Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Ἀκακίου.

Ἀπὸ ταύτης λοιπὸν τῆς ἡμέρας, Θεοῦ συνάρσει καὶ προνοίᾳ ἤρχισε καὶ τὸ μαρτυρικὸν στάδιον τοῦ Ὁσιομάρτυρος Ἀκακίου. Διότι κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην, δύοντος τοῦ ἡλίου, προσωρμίσθη τὸ πλοῖον εἰς Γαλατᾶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Κατὰ δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην ὁ Γρηγόριος καὶ ὁ Ἀκάκιος, εἰς τὸ κατάστρωμα τοῦ πλοίου ὁλονυκτίως εὐχόμενοι, ὑμνολόγουν ἐγκαρδίως τὸν εὐοδώσαντα αὐτοὺς Κύριον. Τὴν ἑπομένην, κδ’ (24ην) τοῦ Ἀπριλίου, ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος Δευτέραν, εὐθὺς ὡς ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, ἀποβιβασθέντες ἐκ τοῦ πλοίου, ἦλθον μετὰ τοῦ πλοιάρχου εἰς ἓν παντοπωλεῖον Ὀρθοδόξου τινὸς Χριστιανοῦ, Καισαρέως, γνωστοῦ εἰς τὸν Γρηγόριον, ὅστις, καὶ μόνον ὡς εἶδεν αὐτόν, τοὺς ἐδέχθη περιχαρῶς καὶ τοὺς ἐφιλοξένησε φιλοφρόνως. Ὁ δὲ πλοίαρχος ἐπέστρεψεν εἰς τὸ πλοῖόν του. Ἔμειναν λοιπὸν οἱ εὐλογημένοι οὗτοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ κεκρυμμένοι εἰς τὸ ἐργαστήριον ἐκεῖνο, χωρὶς νὰ γνωρίσῃ κανεὶς τὴν ἔλευσίν των. Παρελθούσης τῆς ἡμέρας ἐκείνης, κατὰ τὴν ἐπελθοῦσαν νύκτα ἀπεκάλυψεν ὁ Γέρων Γρηγόριος εἰς τὸν παντοπώλην τὰ περὶ τῆς ὑποθέσεως καὶ τοῦ σκοποῦ των.

Ὁ δὲ Ἀκάκιος, καταφλεγόμενος ὑπὸ τοῦ θείου ἔρωτος καὶ μὴ ὑπομένων, ἠνώχλει τὸν Γρηγόριον νὰ παρουσιασθῇ καὶ ἐζήτει τὴν ἄδειαν. Ὁ δὲ Γέρων συνεβούλευεν αὐτὸν νὰ ἔχῃ ὑπομονήν, ἕως ὅτου γίνη τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κατὰ δὲ τὴν κζ’ (27ην) τοῦ Ἀπριλίου, ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος Πέμπτην [2], τοῦ ἔδωκεν ὑπόσχεσιν ὅτι θέλει τοῦ δώσει τὴν τόσον ποθουμένην ἄδειαν, ἵνα ἀπέλθῃ πρὸς τὸ Μαρτύριον τὸ ἐρχόμενον Σάββατον. Ὁ Ἀκάκιος, χαρᾶς πλησθείς, ἀνέπεμψε δοξολογίας καὶ δεήσεις πρὸς τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν Χριστόν. Ὅθεν τὸ πρωῒ τοῦ Σαββάτου ἐκείνου, παραλαβὼν ὁ Γρηγόριος τὸν Ἀκάκιον, ἔφερεν αὐτὸν εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Θεοτόκου τὸν ἐν Γαλατᾷ ὅπου, ἀφοῦ ἐτελέσθη ἡ ἱερὰ Λειτουργία, ἐκοινώνησεν αὐτόν, διὰ τοῦ Ἱερέως, τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἀναχωρήσαντες δὲ ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἐπορεύθησαν κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸ πλοῖον, τὸ ὁποῖον τοὺς ἔφερεν ἐκεῖ καὶ εὑρόντες τὸν ἀναμένοντα αὐτοὺς πλοίαρχον, ἠρώτησαν αὐτὸν ἂν εἶχεν ἕτοιμα τὰ ἐνδύματα, καθὼς τὸν παρεκάλεσε νὰ ἑτοιμάσῃ. Ὁ πλοίαρχος παρουσίασε τότε τὰ ἐνδύματα ναύτου τινὸς Τούρκου ἐκ τῶν ἐν τῷ πλοίῳ καὶ ὁμοῦ μετὰ τοῦ Γέροντος, ἐνδύσαντες τὸν Ἀκάκιον, διελογίζοντο μετὰ τίνος συνοδοῦ νὰ τὸν ἀποστείλωσιν, ἵνα παρουσιασθῇ εἰς τὸ ἀνώτατον κριτήριον τοῦ βεζύρη.


