Διὰ τοῦτο ἐδέχθη, παρὰ Θεοῦ, διπλᾶ τὰ ἐπιτίμια τῆς κακίας του. Διότι, καθ῾ ἣν στιγμὴν ἤγειρεν ὁ Ἅγιος τὴν χεῖρα αὐτοῦ εἰς τὸν ἀέρα καὶ ἔκαμνε τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ ἐπὶ τοῦ προσώπου τοῦ ἁμαρτάνοντος Μοναχοῦ, εὐθὺς ὁ ἄθλιος οὗτος Μοναχὸς ἐτυφλώθη. Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλ’ ἀφοῦ παρῆλθεν ἡ ἕκτη ἡμέρα καὶ ἀπέθανεν, ἀλλοίμονον! ὁ δυστυχὴς ψυχικὸν καὶ σωματικὸν θάνατον.

Ἀφ’ ὅτου δὲ ἀπέθανεν ὁ πρὸ τοῦ Ὁσίου Λεοντίου Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων, ὁ βασιλικὸς φορολόγος, ὅστις ἦτο εἰς τὴν Κύπρον, Κυριακὸς καλούμενος, ἥρπασεν ἅπαντα τὰ εἰσοδήματα, τὰ ὁποῖα εἰσέπραττε τὸ Πατριαχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπὸ τὴν Κύπρον, ἔτι δὲ καὶ τοὺς καρποὺς τῶν Μετοχίων τοῦ Πατριαρχείου. Ὅθεν ὁ Ὅσιος δὲν εὗρε τίποτε ἐξ ἐκείνων τὰ ὁποῖα ἤλπιζεν ὅτι θὰ εὕρῃ, πρὸς οἰκονομίαν αὐτοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων του. Ἦτο λοιπὸν μέγα τὸ κακόν, εἷς τοσοῦτον μέγας Ἀρχιερεύς, εὑρισκόμενος ἐν τῷ μέσῳ τῆς Ὀρθοδόξου Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, νὰ στερῆται ὄχι μόνον τῶν περιττῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαιούντων. Ὅμως ὁ Ἅγιος μεγαλοψύχως ὑπέφερε τὸ δεινόν. Ἀλλ’ ὁ διάβολος, θέλων νὰ δοκιμάσῃ τὸν Ὅσιον ἂν ὀλιγοψυχῇ εἰς τοὺς πειρασμούς, οἵτινες προσβάλλουν αὐτόν, ἐξήγειρεν ἐναντίον αὐτοῦ τὸν ὑπηρέτην τοῦ φορολόγου Κυριακοῦ, ὀνομαζόμενον Τριαντάφυλλον, ὁ ὁποῖος μεταβὰς εἰς τὴν κατοικίαν ὅπου διέμενεν ὁ Ὅσιος, ἐζήτει μὲ μεγάλον θυμὸν ὅλα τὰ εἰσοδήματα τῶν ἀκινήτων κτημάτων, τὰ ὁποῖα εἶχεν εἰς τὴν Κύπρον τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἀπειλῶν ὅτι, ἂν δὲν λάβῃ ταῦτα εὐθύς, θὰ κακοποιήσῃ καὶ τὸν Πατριάρχην καὶ τοὺς ἀνθρώπους του.

Ὁ Ἅγιος ἔλεγε τότε εἰς αὐτὸν νὰ ἔχῃ ὀλίγην ὑπομονήν. Ἀλλ’ ἐκεῖνος ἠγέρθη καὶ ἐνῷ μετέβαινε πρὸς τὴν κλίμακα διὰ νὰ καταβῇ, ἔφθασεν ἡ θεία Δίκη καὶ σκοτισθεὶς κατὰ τὸν ἐγκέφαλον ἐκτύπα τὴν κεφαλήν του εἰς τοὺς τοίχους. Νομίζων ὅμως, ὅτι ἡ σκοτοδίνη ἐκείνη ἦτο τυχαία, προσέταξε τοὺς ὑπηρέτας του καὶ ἥρπασαν τὸν ἡμίονον τοῦ Πατριάρχου, ἐκεῖνος δὲ ἱππεύων τὸν ἵππον του ἐπορεύετο. Ἀλλ’ ὁ ἵππος ἀνηγέρθη ἐπὶ τῶν ὀπισθίων ποδῶν του καὶ κατεκρήμνισεν αὐτόν. Πεσὼν δὲ εἰς τὴν γῆν, εὐθὺς ἐτυφλώθη. Τότε ἀνεγνώρισε τὸ σφάλμα, τὸ ὁποῖον ἔπραξε καὶ προσέταξε τοὺς ἀνθρώπους του νὰ φέρουν τοῦτον εἰς τὸν Ἅγιον. Εὐθὺς δὲ ὡς ἦλθε, προσέπεσε πρὸ τῶν ποδῶν τοῦ Ἁγίου καὶ ὁμολογῶν τὸ σφάλμα ἐζήτει συγχώρησιν. Ὁ δὲ Ὅσιος, ἕτοιμος ὢν εἰς συμπάθειαν, ἐσφράγισεν αὐτὸν διὰ τῆς δεξιᾶς του καὶ ἀσπασθεὶς τοῦτον ἐν ἁγίῳ φιλήματι, ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τὴν τύφλωσιν, ἀποδώσας, διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, τελείαν τὴν ὅρασιν καὶ τὴν ὑγείαν εἰς αὐτόν.