Ὅθεν ἠκολούθει αὐτοὺς ἐκ τοῦ μακρόθεν, ἕως ὅτου ἔφερον τὸν Ἅγιον εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, Δακτυλόπορταν καλούμενον, εἰς τὸν τρίτον λόφον τῆς Ἑπταλόφου πόλεως εὑρισκόμενον. Ἐκεῖ ὁ μακάριος Ἀκάκιος, ὅστις δὲν εἶχεν ἀκόμη πληροφορηθῆ ὅτι εἰς τὸ μέρος ἐκεῖνο ἐπρόκειτο νὰ ἀποτμηθῇ τὴν κεφαλὴν καὶ νὰ λάβῃ τὸ μακάριον τέλος, ἤκουσεν αἴφνης τὸν δήμιον νὰ τοῦ λέγῃ· «Γονάτισον, ἄπιστε». Εὐθὺς τότε ὁ Ἅγιος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἀτρόμως καὶ γενναίως ἔκλινε τὰ γόνατα καὶ τὴν ἁγίαν αὐτοῦ κεφαλήν, εἰπὼν μεγαλοφώνως εἰς τὸν δήμιον· «Κτύπησον μὲ τὴν σπάθην ἀνδρείως καὶ κόψε τὸν λαιμόν μου· μὴ λυπηθῇς καθόλου». Ἐνῷ δὲ ἔλεγε ταῦτα ὁ Ἀθλητής, κατέφερεν ἐκεῖνος τὴν σπάθην καὶ κτυπήσας κατὰ τοῦ τραχήλου ἀπέκοψε, τὴν ἁγίαν τοῦ Μάρτυρος κεφαλήν. Συγχρόνως δὲ στρατιαὶ Ἀγγέλων παρέλαβον τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν καὶ τὴν ἀνήγαγον εἰς τὰς αἰωνίας μονάς. Ὅσοι δὲ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἠξιώθησαν νὰ παρευρεθῶσιν εἰς τὸν μαρτυρικὸν τοῦ Ἁγίου θάνατον, εἶδον ὀφθαλμοφανῶς τὰ τελεσθέντα καὶ θαυμάσαντες ἐδόξασαν τὸν Κύριον, τὸν ἐνδυναμώσαντα καὶ στεφανώσαντα τὸν Ὁσιομάρτυρα Αὐτοῦ Ἀκάκιον.

Οὗτοι διηγήθησαν, ὅτι ὁ Ὁσιομάρτυς Ἀκάκιος δὲν ἐφάνη σκυθρωπὸς οὐδὲ τεταραγμένος οὔτε ἔμφοβος ἕως τὴν τελευταίαν στιγμήν, καθ’ ἣν ἀπέκοψαν τὴν ἱερὰν αὐτοῦ κεφαλήν, οὔτε ἔφαγεν οὔτε ἔπιεν, ἀφ’ ἧς ὥρας ἐξῆλθε τοῦ πλοίου, ἕως ὅτου ἀπεκεφαλίσθη, ἐκτὸς τῆς Ἁγίας Κοινωνίας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, τῶν ὁποίων δὶς ἠξιώθη νὰ κοινωνήσῃ, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν. Ἐτελείωσε δὲ τὸ μαρτυρικὸν αὐτοῦ στάδιον τῇ α’ (1ῃ) τοῦ Μαΐου μηνὸς κατὰ τὸ ͵αωιε’ (1815) ἔτος, ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος Δευτέραν καὶ ὥραν πέμπτην.

Ἀφοῦ δὲ ταῦτα πάντα ἐγένοντο καὶ διεμηνύθησαν εἰς τὸν Γέροντα Γρηγόριον παρὰ τοῦ προειρημένου φιλοχρίστου ἀδελφοῦ τοῦ πλοιάρχου τοῦ συνοδεύσαντος καὶ συγκινδυνεύσαντος μετὰ τοῦ Μάρτυρος, ὁ Γέρων Γρηγόριος ἐδόξασεν ὁλοψύχως τὸν Θεὸν τὸν ἐνδυναμώσαντα καὶ ἐμψυχώσαντα εἰς τὸ Μαρτύριον τὸν Αὐτοῦ Ὁσιομάρτυρα. Ἔλαβεν ὅθεν φροντίδα ἵνα ἐξαγοράσῃ τὸ μαρτυρικὸν Λείψανον.