου. Διότι, κατὰ τὸν μέγαν Βασίλειον, ἡ πρὸς τοὺς ἀγαθοὺς τῶν ὁμοδούλων τιμή, ἀπόδειξιν ἔχει τῆς πρὸς τὸν κοινὸν Δεσπότην εὐνοίας, μάλιστα ὅταν οὗτοι οἱ ἁγαθοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ἁπλῶς Ἅγιοι ἀγωνισθέντες διὰ τὴν ἑαυτῶν μόνον σωτηρίαν, ἀλλ’ εἶναι κοινοὶ ἡμῶν εὐεργέται, διότι διὰ τὴν τῶν πολλῶν σωτηρίαν ἠγωνίσθησαν καὶ πολλοὺς ἔχυσαν ἱδρῶτας. Ὅταν μάλιστα οἱ πρὸς ἔπαινον προκείμενοι Ἅγιοι τυγχάνει νὰ εἶναι καὶ πάντων ἡμῶν κοινοὶ εὐεργέται, τότε καὶ ὁ ἔπαινος ἡμῶν εἶναι δικαιότερος καὶ ἡμεῖς περισσότερον ὑποχρεούμεθα νὰ ἐγκωμιάζωμεν αὐτούς.

Τοιοῦτοι λοιπὸν κοινοὶ εὐεργέται ἐστάθησαν, ἀδελφοί, εἰς τὴν νῆσον Χίον καὶ οἱ Ὅσιοι οὗτοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες ἡμῶν Νικήτας, Ἰωάννης καὶ Ἰωσήφ, τῶν ὁποίων τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν σήμερον, ἐπειδὴ οὗτοι δὲν ἠγωνίσθησαν μόνον διὰ τὴν ἰδικήν των σωτηρίαν, ἀλλ’ ἀφοῦ τοὺς ὑπερανθρώπους ἐκείνους ἀγῶνας τῆς ἀσκήσεως ἐπὶ μακρὰ ἔτη ὑπέμειναν, τότε καὶ ὑπὲρ τῆς τῶν πολλῶν σωτηρίας ἐφρόντισαν, ἀλλὰ καὶ μυρίους κόπους καὶ είς τὴν γῆν καὶ εἰς τὴν θάλασσαν ἀνέλαβον καὶ πολλοὺς ἱδρῶτας ἔχυσαν, οἱ ἀοίδιμοι, διὰ νὰ οἰκοδομήσουν Μοναστήρια, πρὸς ψυχικὴν τῶν ἀνθρώπων σωτηρίαν καὶ πολλοὺς ἔσωσαν διὰ τοῦ θείου παραδείγματος τῶν ἀρετῶν των καὶ διὰ τῆς θεοπνεύστου διδασκαλίας των. Ὅθεν δικαίως πρέπει νὰ ἐπαινοῦνται ὡς κοινοὶ ἡμῶν εὐεργέται, τὰ δὲ κατορθώματά των νὰ κηρύττωνται εἰς δόξαν Θεοῦ, τοῦ δοξαζομένου ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ, εἰς ὠφέλειαν τῶν ἀναγινωσκόντων καὶ ἀκουόντων τὴν ἔνθεον ἐκείνων πολιτείαν καὶ τὰς θεοειδεῖς ἀρετάς. Πρέπει ὅμως νὰ ἀρχίσωμεν κατὰ τάξιν τὴν διήγησιν.