Σελίδα 4 από 17
Μάθε δὲ ὅτι ὅπως ἠρνήθης τὴν Πίστιν σου ἔμπροσθεν τῶν ἀσεβῶν, ὅπερ δὲν ἔπρεπε, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον εἶναι ἀνάγκη νὰ ὁμολογήσῃς πάλιν Θεὸν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ νὰ λάβῃς θάνατον διὰ τὴν ἀγάπην Του». Ὤ μήτηρ εὐσεβὴς καὶ θεοφιλής, ἡ ὁποία δὲν ἠγάπα τὴν ζωὴν τοῦ υἱοῦ της, ἀλλὰ προώριζεν αὐτὸν διὰ τὸ Μαρτύριον καὶ προετίμα τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὸ πρὸς τὸν τὸν υἱόν της φίλτρον!
Ταῦτα ἀκούσας ὁ καλὸς υἱὸς Ἀθανάσιος παρὰ τῆς μητρός του, ὡς νουνεχής, περιχαρὴς γενόμενος καὶ χωρὶς καμμίαν ἀναβολήν, ἀφοῦ ἔλαβε τὰς μητρικὰς εὐχὰς ὡς ἐφόδιον, ἀνεχώρησεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος Θεοῦ βοηθοῦντος καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Χιλανδαρίου. Παραμείνας δὲ ἐκεῖ ἱκανὸν καιρόν, διὰ προτροπῆς τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς ταύτης ἀπῆλθεν εἰς τὴν Σκήτην τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου τοῦ Ξενοφῶντος, πρὸς τὸν τότε Πνευματικὸν Ἱερέα Νικόλαον, ὅστις ἐξομολογήσας αὐτὸν τοῦ ἀνέγνωσε τὰς διατεταγμένας παρὰ τῆς Ἐκκλησίας ἱλαστηρίους εὐχάς, ἔχρισε μετὰ ταῦτα αὐτὸν διὰ τοῦ Ἁγίου Μύρου καὶ τὸν ἀπέστειλε πάλιν εἰς Χιλανδάριον.
Μετὰ παρέλευσιν ἑνὸς χρόνου, ἀναχωρήσας ἐκεῖθεν ἀπῆλθεν εἰς τὴν Σεβασμίαν Μονὴν τῶν Ἰβήρων, ὅπου διέμεινεν ἐπὶ ἓξ μῆνας, ὑπηρετῶν ἕνα τῶν Προεστώτων. Ἐκεῖ δὲ ἀκούσας τὰ περὶ τῆς ἀθλήσεως τῶν δύο Ὁσιομαρτύρων Ἁγίων Εὐθυμίου καὶ Ἰγνατίου, οἵτινες ἠγωνίσθησαν πρῶτον ἀσκητικῶς εἰς τὴν ἄνωθεν τῆς Μονῆς Ἰβήρων κειμένην Ἱερὰν Σκήτην τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὡς πνευματικὰ τέκνα τοῦ Πνευματικοῦ Πατρὸς καὶ Γέροντος Νικηφόρου, εἰς τοῦ ὁποίου τὴν καλύβην εἶχον ἀνεγείρει τὸν καὶ σήμερον διασῳζόμενον Ναὸν τῶν Νεομαρτύρων τούτων, ἐντὸς τοῦ ὁποίου εἶχεν ἐνταφιασθῆ μέχρι τότε καὶ τὸ ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως μετακομισθὲν ἀθλητικὸν σῶμα τοῦ Ὁσιομάρτυρος Ἁγίου Ἰγνατίου [1], ἀνεφλέγη τὴν καρδίαν πρὸς μίμησιν αὐτῶν καὶ ἀνῆλθεν ἐκεῖθεν πρὸς τὸν προπαρασκευάσαντα αὐτοὺς Πνευματικὸν Νικηφόρον. Ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ γνωσθῇ ἡ ἔλευσίς του εἴς τινα τῶν ἐκ τῆς Μονῆς καὶ προξενήσῃ ταραχήν, διηυθύνθη πάλιν εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Χιλανδαρίου καὶ ἐκεῖθεν, μετὰ δέκα ἡμέρας, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Σκήτην τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὅπου καὶ ὑπεδέχθη αὐτὸν ὁ προαναφερθεὶς Πνευματικὸς Νικηφόρος.
