Γυνή τις εἶχε τὸ πάθος τῆς αἱμορραγίας καὶ μὴ εὑρίσκουσα εἰς τοὺς ἰατροὺς θεραπείαν, παρεκάλεσε τὸν Οἰκονόμον τῆς Ἐκκλησίας Τεντήρων, ὅστις ἦτο Ὁμολογητὴς καὶ πολὺ ἐνάρετος, φίλος δὲ γνήσιος τοῦ Παχωμίου, νὰ προσκαλέσῃ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν του τὸν Ὅσιον μὲ πρόφασίν τινα, διότι ἐπίστευεν ἡ γυνὴ ὅτι, ἐὰν ἐγγίσῃ μόνον τὸ ράσον αὐτοῦ, θέλει θεραπευθῆ. Προσεκάλεσε λοιπὸν ὁ Οἰκονόμος Διονύσιος τὸν Παχώμιον δι’ ἄλλην ὑπόθεσιν καὶ ὅταν ἐκάθηντο εἰς τὴν Ἐκκλησίαν συνομιλοῦντες, ἐπλησίασεν ἡ γυνὴ ἡσύχως καὶ ὡς ἥπλωσε τὴν χεῖρα ἐγγίσασα τὸ καλυμμαύχιον τοῦ Ὁσίου, εὐθύς, ὤ τοῦ θαύματος! ἔλαβε τελείως τὴν θεραπείαν της, καθὼς ὁλοψύχως ἐπίστευεν.

Ἀκούσατε τώρα, εὐλαβεῖς ἀκροαταί, καὶ ἕτερον θαυμασιώτερον. Ἄνθρωπός τις εἶχε θυγατέρα κατατεταγμένην εἰς τὴν τάξιν τῶν παρθένων, ἥτις προσεβάλλετο ὑπὸ δαιμονίου. Προσελθὼν δὲ εἰς τὸν Ὅσιον, παρεκάλει τοῦτον νὰ θεραπεύσῃ τὴν θυγατέρα του. Ὁ δὲ Ὅσιος, ἐπειδὴ δὲν συνωμίλει μετὰ γυναικός, εἶπε πρὸς τὸν πατέρα τῆς πασχούσης νὰ τοῦ φέρῃ ἓν ἐκ τῶν ἐνδυμάτων της. Τοῦτο ἔπραξεν ὁ πατήρ. Ὁ δὲ Ὅσιος, ὡς εἶδε τοῦτο, εἶπε πρὸς αὐτὸν λυπούμενος· «Ἡ θυγάτηρ σου μόνον κατὰ τὸ λεγόμενον εἶναι παρθένος καὶ ὄχι ἀληθῶς. Εἰπὲ εἰς αὐτήν, ἐὰν θέλῃ, ἂς φυλαχθῇ τοὐλάχιστον ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἀμόλυντος, καὶ ὁ ἐλεήμων Θεὸς θὰ ἀποδώσῃ εἰς αὐτὴν τὴν ὑγείαν της». Ἀνακρίνας τότε καὶ ἐξετάσας αὐτὴν ὁ πατήρ της, ἐπληροφορήθη παρ’ αὐτῆς τὴν ἁμαρτίαν της, τὴν ὁποίαν ἐξομολογηθεῖσα ὑπεσχέθη νὰ μὴ πορνεύσῃ πλέον. Ὁ δὲ μέγας Παχώμιος ἀπέστειλεν ἡγιασμένον ἔλαιον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐχρίσθη αὕτη καὶ ἔφυγεν ἀπ’ αὐτῆς τὸ δαιμόνιον.

Ἕτερός τις εἶχεν υἱὸν δαιμονιζόμενον, τὸν ὁποῖον ἔφεραν εἰς τὸν Ὅσιον, ζητοῦντες τὴν ἴασιν. Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ὅσιος, ηὐλόγησεν ἄρτον καὶ ἔδωσε τοῦτον εἰς τὸν πατέρα, λέγων· «Ὅταν πεινάσῃ ὁ υἱός σου, δὸς εἰς αὐτὸν τὸν ἄρτον τοῦτον νὰ τὸν φάγῃ». Οὕτως ἔπραξεν ὁ πατήρ, ἀλλ’ ὁ δαιμονιζόμενος δὲν ἤθελε οὐδὲ κἂν νὰ τὸν δοκιμάσῃ. Ὅθεν ὁ πατὴρ παρεσκεύασε ζωμὸν μετ’ ἐλαίου καὶ ἄλλων μυρωδικῶν καὶ ἐντὸς τούτου ἔρριψε τὸν ἄρτον, τὸν ὁποῖον ἔφαγεν ὁ υἱός του. Εὐθὺς τότε, ὤ τοῦ θαύματος! ἔφυγεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης ἀποκατεστάθη τελείως ἡ ὑγεία του.