Τὸ πλοῖον ὅμως, κυβερνώμενον ὑπὸ τῆς θείας Χάριτος, ἂν καὶ ἔπνεε τόσον σφοδρὸς ἄνεμος, ἐπλησίασεν εἰς τὴν ξηρὰν καὶ εὐθὺς ἐπηλήθευσαν ὅλα ὅσα εἶπεν ὁ Ἅγιος. Καὶ ἡ τρικυμία ἐκόπασε καὶ γαλήνη ἡπλώθη εἰς τὸ πέλαγος. Ἐσώθη δὲ καὶ ἡ λέμβος καὶ ἦλθεν ἀβλαβής· ὅλοι δὲ ἐθαύμαζον καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν καὶ τὸν Πατριάρχην, λέγοντες αὐτὸν ἄνδρα Ἅγιον καὶ προορατικόν. Ἐμακάριζον τότε ἑαυτούς, διότι συνεταξίδευσαν μετὰ τοιούτου Ἁγίου, τὸν ὁποῖον καὶ ἐπρόσεχον ὡς Ἄγγελον Θεοῦ. Ὅταν δὲ ἔφθασαν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ἐπληροφορήθη ταῦτα ὁ βασιλεύς, ἐμακάριζε τὸν Ἅγιον καὶ κατασπαζόμενος τὰς χεῖρας αὐτοῦ τὰς ἔφερε ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν του καὶ ἔχαιρε πολὺ διὰ τὸ χάρισμα τὸ ὁποῖον ἀπέστειλεν εἰς τὸ βασίλειόν του ὁ Βασιλεὺς καὶ Κύριος τῶν ὅλων. Ἀλλὰ μετ’ ὀλίγον καιρὸν ἀπέθανεν ὁ βασιλεὺς Μανουήλ, ἀπελθὼν πρὸς Κύριον. Ὁ δὲ μέγας Λεόντιος ἔζησεν ἀκόμη ἕως τῆς βασιλείας τοῦ Ἀνδρονίκου, τοῦ ἐξαδέλφου τοῦ Μανουὴλ καὶ ὑστερώτερον [3].

Μετ’ ὀλίγον καιρόν, ἐλθὼν ὁ Οἰκονόμος τῆς ἐν Πάτμῳ Μονῆς Ἀντώνιος εἰς τὴν βασιλεύουσαν, παρεκάλει τὸν Ἅγιον νὰ μεσιτεύσῃ εἰς τὸν βασιλέα, ὅπως δώσῃ χρυσόβουλλον, διὰ τοῦ ὁποίου νὰ μὴ πληρώνῃ τὸ Μοναστήριον δεκαετίαν διὰ τὸ πλοιάριόν του. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος δὲν διέκειτο φιλικῶς πρὸς τὸν βασιλέα, διότι δὲν ἤθελε νὰ συγκοινωνήσῃ εἰς τὸ παράνομον συνοικέσιον, τὸ ὁποῖον συνῆψεν ὁ βασιλεύς, εἶπεν αὐστηρῶς πρὸς τὸν Ἀντώνιον· «Τί λέγεις, Ἀντώνιε; ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔκτισα παιδιόθεν μέχρι τούτου τοῦ γήρατος νὰ κρημνίσω τώρα διὰ μίαν στιγμὴν καὶ νὰ καταφρονήσω τὸν Θεὸν καὶ τὴν ἐντολήν Του, διὰ τὸ ἰδικόν σου Μοναστήριον; Ἄπεχε ἀπ’ ἐμοῦ, ἄνθρωπε. Δὲν θέλω προτιμήσει ποτὲ βασιλέα θνητόν, ἀπὸ τὸν ἀθάνατον Βασιλέα μου».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἀντώνιος ἐλυπήθη πολύ. Ὁ δὲ Ὅσιος μειδιάσας καὶ δίδων θάρρος εἰς αὐτὸν εἶπε· «Διατὶ ἐλυπήθης, Ἀντώνιε, καὶ ἐσκυθρώπασες; Γνώριζε, ὅτι μετὰ τὸν θάνατόν μου καὶ τὸν τοῦ βασιλέως, ὅστις θέλει ἐπέλθει συντόμως, τότε θὰ γίνῃ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ζητεῖς». Ὡς δὲ ὁ Ἀντώνιος εἶπε πρὸς τὸν Ὅσιον· «ὅταν σὺ ἀποθάνῃς, τοῦτο δὲν θέλει γίνει», ἀπεκρίθη ἐκεῖνος· «Δὲν μὲ πιστεύεις, Ἀντώνιε; Μὲ τὴν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος σοὶ λέγω ὅτι, σύ, μὲ τὸ μέσον τὸ ἰδικόν σου θέλεις φέρει εἰς πέρας τὸ ζήτημά σου, δίδων δι’ αὐτὸ τόσα χρυσᾶ νομίσματα». Ταῦτα δὲ συνέβησαν ἀληθῶς κατὰ τὴν πρόρρησιν τοῦ Ὁσίου, ὅταν ἐβασίλευεν ὁ Ἰσαάκιος Ἄγγελος.