Ἀλλ᾽ εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν· διότι, καθὼς τότε ἀνέδειξε νικητὴν καὶ τροπαιοῦχον τὸν σώφρονα Ἰωσήφ, οὕτως ἐνίσχυσεν ἀοράτως καὶ τὸν νεανίαν τοῦτον καὶ τὸν κατέστησε νικητὴν τῆς μαινάδος ἐκείνης, τῆς ζητούσης νὰ μοιχευθῇ ὑπ’ αὐτοῦ· διότι οὐδόλως ἠνέχθη ὁ μακάριος νὰ μιανθῇ ὑπ’ αὐτῆς. Ἰδοῦσα δὲ ἡ μιαρὰ ἐκείνη, ὅτι ὁ νέος δὲν ἐδέχθη νὰ πληρώσῃ τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν της, μετέβαλε τὸν ἔρωτα εἰς μῖσος κατ’ αὐτοῦ, ὡς ἡ γυνὴ τοῦ Πετεφρῆ καί, ὀργισθεῖσα, ἐσυκοφάντησε τὸν ἄμεμπτον εἰς τὸν ἄνδρα της, ὅτι ἐζήτησε δῆθεν νὰ τὴν μοιχεύσῃ. Τοῦτο ἀκούσας ὁ ἀνὴρ αὐτῆς δὲν ἠθέλησε νὰ τιμωρήσῃ τὸν νέον ἢ νὰ δείξῃ πρὸς αὐτὸν σκληρότητα, εἴτε θεόθεν ὁδηγηθείς, εἴτε νοήσας τὴν συκοφαντίαν, ἀλλ’ ἀμέσως ἀπεδίωξεν αὐτὸν ἐκ τῆς οἰκίας του, ἀφήσας, αὐτὸν ἐλεύθερον νὰ ὑπάγῃ ὅπου ἤθελεν.

Ἀφοῦ λοιπὸν οὕτω, Θεοῦ προνοίᾳ ἀπηλευθερώθη ὁ Ἀθανάσιος, εὐχαριστήσας ἀπὸ καρδίας τὸν Λυτρωτὴν καὶ Σωτῆρα Χριστόν, εὐθύς, χωρὶς ἀναβολήν, ἐπορεύθη πρὸς τοὺς παμποθήτους γονεῖς του, τοὺς ὁποίους εὗρεν εἰς Θεσσαλονίκην, διότι οὗτοι άφοῦ ἐπληροφορήθησαν τὴν θλιβερὰν εἴδησιν τῆς ἐξωμοσίας τοῦ υἱοῦ των, ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὰς Σέρρας. Οὗτοι ἰδόντες ἀνελπίστως τὸν υἱόν των ἐπληρώθησαν ὑπὸ ἀφράστου χαρᾶς, μάλιστα ὅταν ἤκουσαν ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ, ὅτι ἀληθῶς κατέλιπε τὴν μυσαρὰν θρησκείαν τῶν Ἀγαρηνῶν, τὴν ὁποίαν ἐδέχθη ἐξ ἀγνοίας, λόγῳ τοῦ ὅτι ἠτο ἀνήλικος καὶ ἐξηπατήθη καὶ ὡς ἀναγκασθεὶς ἀπὸ τὴν σκληρότητα τοῦ ἀδιακρίτου ἐκείνου σκυτοτόμου. Ὑπερεχάρησαν λοιπὸν διὰ τὴν καλὴν ἐπιστροφὴν τοῦ υἱοῦ αὐτῶν· ὄχι δὲ μόνον οἱ γονεῖς του, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου φωνὴν τὴν λέγουσαν· «Χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. ιε’ 10).

Μετὰ δέ τινας ἡμέρας εἶπε πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ του· «Τέκνον μου φίλτατον Ἀθανάσιε, γνώριζε, ὅτι δὲν συμφερει νὰ παραμείνῃς ἐδῶ μαζί μας οὔτε εἰς σὲ οὔτε εἰς ἡμᾶς, διότι, ἐὰν γνωσθῇ εἰς τοὺς ἐδῶ Ἀγαρηνούς, κινδυνεύομεν καὶ ἡμεῖς καὶ σύ. Ἄκουσον τὴν συμβουλήν μου, τέκνον μου, καὶ πήγαινε εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸν λιμένα τῆς σωτηρίας τῶν ἁμαρτωλῶν, ἐφωδιασμένος μὲ τὰς εὐχάς μου καὶ ἐκεῖ ἐξομολογήσου εἰς Πνευματικοὺς Πατέρας καὶ ἀφοῦ μυρωθῇς, καθαρίσου μὲ τὴν μετάνοιαν.