Σελίδα 2 από 17
Οὗτος ἰδὼν τὸν Ἀθανάσιον καὶ ἀκούσας παρὰ τῶν μιαρῶν ἐκείνων γυναίων τὰ κατ’ αὐτόν, καθὼς καὶ τὸ ὅτι συγκατένευσε νὰ ἐξομόσῃ, ἐχάρη χαρὰν μεγάλην καὶ εὐχαριστήσας τὰς γυναῖκας διὰ τὴν προσφοράν των, παρέλαβε τὸν Ἀθανάσιον, ὅστις, κατ’ ἐκείνην τὴν ἑσπέραν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὁμολογήσας τὴν ἄρνησιν τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, ἀμέσως περιετμήθη κατὰ τὸ ἔθος τῶν Μωαμεθανῶν καὶ ἀντὶ δοῦλος Χριστοῦ ἔγινε δοῦλος τοῦ σατανᾶ, πατήσας τὸν Σταυρὸν καὶ ἀναβοήσας τὴν δυσσεβῆ ὁμολογίαν, μὲ τὴν ἔνδειξιν τῆς μονάδος διὰ τοῦ δεικτικοῦ δακτύλου. Ταῦτα δὲ πάντα ἐπράχθησαν τότε, μὲ παντελῆ ἄγνοιαν τοῦ σκυτοτόμου καὶ τῶν γονέων του.
Ὁ δὲ υἱὸς τῆς ἀπωλείας ταμίας προσηγόρευσε τὸν ἐξωμότην θετὸν υἱόν του καὶ τὸν ὑπερηγάπα, καθὼς καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, ἥτις ἕνεκα τῆς πρὸς τὸν νέον ἰδιαιτέρας συμπαθείας της, ἐνεπιστεύετο αὐτὸν εἰς ὅλα τὰ τοῦ οἴκου της, τοῦ ἔδιδε δὲ καὶ χρήματα διὰ νὰ ἀγοράζῃ κηροὺς καὶ νὰ προσφέρῃ θυσίαν εἰς τοὺς δαίμονας τοῦ ἰμάμη. Ὁ νέος ὅμως, ὡς ἐν σκότει πορευόμενος καὶ μετὰ τῶν ἀσεβῶν συναναστρεφόμενος, λαμβάνων τὰ χρήματα παρὰ τῆς κυρίας του δὲν ἠγόραζε κηρούς, ἀλλὰ κουλούρια καὶ πίττας, τὰς ὁποίας ἔτρωγε κρυφίως ἔξωθεν τῆς οἰκίας, ἔλεγε δὲ ὅτι προσέφερε τοὺς κηρούς, ἐμπαίζων οὕτω τὰ τῆς θρησκείας του καὶ ἐμπαιζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ. Ἔμεινε λοιπὸν συνοικῶν μὲ τοὺς ἀσεβεῖς χρόνους ἐννέα, ἰσομέτρους τῆς πρώτης εὐσεβοῦς ἡλικίας του. Κατὰ δὲ τὸν δέκατον ὄγδοον χρόνον τῆς ἡλικίας του, ὁ Πανάγαθος Θεός, ὁ μὴ θέλων τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ ἐπιθυμῶν νὰ ἐπιστρέψῃ καὶ νὰ ζήσῃ, ὡς προγιγνώσκων δὲ καὶ τὸ τέλος ἑκάστου καὶ τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ προνοῶν, ᾠκονόμησε τὴν καλὴν ἐπιστροφήν του καὶ ἀφήρπασεν αὐτὸν ἐκ τοῦ φάρυγγος τοῦ νοητοῦ θηρίου, μὲ τὸν ἑξῆς θαυμάσιον τρόπον.
Ἡ κυρία αὐτοῦ, ἐπειδὴ ἦτο ἀκόλαστος, μὲ τὴνπάροδον τοῦ χρόνου καὶ τὴν ἀνάπτυξιν τοῦ νέου μετέβαλεν ἡ μιαρὰ τὴν πρὸς τὸν υἱοθετηθέντα ἀγάπην εἰς αἰσχρὰν καὶ σατανικὴν τοιαύτην καὶ μὴ δυναμένη νὰ συγκρατηθῇ ἀπεκάλυψεν εἰς τὸν νέον τὸν πρὸς αὐτὸν ἔρωτά της, μεταχειρισθεῖσα τὸν τρόπον τὸν ὁποῖον μετεχειρίσθη καὶ ἡ γυνὴ τοῦ Πετεφρῆ πρὸς τὴν στήλην τῆς σωφροσύνης, τὸν πάγκαλον Ἰωσήφ.