Ὑποσημειώσεις
[1] Μετὰ ταῦτα ἐκομίσθησαν ἐκεῖ τὰ ἱερὰ Λείψανα καὶ τῶν ἄλλων δύο Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Εὐθυμίου καὶ Ἀκακίου, περὶ οὗ γίνεται λόγος κατωτέρω.
[2] Κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην ὁ μακάριος Ἀκάκιος ἔγραψε καὶ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πνευματικόν του Πατέρα καὶ Γέροντα Νικηφόρον, ἔχουσαν οὕτω:
«Ἐν Κωνσταντινουπόλει τῇ 27ῃ Ἀπριλίου ͵αωιεʹ (1815). Πανοσιώτατέ μοι καὶ Πνευματικέ μου Πάτερ, προσκυνῶ καὶ ἀσπάζομαι τὴν ἁγίαν σου δεξιάν. Τὸ παρόν μου ταπεινὸν γράμμα δὲν ἀποβλέπει εἰς ἄλλο τι, εἰμὴ εἰς τὸ νὰ ζητήσω τὴν εὐχήν σας καὶ νὰ σᾶς γνωστοποιήσω καὶ τὴν αἰσίαν ἄφιξίν μας. Ὅτι μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰς ἁγίας σας εὐχὰς κατευωδώθημεν εἰς τὴν Βασιλεύουσαν τῇ 25ῃ τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου. Ἐλπίζω εἰς τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰς ἰδικάς σου θερμὰς πρὸς Κύριον δεήσεις καὶ τῶν πνευματικῶν μου ἀδελφῶν νὰ λάβῃ τέλος ἡ ὑπόθεσίς μας. Τοὺς ἀδελφούς μου τοὺς χαιρετῶ καὶ πολὺ τοὺς παρακαλῶ νὰ μὴ μὲ λησμονήσωσιν. Ὅταν ἀκούσητε τὸ τέλος μου, νὰ εὐχαριστήσητε τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ νὰ δοξολογήσητε ὅλην τὴν ἑβδομάδα ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει ψυχῆς. Διὰ τοὺς κόπους τοὺς ὁποίους ἐδοκιμάσατε ἕως τῆς σήμερον δι’ ἐμέ, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ σᾶς εὐχαριστήσω· μόνον ὁ ἐπουράνιος Βασιλεύς μου νὰ σᾶς ἀντιβραβεύσῃ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, τῆς ὁποίας εἴθε νὰ ἀξιώσῃ πάντας ἡμᾶς ὁ Κύριος, ἵνα συγκατοικήσωμεν.
Ὁμοίως καὶ ὅσοι ἀκόμη συνέδραμον καὶ ἐβοήθησαν εἰς αὐτὸ τὸ ἔργον, εἴθε νὰ λάβωσι τὸν μισθὸν ἀπὸ τὸν ἐπουράνιον Βασιλέα μου. Ὅλους τοὺς ἁγίους Πατέρας τῆς Σκήτης μας εὐλαβῶς προσκυνῶ, τὸν διδάσκαλόν μου Γέροντα Ὀνούφριον καὶ τοὺς παραδελφούς μου Γέροντας Ἀκάκιον, Ἰάκωβον καὶ Καλλίνικον. Χαιρετισμοὺς καὶ εἰς τὸν διδάσκαλον Γαβριήλ. Προσκυνήματα καὶ εἰς τὸν Ἱερέα Ἀγαθάγγελον, ἀσπάζομαι τὴν δεξιάν του. Τὸν Ἱερέα Δοσίθεον μετὰ τοῦ Γέροντός του καὶ τῆς συνοδείας του προσκυνῶ, ὡς καὶ τὸν γείτονά μας Γέροντα Νεόφυτον μὲ τὴν συνοδείαν του. Ἀσπάζομαι ὁμοίως καὶ τὸν γείτονά μας Γέροντα Μιχαὴλ μὲ τὴν συνοδείαν του. Ταῦτα γράφω ὡς ἐν συντόμῳ, Πάτερ καὶ Πνευματικέ μου. Αὔριον λοιπὸν Παρασκευῇ, 28ῃ Ἀπριλίου, μέλλω νὰ κινήσω εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως καὶ αἱ ἅγιαι εὐχαί σας εἴθε νὰ μὲ ἐνδυναμώσωσιν. Ἀμήν. Ἐλάχιστος ΑΚΑΚΙΟΣ Μοναχός».