Ὑποσημειώσεις

[1] Μετὰ ταῦτα ἐκομίσθησαν ἐκεῖ τὰ ἱερὰ Λείψανα καὶ τῶν ἄλλων δύο Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Εὐθυμίου καὶ Ἀκακίου, περὶ οὗ γίνεται λόγος κατωτέρω.

[2] Κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην ὁ μακάριος Ἀκάκιος ἔγραψε καὶ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πνευματικόν του Πατέρα καὶ Γέροντα Νικηφόρον, ἔχουσαν οὕτω:

«Ἐν Κωνσταντινουπόλει τῇ 27ῃ Ἀπριλίου ͵αωιεʹ (1815). Πανοσιώτατέ μοι καὶ Πνευματικέ μου Πάτερ, προσκυνῶ καὶ ἀσπάζομαι τὴν ἁγίαν σου δεξιάν. Τὸ παρόν μου ταπεινὸν γράμμα δὲν ἀποβλέπει εἰς ἄλλο τι, εἰμὴ εἰς τὸ νὰ ζητήσω τὴν εὐχήν σας καὶ νὰ σᾶς γνωστοποιήσω καὶ τὴν αἰσίαν ἄφιξίν μας. Ὅτι μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰς ἁγίας σας εὐχὰς κατευωδώθημεν εἰς τὴν Βασιλεύουσαν τῇ 25ῃ τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου. Ἐλπίζω εἰς τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰς ἰδικάς σου θερμὰς πρὸς Κύριον δεήσεις καὶ τῶν πνευματικῶν μου ἀδελφῶν νὰ λάβῃ τέλος ἡ ὑπόθεσίς μας. Τοὺς ἀδελφούς μου τοὺς χαιρετῶ καὶ πολὺ τοὺς παρακαλῶ νὰ μὴ μὲ λησμονήσωσιν. Ὅταν ἀκούσητε τὸ τέλος μου, νὰ εὐχαριστήσητε τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ νὰ δοξολογήσητε ὅλην τὴν ἑβδομάδα ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει ψυχῆς. Διὰ τοὺς κόπους τοὺς ὁποίους ἐδοκιμάσατε ἕως τῆς σήμερον δι’ ἐμέ, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ σᾶς εὐχαριστήσω· μόνον ὁ ἐπουράνιος Βασιλεύς μου νὰ σᾶς ἀντιβραβεύσῃ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, τῆς ὁποίας εἴθε νὰ ἀξιώσῃ πάντας ἡμᾶς ὁ Κύριος, ἵνα συγκατοικήσωμεν.

Ὁμοίως καὶ ὅσοι ἀκόμη συνέδραμον καὶ ἐβοήθησαν εἰς αὐτὸ τὸ ἔργον, εἴθε νὰ λάβωσι τὸν μισθὸν ἀπὸ τὸν ἐπουράνιον Βασιλέα μου. Ὅλους τοὺς ἁγίους Πατέρας τῆς Σκήτης μας εὐλαβῶς προσκυνῶ, τὸν διδάσκαλόν μου Γέροντα Ὀνούφριον καὶ τοὺς παραδελφούς μου Γέροντας Ἀκάκιον, Ἰάκωβον καὶ Καλλίνικον. Χαιρετισμοὺς καὶ εἰς τὸν διδάσκαλον Γαβριήλ. Προσκυνήματα καὶ εἰς τὸν Ἱερέα Ἀγαθάγγελον, ἀσπάζομαι τὴν δεξιάν του. Τὸν Ἱερέα Δοσίθεον μετὰ τοῦ Γέροντός του καὶ τῆς συνοδείας του προσκυνῶ, ὡς καὶ τὸν γείτονά μας Γέροντα Νεόφυτον μὲ τὴν συνοδείαν του. Ἀσπάζομαι ὁμοίως καὶ τὸν γείτονά μας Γέροντα Μιχαὴλ μὲ τὴν συνοδείαν του. Ταῦτα γράφω ὡς ἐν συντόμῳ, Πάτερ καὶ Πνευματικέ μου. Αὔριον λοιπὸν Παρασκευῇ, 28ῃ Ἀπριλίου, μέλλω νὰ κινήσω εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως καὶ αἱ ἅγιαι εὐχαί σας εἴθε νὰ μὲ ἐνδυναμώσωσιν. Ἀμήν. Ἐλάχιστος ΑΚΑΚΙΟΣ Μοναχός».