Ὑποσημειώσεις
[1] Μετὰ ταῦτα ἐκομίσθησαν ἐκεῖ τὰ ἱερὰ Λείψανα καὶ τῶν ἄλλων δύο Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Εὐθυμίου καὶ Ἀκακίου, περὶ οὗ γίνεται λόγος κατωτέρω.
[2] Κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην ὁ μακάριος Ἀκάκιος ἔγραψε καὶ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πνευματικόν του Πατέρα καὶ Γέροντα Νικηφόρον, ἔχουσαν οὕτω:
«Ἐν Κωνσταντινουπόλει τῇ 27ῃ Ἀπριλίου ͵αωιεʹ (1815). Πανοσιώτατέ μοι καὶ Πνευματικέ μου Πάτερ, προσκυνῶ καὶ ἀσπάζομαι τὴν ἁγίαν σου δεξιάν. Τὸ παρόν μου ταπεινὸν γράμμα δὲν ἀποβλέπει εἰς ἄλλο τι, εἰμὴ εἰς τὸ νὰ ζητήσω τὴν εὐχήν σας καὶ νὰ σᾶς γνωστοποιήσω καὶ τὴν αἰσίαν ἄφιξίν μας. Ὅτι μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰς ἁγίας σας εὐχὰς κατευωδώθημεν εἰς τὴν Βασιλεύουσαν τῇ 25ῃ τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου. Ἐλπίζω εἰς τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰς ἰδικάς σου θερμὰς πρὸς Κύριον δεήσεις καὶ τῶν πνευματικῶν μου ἀδελφῶν νὰ λάβῃ τέλος ἡ ὑπόθεσίς μας. Τοὺς ἀδελφούς μου τοὺς χαιρετῶ καὶ πολὺ τοὺς παρακαλῶ νὰ μὴ μὲ λησμονήσωσιν. Ὅταν ἀκούσητε τὸ τέλος μου, νὰ εὐχαριστήσητε τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ νὰ δοξολογήσητε ὅλην τὴν ἑβδομάδα ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει ψυχῆς. Διὰ τοὺς κόπους τοὺς ὁποίους ἐδοκιμάσατε ἕως τῆς σήμερον δι’ ἐμέ, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ σᾶς εὐχαριστήσω· μόνον ὁ ἐπουράνιος Βασιλεύς μου νὰ σᾶς ἀντιβραβεύσῃ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, τῆς ὁποίας εἴθε νὰ ἀξιώσῃ πάντας ἡμᾶς ὁ Κύριος, ἵνα συγκατοικήσωμεν.
Ὁμοίως καὶ ὅσοι ἀκόμη συνέδραμον καὶ ἐβοήθησαν εἰς αὐτὸ τὸ ἔργον, εἴθε νὰ λάβωσι τὸν μισθὸν ἀπὸ τὸν ἐπουράνιον Βασιλέα μου. Ὅλους τοὺς ἁγίους Πατέρας τῆς Σκήτης μας εὐλαβῶς προσκυνῶ, τὸν διδάσκαλόν μου Γέροντα Ὀνούφριον καὶ τοὺς παραδελφούς μου Γέροντας Ἀκάκιον, Ἰάκωβον καὶ Καλλίνικον. Χαιρετισμοὺς καὶ εἰς τὸν διδάσκαλον Γαβριήλ. Προσκυνήματα καὶ εἰς τὸν Ἱερέα Ἀγαθάγγελον, ἀσπάζομαι τὴν δεξιάν του. Τὸν Ἱερέα Δοσίθεον μετὰ τοῦ Γέροντός του καὶ τῆς συνοδείας του προσκυνῶ, ὡς καὶ τὸν γείτονά μας Γέροντα Νεόφυτον μὲ τὴν συνοδείαν του. Ἀσπάζομαι ὁμοίως καὶ τὸν γείτονά μας Γέροντα Μιχαὴλ μὲ τὴν συνοδείαν του. Ταῦτα γράφω ὡς ἐν συντόμῳ, Πάτερ καὶ Πνευματικέ μου. Αὔριον λοιπὸν Παρασκευῇ, 28ῃ Ἀπριλίου, μέλλω νὰ κινήσω εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως καὶ αἱ ἅγιαι εὐχαί σας εἴθε νὰ μὲ ἐνδυναμώσωσιν. Ἀμήν. Ἐλάχιστος ΑΚΑΚΙΟΣ Μοναχός».
