Ταῦτα ἐνῷ διελογίζοντο καὶ ἠπόρουν τὶ νὰ πράξουν καὶ ἐνῷ ὁ Ἀκάκιος ἐθερμαίνετο ὑπὸ τοῦ ζήλου καὶ ἐστενοχωρεῖτο διὰ τὴν βραδύτητα, εἷς παρευρισκόμενος αὐτάδελφος τοῦ πλοιάρχου, αὐτόκλητος ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ γνωρίζω τὸν δρόμον καὶ εἶμαι ἕτοιμος νὰ ὁδηγήσω τὸν φίλτατόν μου Ἀκάκιον μέχρι τοῦ προαυλίου τοῦ βεζύρη». Εὐθὺς τότε λαβὼν τὸν Ἀκάκιον ἐκ τῆς χειρός, τοῦ εἶπε· «Ἔλα νὰ ὑπάγωμεν». Εἰσελθόντες δὲ εἰς τὴν λέμβον, ἔπλευσαν πρὸς τὴν πύλην τοῦ κήπου, Μπαξὲ Καππὶ καλουμένην τουρκιστὶ, καὶ ἐξελθόντες ἐπορεύθησαν.
Ὁ δὲ μακάριος Ἀκάκιος χαίρων ἔσπευδεν ἵνα ἀπολαύσῃ τὸ ὑπ᾽ αὐτοῦ ποθούμενον μαρτυρικὸν τέλος, προπορευόμενος τοῦ ὁδηγοῦντος αὐτόν, ὅστις ἔλεγεν εἰς αὐτόν· «Ἰδού, τρέχεις τὴν ὑπὸ σοῦ ποθουμένην ὁδόν, Ἀκάκιε· ἰδοὺ ἔφθασεν ἡ ὥρα τοῦ Μαρτυρίου σου καὶ μετ᾽ ὀλίγον, σὺν Θεῷ ἐκτελεῖς τὸν ἀγῶνα τῆς ἀθλήσεώς σου καὶ θέλεις φθάσει τὸ μακάριον τέλος, πρὸς τὸ ὁποῖον ὁ Κύριος ηὐδόκησε νὰ σὲ ὁδηγήσῃ καὶ νὰ σὲ ἐνισχύσῃ». Συμβαδίζοντες λοιπὸν καὶ συνομιλοῦντες, ἐπλησίασαν εἰς τὸ κριτήριον. Τότε ἤρχισεν ὁ ὁδηγὸς ἐκεῖνος νὰ λέγῃ εἰς τὸν Ἀκάκιον: «Ἐνθυμήθητι καὶ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, δοῦλε τοῦ Θεοῦ, ὅταν μετὰ τὸ τέλος παρασταθῇς στεφανηφόρος εἰς τὸ φοβερὸν Βῆμα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ μὲ τὴν ἀποτομὴν τῆς ἁγίας σου κεφαλῆς».
Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἀκάκιος, ἔπεσεν εὐθὺς εἰς τοὺς πόδας του, κράζων μεγαλοφώνως: «Ἐγὼ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἠρνήθην ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων καὶ φέρω τὸ βδελυρὸν σημεῖον τῆς περιτομῆς· πῶς λοιπὸν νὰ τολμήσω νὰ δεηθῶ διὰ τὴν σωτηρίαν σου; Καὶ ἐγὼ ὁ πάσης Χάριτος ἐστερημένος καὶ ἀνάξιος εὐσπλαγχνίας, δύναμαι νὰ παρακαλέσω τὸν Χριστόν, ζητῶν παρ’ αὐτοῦ χάριν καὶ ἔλεος;». Καὶ ἄλλα παρόμοια ἔλεγε στενάζων, βρέχων τὴν γῆν μὲ δάκρυα καὶ οὐδόλως στοχαζόμενος, ὅτι εἰς τὸν δρόμον ἐκεῖνον διέβαινον πλήθη. Ὅθεν ἐφαίνετο εἰς ὅλους τοὺς διαβάτας ὡς ἀντικείμενον θαυμασμοῦ. Λαβὼν δὲ αὐτὸν ὁ ὁδηγὸς ἐκεῖνος καὶ ἐγείρας αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς, κλαίοντα καὶ στενάζοντα ἔφερεν αὐτὸν ἔμπροσθεν τῆς ἔξω πύλης τοῦ κριτηρίου καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Τοῦτο εἶναι τὸ παλάτιον καὶ τὸ ἀνώτερον κριτήριον τῶν Ὀθωμανῶν. Ἐδῶ λοιπόν, ἀφοῦ παρουσιασθῇς, θέλεις ὁμολογήσει τὴν καλὴν καὶ σωτήριον ὁμολογίαν καὶ ἐδῶ θέλει σοῦ δοθῆ ἡ ἀπόφασις τοῦ ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἑκουσίου θανάτου σου, τὸν ὁποῖον προέκρινας τῆς παρούσης προσκαίρου ζωῆς, ἵνα ἀπολαύσῃς τῆς ἀϊδίου μακαριότητος. Εἴσελθε λοιπὸν ἄνευ φόβου εἰς τὸν ἀγῶνα τοῦ Μαρτυρίου σου». Οὕτω λοιπὸν ὁ μὲν Μάρτυς εἰσῆλθεν εἰς τὸ κριτήριον, ὁ δὲ ὁδηγὸς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν δρομαίως καὶ ὅλως ἔμφοβος, ἵνα μὴ γνωρισθῇ.