Διότι οὔτε μετὰ θάνατον ἐπέτρεπεν ὁ Ἅγιος νὰ ἱστορηθῇ ἡ εἰκών του. Διὰ τοῦτο καὶ τὸ θεῖον αὐτοῦ πρόσωπον δὲν ἐφαίνετο εἰς τὸν ζωγράφον κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον, ἀλλ’ ὤ τοῦ θαύματος! Ἄλλοτε μὲν ἄλλο καὶ ἄλλοτε ἄλλο ἐδεικνύετο τοῦτο, οὐδέποτε δὲ τὸ αὐτό, διότι ὁ Ὅσιος ἐφύλαττε τὴν αὐτὴν ἀκρίβειαν τῆς ταπεινώσεως καὶ μετὰ θάνατον, ἵνα διδάξῃ ἡμᾶς τίνι τρόπῳ καὶ πόσον πρέπει νὰ ἀγωνιζώμεθα διὰ νὰ σωθῶμεν ἀπὸ τὰς παγίδας τοῦ φθονεροῦ διαβόλου. Ἐκεῖνα δὲ τὰ ὁποῖα ἐγένοντο μετὰ τὴν ταφὴν τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Λεοντίου, εἶναι ἀληθῶς θαύματα θαυμάτων.
Οὕτω, ὑπὸ τὴν θήκην, ἐντὸς τῆς ὁποίας ἦτο τοποθετημένον τὸ ἱερὸν Λείψανον τοῦ Ὁσίου, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐνεταφίασαν τοῦτο ἔθεσαν πολλὰς κεράμους μὲ τὸν σκοπὸν ἵνα, ἂν ἐκ τῆς θήκης διαρρεύσῃ δυσώδης τις ὕλη, νὰ παραλάβουν ταύτην αἱ κέραμοι. Ἀφοῦ δὲ παρῆλθον τέσσαρες ἡμέραι μετέβησαν οὗτοι πλησίον τῆς θήκης, ὅπου ᾐσθάνθησαν ἄρρητον εὐωδίαν ἀναδιδομένην ἐκ τοῦ ἁγίου Λειψάνου, τὸ δὲ θαυμαστότερον καὶ φρικωδέστατον, εἶδον, ὅτι ἔτρεξεν ἀπὸ τοῦ ἁγίου Λειψάνου αἷμα νεαρόν, ὡς ἐκ σαρκὸς νεωστὶ κοπείσης διὰ μαχαίρας. Τὸ αἷμα τοῦτο εἶχε χυθεῖ ἐπὶ τῶν μαρμαρίνων πλακῶν, αἵτινες ἦσαν ἐστρωμέναι κάτω εἰς τὸ ἔδαφος καὶ ἐφαίνετο λαμπρὸν καὶ ἐξαστράπτον εἰς τέσσαρα μέρη, ἐπὶ τῶν καταλεύκων μαρμάρων. Τὸ δὲ ἔτι θαυμασιώτερον ἦτο, ὅτι ἡ ξυλίνη θήκη τοῦ ἁγίου Λειψάνου εὑρέθη τοποθετημένη ἐντὸς ἄλλης θήκης ξυλίνης καὶ τὸ αἷμα τόσον πολὺ ἐπλημμύρισεν, ὥστε διεπέρασε καὶ τὰς δύο θήκας καὶ ἔτρεξεν εἰς τὸ ἔδαφος. Ἐκ τούτου τοῦ θαυμασίου συμπεραίνεται, ὅτι ὁ Ἅγιος ἦτο ὡς ζῶν ἐν τοῖς νεκροῖς συνηριθμημένος μὲ τοὺς Μάρτυρας διὰ τὸ θεληματικὸν Μαρτύριον τὸ ὁποῖον ἀνδρείως ὑπέμεινεν, ὅταν ἐδέρετο διὰ τοῦ λωρίου ἐκείνου τὸ ὁποῖον ἦτο πλῆρες καρφίων.
Εὐλαβούμενος ὁ βασιλεὺς Ἁνδρόνικος τὰ ἐξαίσια θαύματα τοῦ Ἁγίου, κατεσκεύασε λάρνακα μεγαλοπρεπῆ καὶ ἐντὸς αὐτῆς κατέθετο ἐντίμως τὸ πάνσεπτον αὐτοῦ Λείψανον. Οὕτω προσετέθη ὁ Δίκαιος εἰς τοὺς Δικαίους, ὁ Ὅσιος εἰς τοὺς Ὁσίους, ὁ θεληματικὸς Μάρτυς εἰς τοὺς Μάρτυρας καὶ εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς ὁ μέγας Ἀρχιερεύς, τώρα δὲ εὑρίσκεται εἰς τοὺς οὐρανούς, ἀπολαμβάνων ἀξίως τὰς ἀμοιβὰς τῶν πόνων του, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος τῆς μιᾶς Θεότητος καὶ Βασιλείας, ᾟ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.