Ἠθέλησε λοιπὸν καὶ ὁ θεῖος Λεόντιος νὰ μεταβῇ, πρὸς αὐτόν, διὰ νὰ τὸν ἴδῃ καὶ νὰ μάθῃ τὸ αἴτιον, διὰ τὸ ὁποῖον ἐφώναζεν. Εὐθὺς δὲ μόλις ἐξεκίνησεν ὁ Ὅσιος, ἄφησεν ὁ Σκανθῆς τὸ «Κύριε, ἐλέησον» καὶ ἤρχισε νὰ φωνάζῃ περισσότερον καὶ περιέργως, λέγων· «Παραμερίσατε, παραμερίσατε· ἔρχεται, ἔρχεται. Ἀλλοίμονόν σας, ταπεινοί, τὴν ὥραν αὐτήν· ἀλλοίμονόν σας, ἐὰν δὲν ἤθελεν ἔλθει, τὶ εἴχετε νὰ πάθετε!». Ὅταν δὲ ἐπλησίασεν ὁ Ὅσιος πρὸς αὐτόν, στρέψας τὸν λόγον, ἔλεγε· «Καλῶς ἦλθες, καλῶς ἦλθες, ὁ Χρυσόστομός μου!». Προσπίπτων δὲ εἰς τοὺς πόδας του κατεφίλει τούτους καὶ ἐφώναζεν ἑν ἐνθουσιασμῷ· «Καλῶς ἦλθες». Ἀλλὰ διατὶ εἶπε καὶ ἔκαμνε ταῦτα ὁ Σκανθῆς, κανεὶς δὲν ἐγνώρισε οὔτε αὺτὸς ἐφανέρωσε τοῦτο εἰς κανένα, ἐκτὸς μόνον, ὅτι ἔδειξε διὰ τούτων, ὅτι ὁ θεῖος Λεόντιος εἶναι μέγας παρὰ τῷ Θεῷ καὶ Ἅγιος Αὐτοῦ.

Ἄλλοτε ὁ Ἡγούμενος ἠσθένησε, προσβληθεὶς ὑπὸ δεινῆς καὶ θανατηφόρου ἀσθενείας, εὑρίσκετο δὲ κατάκοιτος. Ὁ δὲ Ὅσιος ἐλυπεῖτο καθ’ ὑπερβολήν, διὰ τὴν ἀσθένειαν τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρός. Ἡμέραν δέ τινα, ἀφοῦ ἐτελείωσε τὴν θείαν Λειτουργίαν εἰς τὴν ὁποίαν εἶχον προσέλθει καὶ ἀρκετοὶ εὐσεβεῖς Χριστιανοί, μετέβη κατόπιν μετὰ τῶν ἀδελφῶν εἰς τὴν κοινὴν τράπεζαν καὶ ἐκάθησε διὰ νὰ φάγῃ. Ἠρώτησε τότε τὶ ἔχουν ἑτοιμάσει διὰ νὰ φάγῃ ὁ Ἡγούμενος καὶ ἐὰν ἔχῃ ὄρεξιν. Μαθὼν δὲ παρὰ τοῦ διακονητοῦ, ὅτι ὄχι μόνον δὲν εἶχεν ὄρεξιν νὰ φάγῃ ἀλλὰ καὶ βαρέως ἔπασχεν ἀπὸ μεγάλον καὶ δεινὸν παροξυσμόν, ἐλυπήθη βαθύτατα καὶ στενάξας ἐκ βάθους καρδίας ἐκίνησε τὰ χείλη του εἰς προσευχήν. Εὐθὺς τότε ἐγερθεὶς ἀπὸ τῆς τραπέζης μετέβη εἰς τὸ κελλίον τοῦ Ἡγουμένου καὶ ποιήσας τὴν συνειθισμένην μετάνοιαν, ἐζήτησε τὴν εὐλογίαν. Εἶδε τότε τὸν Γέροντά του πάσχοντα ἀπὸ τόσον μεγάλην στενοχωρίαν, ὥστε νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ ὁμιλήσῃ. Ὁ δὲ Ὅσιος τί ἔπραξεν; Εὑρὼν ἐκεῖ μίαν μικρὰν κολοκύνθην περιέχουσαν οἶνον, ἐγέμισεν ἐξ αὐτοῦ ἓν ποτήριον καὶ τὸ ἔδωκεν εἰς τὸν ἀσθενῆ διὰ νὰ τὸ πίῃ.

Τότε ὁ ἀσθενής, βλέπων τὴν ἐπιμονὴν τοῦ Ὁσίου, εἶπε μὲ σβησμένην φωνήν, ὅτι, εὐθὺς ὡς ἤθελε πίῃ τὸν οἶνον τοῦτον, θὰ ἀπέθνῃσκεν. Ἀλλ’ ὁ Ὅσιος, βιάζων αὐτόν, ἔλεγε νὰ τὸν πίῃ, διότι τὸν ηὐλόγησεν ὁ Χριστὸς καὶ εὐθὺς μόλις πίῃ τοῦτον θὰ ἰατρευθῇ. Λέγων δὲ ταῦτα, ἔκαμνεν ἐπὶ τοῦ ποτηρίου τὸ σημεῖον τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἐπικαλούμενος μυστικῶς τὸν Κύριον εἰς βοήθειαν τοῦ Γέροντός του.