Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κύπρου, Βαρνάβας ὀνόματι, τρέφων μεγάλην εὐλάβειαν πρὸς τὸν Ὅσιον, μετέβη πρὸς αὐτὸν μόνος καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ μεταβῇ ἵνα λειτουργήσῃ μετὰ τούτου καὶ τῶν Ἐπισκόπων αὐτοῦ, λέγων· «Διὰ νὰ ἁγιασθῶμεν, μὲ τὴν παρουσίαν σου, Δέσποτα Ἅγιε». Ὅθεν, ὑπακούσας εἰς τὴν αἴτησίν των ὁ Ὅσιος, μετέβη. Ὅτε δὲ ἐτελεῖτο ἡ θεία Λειτουργία καὶ ἵστατο κατὰ τάξιν ὁλόκληρον τὸ Ἱερατικὸν Τάγμα, ὤ τῆς πολλῆς καθαρότητος τῶν δούλων Σου, Κύριε! παρατηρῶν ὁ Ὅσιος τοὺς περιεστῶτας Ἀρχιερεῖς, ἔβλεπε τὸν Ἅγιον Ἀρχιεπίσκοπον τῆς Κύπρου καὶ τὸν Τριμυθοῦντος Θεοφύλακτον λάμποντας ὑπὲρ τὸν ἥλιον καὶ τὰ πρόσωπά των ἠλλαγμένα καὶ φωτεινότερα ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς θείας Χάριτος, ἥτις κατῴκει ἐντὸς αὐτῶν. Ἄλλους δὲ Ἀρχιερεῖς ἔβλεπεν ἔχοντας τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὀλίγον μελανὰ καὶ ἄλλους μελανώτερα. Ἄλλους πάλιν ἔβλεπεν ὄχι μόνον μελανούς, ἀλλὰ καὶ λεπροὺς κατὰ τὰ πρόσωπα, εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν ἦτο καὶ ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Λαπίθων, ἑξάδελφος κατὰ κόσμον τοῦ Ἀντωνίου, τοῦ μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου, ὡς ἀπεκάλυψεν εἰς τοῦτον ὁ Ἅγιος, ἐρωτῶν διὰ τὸν ἐξάδελφον αὐτοῦ, ὅταν τὸν συνήντησεν εἰς τὴν βασιλεύουσαν.
Μετὰ ταῦτα ό Ὅσιος ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Κύπρον καὶ μετέβη εἰς τὸ Ἄκρε [2]. Πληροφορηθέντες δὲ τὸν ἐρχομόν του, ἔτρεχον πληθη ἀνθρώπων πολλὰ πρὸς αὐτὸν καὶ ἄλλοι ἀπελάμβανον τὴν εὐλογίαν του, ἄλλοι ἰατρεύοντο ἀπὸ τὰς ἀσθενείας ἐξ ὧν ἔπασχεν ἕκαστος, ραντιζόμενοι δι’ ὕδατος εὐλογηθέντος ὑπ’ αὐτοῦ. Ἡπλώθη δὲ ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου εἰς ὅλην τὴν Συρίαν καὶ τὴν Φοινίκην καὶ ὁ εἷς μετὰ τὸν ἄλλον ἔσπευδον νὰ προλάβουν νὰ προσκυνήσουν τὸν Ὅσιον καὶ νὰ λάβουν τὴν εὐλογίαν του. Ἐπειδὴ δὲ ἐκυρίευον οἱ Λατῖνοι τὴν Παλαιστίνην καὶ δὲν ἐπέτρεπον εἰς τὸν Ἅγιον νὰ μεταβῇ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, διὰ τοῦτο ὁ Ἅγιος παρέμεινεν εἰς τὸ Ἄκρε. Εἷς δὲ Διάκονος, ἔγγαμος ὢν ἐπὶ τρεῖς χρόνους, δὲν ἠδυνήθη νὰ γνωρίσῃ τὴν σύζυγόν του, ἐπειδὴ ἦτο δεδεμένος ἐκ δαιμονικῆς συνεργείας. Οὗτος τότε μεταβὰς εἰς τὸν Ὅσιον διηγήθη τὴν ὑπόθεσιν καὶ παρεκάλει αὐτὸν νὰ θεραπεύσῃ τὴν συμφοράν του. Ὁ δὲ Ὅσιος, εὐλογήσας ὕδωρ ἐν τῷ ὀνόματι τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔδωκεν εἰς αὐτὸν νὰ πίῃ καὶ αὐτὸς καὶ ἡ σύζυγος αὐτοῦ. Ὡς δὲ ἔπιον τὸ ὕδωρ τοῦτο, ὤ τοῦ θαύματος! ἐλύθησαν ἀπὸ τὸν δεσμόν.