Εἶναι δὲ ἀξιοδιήγητος ἡ προφητεία, τὴν ὁποίαν μεθ’ ἡμέρας τινὰς εἶπε πρὸς τὸν ἐπιστάτην αὐτοῦ Γέροντα Ἀκάκιον. Ἐρωτηθεὶς δηλαδὴ παρὰ τούτου, ἐάν, σὺν Θεῷ λάβῃ τὸν μαρτυρικὸν θάνατον εἰς Κωνσταντινούπολιν, ποῦ θέλει νὰ μείνῃ τὸ λείψανόν του, εἶπεν· «Εἰπέ μου, πόσαι ἡμέραι εἶναι μέχρι τῆς Ἀναλήψεως;». Ὁ Γέρων Ἀκάκιος τοῦ ἀπεκρίθη· «Τεσσαράκοντα». Ὁ δὲ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς, ἀριθμήσας διὰ τῶν δακτύλων του, εἶπεν εἰς τὸν Γέροντα Ἀκάκιον· «Μετὰ τριάκοντα περίπου ἡμέρας θὰ εἶμαι ἐδῶ». Ὁ δὲ Ἀκάκιος μὲ δισταγμὸν τοῦ εἶπε· «Ναί, ἀσφαλῶς θὰ ἔλθῃς». Αὐτὸς δὲ ἀπεκρίθη· «Ἐὰν δὲν ἔλθω, νὰ μὴ μὲ ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ μαρτυρήσω». Εὐθὺς δὲ ἔδειξεν εἰς τὸν Γέροντα Ἀκάκιον καὶ τὸν τόπον, ὅπου ἔμελλε νὰ ἐνταφιασθῇ ἔμπροσθεν δηλαδὴ τῆς εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ὁ δὲ Πνευματικὸς αὐτοῦ Πατὴρ Νικηφόρος καὶ οἱ παράδελφοί του, ἐκ τῶν ἀγαθῶν σημείων τῆς ἀσκήσεώς του, τὰ ὁποῖα ἔβλεπον, συνεπέραναν, ὅτι ἦτο καιρὸς νὰ βαδίσῃ τὴν ὁδὸν τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἐνέκριναν νὰ στείλωσιν αὐτὸν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν μετὰ τοῦ Γέροντος Γρηγορίου, ὅστις συνώδευσε καὶ τοὺς προαθλήσαντας Ὁσιομάρτυρας Εὐθύμιον καὶ Ἰγνάτιον.

Εὑρέθη λοιπὸν πλοῖον εἰς Καλὴν Ἄγραν, ἐπὶ τοῦ ὁποίου, ἀφοῦ ἐπεβιβάσθησαν, ἀπέπλευσαν, κατὰ τὴν δεκάτην τοῦ Ἀπριλίου μηνός, ἐπειδὴ δὲ ἔπνεεν εὐνοϊκὸς ἄνεμος, ἔπλεον, ὡς ὑπὸ θείου Ἀγγέλου κυβερνώμενοι. Ὁ δὲ συνοδίτης αὐτοῦ Γέρων Γρηγόριος, ἐνῷ ἐταξίδευον, προβλέπων, ὅτι εἰς διάστημα δεκατριῶν ἡμερῶν θέλουσι φθάσει εἰς Κωνσταντινούπολιν, θεόθεν ὁδηγηθεὶς καὶ προνοήσας, ἐτακτοποίησε καὶ τὸ ἑξῆς ἀναγκαῖον διὰ τὴν αἰσίαν ὁλοκλήρωσιν τοῦ θεαρέστου τούτου ἔργου. Γνωρίσας δηλαδὴ τὴν χριστιανικὴν διάθεσιν τοῦ πλοιάρχου καὶ τὴν εὐλάβειαν καὶ τὸ φιλομόναχον τῶν ναυτῶν, ἐξήγησεν εἰς αὐτοὺς μυστικῶς τὰ τῆς ὑποθέσεως τοῦ Ἀκακίου, ἐμπιστευθεὶς εἰς τούτους καὶ ὅ,τι ἐσκέπτετο νὰ ἐκτελέσῃ. Ὅθεν ὁ πλοίαρχος, πληρωθεὶς ζήλου θείου, ὑπεσχέθη εἰς τὸν Γρηγόριον ὅτι, ὅταν, Θεοῦ βοηθοῦντος, τελειώσῃ ὁ Ἀκάκιος τὸν ἀγῶνα τῆς ἀθλήσεως, θέλει ἀγοράσει τὸ μαρτυρικόν του σῶμα ἀπὸ τὸν δήμιον, ὅπως ἤθελε δυνηθῆ, καὶ πάλιν αὐτὸς ἤθελε μεταφέρει αὐτοὺς εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐκ τοῦ ὁποίου τοὺς παρέλαβεν. Ὅτε λοιπὸν συνεφωνήθησαν ταῦτα ἦτο ἡ κγ’ (23η) Ἀπριλίου, κατὰ τὴν ὁποίαν τελεῖται καὶ ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου καὶ λαμπρῶς πανταχοῦ πανηγυρίζεται ὑπὸ τῶν εύσεβῶν.