Σελίδα 17 από 17
Τότε οἱ πρὸς προσκύνησιν τοῦ Ἁγίου ἐλθόντες καὶ ἐντὸς τοῦ πλοίου εὑρισκόμενοι ἐξῆλθον διὰ τῶν λέμβων, ὁ δὲ πλοίαρχος διέταξε τοὺς ναύτας νὰ λύσωσι τὰ σχοινία καὶ νὰ ἀνασύρωσι τὴν ἄγκυραν. Τούτων δὲ ἄνευ ἀναβολῆς τελεσθέντων, ἐκπλεύσαντες καὶ τῇ χειρὶ Κυρίου ὁδηγούμενοι, κατευωδώθησαν αἰσίως κατὰ τὴν θ’ (9ην) Μαΐου εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου προσωρμίσθησαν πλησίον τῆς Καλῆς Ἄγρας παρὰ τὴν παραλίαν τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων, ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκεται τὸ ἁγίασμα τῆς Θεοτόκου τῆς Πορταϊτίσσης. Ἐκεῖθεν ἀναβιβάσαντες τὸ ἅγιον Λείψανον εἰς τὴν τῆς Μονῆς ταύτης Σκήτην τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἔφερον εἰς τὴν καλύβην τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὅπου καὶ τοὺς ἀγῶνας ἐτέλεσεν ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς. Ἐκεῖ ἐνεταφίασαν αὐτὸ εὐλαβῶς ἐντὸς τοῦ Παρεκκλησίου, τοῦ ἐπ’ ὀνόματι τῶν προαθλησάντων δύο Ὁσιομαρτύρων Εὐθυμίου καὶ Ἰγνατίου τιμωμένου, ἑνώπιον τῆς Ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Θεομήτορος, εἰς τὸν αὐτὸν τόπον, δηλαδή, τὸν ὁποῖον ὁ ἴδιος Μάρτυς προεφήτευσεν εἰς τὸν Γέροντα Ἀκάκιον, ὅτε ἀνεχώρησεν ἐκ τῆς Σκήτης, προπεμπόμενος εἰς τὸ Μαρτύριον.
Αὐτό, ἁγαπητοὶ Χριστιανοί, εἶναι τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Ἀκακίου, τὸ ὁποῖον δι’ ἀγάπην τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπέμεινεν. Ἡμεῖς δὲ ἂς εὐχόμεθα ὅπως διὰ τῶν εὐπροσδέκτων αὐτοῦ ἱκεσιῶν καὶ δεήσεων νὰ τύχωμεν τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καὶ σὺν αὐτῷ ἀξιωθῶμεν τῆς οὐρανίου Βασιλείας, Χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾯ, σὺν τῷ ἀνάρχῳ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Πνεύματι, πρέπει δόξα, κράτος, τιμὴ καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Μετὰ ταῦτα ἐκομίσθησαν ἐκεῖ τὰ ἱερὰ Λείψανα καὶ τῶν ἄλλων δύο Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Εὐθυμίου καὶ Ἀκακίου, περὶ οὗ γίνεται λόγος κατωτέρω.
[2] Κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην ὁ μακάριος Ἀκάκιος ἔγραψε καὶ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πνευματικόν του Πατέρα καὶ Γέροντα Νικηφόρον, ἔχουσαν οὕτω:
«Ἐν Κωνσταντινουπόλει τῇ 27ῃ Ἀπριλίου ͵αωιεʹ (1815). Πανοσιώτατέ μοι καὶ Πνευματικέ μου Πάτερ, προσκυνῶ καὶ ἀσπάζομαι τὴν ἁγίαν σου δεξιάν. Τὸ παρόν μου ταπεινὸν γράμμα δὲν ἀποβλέπει εἰς ἄλλο τι, εἰμὴ εἰς τὸ νὰ ζητήσω τὴν εὐχήν σας καὶ νὰ σᾶς γνωστοποιήσω καὶ τὴν αἰσίαν ἄφιξίν μας. Ὅτι μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰς ἁγίας σας εὐχὰς κατευωδώθημεν εἰς τὴν Βασιλεύουσαν τῇ 25ῃ τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου. Ἐλπίζω εἰς τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰς ἰδικάς σου θερμὰς πρὸς Κύριον δεήσεις καὶ τῶν πνευματικῶν μου ἀδελφῶν νὰ λάβῃ τέλος ἡ ὑπόθεσίς μας. Τοὺς ἀδελφούς μου τοὺς χαιρετῶ καὶ πολὺ τοὺς παρακαλῶ νὰ μὴ μὲ λησμονήσωσιν. Ὅταν ἀκούσητε τὸ τέλος μου, νὰ εὐχαριστήσητε τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ νὰ δοξολογήσητε ὅλην τὴν ἑβδομάδα ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει ψυχῆς. Διὰ τοὺς κόπους τοὺς ὁποίους ἐδοκιμάσατε ἕως τῆς σήμερον δι’ ἐμέ, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ σᾶς εὐχαριστήσω· μόνον ὁ ἐπουράνιος Βασιλεύς μου νὰ σᾶς ἀντιβραβεύσῃ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, τῆς ὁποίας εἴθε νὰ ἀξιώσῃ πάντας ἡμᾶς ὁ Κύριος, ἵνα συγκατοικήσωμεν.
Ὁμοίως καὶ ὅσοι ἀκόμη συνέδραμον καὶ ἐβοήθησαν εἰς αὐτὸ τὸ ἔργον, εἴθε νὰ λάβωσι τὸν μισθὸν ἀπὸ τὸν ἐπουράνιον Βασιλέα μου. Ὅλους τοὺς ἁγίους Πατέρας τῆς Σκήτης μας εὐλαβῶς προσκυνῶ, τὸν διδάσκαλόν μου Γέροντα Ὀνούφριον καὶ τοὺς παραδελφούς μου Γέροντας Ἀκάκιον, Ἰάκωβον καὶ Καλλίνικον. Χαιρετισμοὺς καὶ εἰς τὸν διδάσκαλον Γαβριήλ. Προσκυνήματα καὶ εἰς τὸν Ἱερέα Ἀγαθάγγελον, ἀσπάζομαι τὴν δεξιάν του. Τὸν Ἱερέα Δοσίθεον μετὰ τοῦ Γέροντός του καὶ τῆς συνοδείας του προσκυνῶ, ὡς καὶ τὸν γείτονά μας Γέροντα Νεόφυτον μὲ τὴν συνοδείαν του. Ἀσπάζομαι ὁμοίως καὶ τὸν γείτονά μας Γέροντα Μιχαὴλ μὲ τὴν συνοδείαν του. Ταῦτα γράφω ὡς ἐν συντόμῳ, Πάτερ καὶ Πνευματικέ μου. Αὔριον λοιπὸν Παρασκευῇ, 28ῃ Ἀπριλίου, μέλλω νὰ κινήσω εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως καὶ αἱ ἅγιαι εὐχαί σας εἴθε νὰ μὲ ἐνδυναμώσωσιν. Ἀμήν. Ἐλάχιστος ΑΚΑΚΙΟΣ Μοναχός».
