Μετὰ σπουδῆς λοιπὸν παρεκίνησεν εἰς τοιοῦτον θεάρεστον ἔργον τοὺς φιλοχρίστους παντοπώλας τοῦ Γαλατᾶ, οἵτινες προθύμως δεχθέντες τὴν τοιαύτην πρότασιν, ὡς ψυχωφελεστάτην, μετὰ μυρίους ἀγῶνας καὶ προσπαθείας ἐπλήρωσαν ἀρκετὰ χρήματα καὶ τέλος, τὴν τρίτην ἡμέραν τοῦ Μαρτυρίου, διότι κατ’ ἔθος ἔπρεπε τὰ πτώματα τῶν καταδίκων νὰ μένωσι τρεῖς ἡμέρας ἄθικτα πρὸς παραδειγματισμόν, ἔλαβον τὴν ἄδειαν, νὰ ἀνασηκώσωσιν ἐκεῖθεν τὸ ἅγιον σῶμα τοῦ Μάρτυρος καὶ νὰ μετακομίσωσι τοῦτο ἕως τὸ Κοντοσκάλιον, ὅπου πολλοὶ Χριστιανοὶ συνηθροίσθησαν διὰ νὰ συνοδεύσωσι τὸ ἱερὸν Λείψανον μέχρι τῆς νήσου Πριγκήπου.
Ἀλλὰ πρὶν φθάσωσιν οὗτοι ἐκεῖ, ὁ Γέρων Γρηγόριος, πληρώσας τοὺς πλοιάρχους μεθ’ ὧν συνεφώνησε νὰ μετακομίσωσιν εἰς τὴν Πρίγκηπον τὸ ἱερὸν Λείψανον τοῦ Μάρτυρος, ἔφθασε πρῶτος τῶν ἄλλων ἐκεῖ, ὅπου ἓξ μισθωμένα πλοιάρια ἀνέμενον αὐτόν. Ἐπιβιβασθεὶς τότε εἰς ἓν ἐκ τούτων παρεκάλεσε τοὺς κομίσαντας τὸ μαρτυρικὸν Λείψανον καὶ ἕθηκαν αὐτὸ εἰς τὸ αὐτὸ πλοιάριον. Ὡς δὲ τοῦτο ἐγένετο, ὁ Γέρων Γρηγόριος κατησπάζετο τὸ ἅγιον Λείψανον τοῦ περιποθήτου τέκνου αὐτοῦ καὶ μετὰ θερμῶν δακρύων κατέβρεχε τοῦτο, λέγων· «Ἐνίκησας τὸν ἀνθρωποκτόνον διάβολον, θεόφρον Ἀκάκιε», τοὺς δὲ κωπηλάτας ἐπρόσταξε νὰ κωπηλατῶσιν ὅσον ἠδύναντο ταχύτερον.
Ἀφοῦ λοιπὸν ἀνῆλθον εἰς τὰ ἄλλα πλοιάρια ὅλοι ὅσοι εἶχον τὴν ἄδειαν καὶ ἠκολούθουν τὸ πλοιάριον, τὸ φέρον τὸ μαρτυρικὸν σῶμα, διηυθύνθησαν ἅπαντες εἰς τὴν νῆσον Πρίγκηπον, τῆς ὁποίας ἀφοῦ παρέκαμψαν τὸ ἀκρωτήριον, εἶδον πλησίον τῆς ἀκτῆς τὴν ἀναμένουσαν λέμβον τοῦ πλοίου τοῦ μετακομίσαντος τὸν Γρηγόριον καὶ τὸν Ἅγιον Μάρτυρα Ἀκάκιον ἐκ τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἰς Κωνσταντινούπολιν. Ὡς δὲ ἔφθασαν, ἀπεβίβασαν τὸ ἅγιον Λείψανον εἰς τὸ παραθαλάσσιον, ὅπου εἶχον θήκην προητοιμασμένην, ἐν εἴδει λάρνακος, ἐντὸς τῆς ὁποίας ἀπέθηκαν τὸ πολύαθλον ἱερὸν σῶμα τοῦ Μάρτυρος, ἀμέσως δὲ μετεκόμισαν τὴν θήκην εἰς τὴν λέμβον τοῦ πλοίου καὶ ἐκεῖθεν ἀναχωρήσαντες, ταχέως κωπηλατούντων τῶν ναυτῶν, τὴν πέμπτην ὥραν τῆς νυκτὸς προσήγγισαν εἰς τὸ πλοῖον, τὸ ὁποῖον, ἦτο ἕτοιμον νὰ ἀποπλεύσῃ, ἀλλ’ ἀνέμενεν αὐτούς. Ἀνελθόντες λοιπὸν ἅπαντες ἐπὶ τοῦ πλοίου ἀνέπεμψαν εὐχαριστήριον δοξολογίαν εἰς τὸν Θεόν, τὸν ἐνεργοῦντα τοιαῦτα παράδοξα. Ἐνῷ δὲ οὗτοι ὑμνολόγουν τὸν Κύριον, ἐσείετο τὸ πλοῖον ἐκ τῆς σφοδρότητος τοῦ πνέοντος βορρᾶ. Ὁ δὲ πλοίαρχος, ἰδὼν τὸν καιρὸν κατάλληλον πρὸς ἀναχώρησιν, εἶπε παρρησίᾳ εἰς ὅλους τοὺς παρευρισκομένους· «Ὁ Κύριος ἐποίησε τὸ ἔλεος Αὐτοῦ δι’ ἀγάπην τοῦ δούλου του Ἀκακίου, ὅστις, διὰ τὸ πανάγιον Αὐτοῦ ὄνομα, ὑπέμεινε θάνατον καὶ τοῦτο μὲ πληροφορεῖ ὅτι πρέπει νὰ ἀναχωρήσωμεν».