Ἐπιστρέψας δὲ μίαν τῶν ἡμερῶν ὁ Ὅσιος εἰς τὸ Μοναστήριον, εὗρε τὸν Ἀντώνιον εἰς τὸ κελλίον του καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Γνώριζε, τέκνον, ὅτι ὁ Ἀθανάσιος ἀπέθανεν εἰς τὴν Κρήτην». Ἐρωτήσαντος, δὲ τοῦ Ἀντωνίου πόθεν ἐπληροφορήθη τοῦτο ὁ Ὅσιος, ἀπεκρίθη οὗτος πρὸς αὐτόν· «Σήμερον ἦλθεν ἀπὸ τὴν Κρήτην εἰς τὸ ἀκρωτήριον τῆς νήσου μας πλοῖον τι, τὸ ὁποῖον ἔφερε τὴν εἴδησιν ταύτην, ἐκεῖνοι δὲ οἱ ὁποῖοι τὸ ἤκουσαν μοὶ τὸ εἶπον». Καὶ ὅτι μὲν ἀπέθανεν ὁ Ἀθανάσιος, οὐδεμία δύναται νὰ γεννηθῇ ἀμφιβολία. Τὸ ὅτι δὲ τότε ἢ μετ’ ὀλίγον ἦλθε πλοῖον ἀπὸ τὴν Κρήτην καὶ ἔφερε ταύτην τὴν εἵδησιν, τοῦτο ἠρευνήθη ἀλλὰ τὸ πλοῖον δὲν εὑρέθη. Μόνον δὲ ὁ Ἀντώνιος ἤκουσε τοῦτο ἀπὸ τὸν Ὅσιον καὶ τὸ εἶπε καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.

Οὗτος ὁ Ἀντώνιος ἐπολεμήθη κάποτε ἀπὸ τὸ δαιμόνιον τῆς βλασφημίας. Ἦτο δὲ ὁ πόλεμος πολὺ φοβερός, διότι ἡ βλασφημία ἐστρέφετο κατὰ τῆς Κυρίας Θεοτόκου· ὁ δὲ φόβος τῆς ἁμαρτίας ταύτης μεγάλην σύγχυσιν ἐπροξένει εἰς τὸν Ἀντώνιον. Καὶ ἐξομολογηθεὶς τοὺς βλασφήμους τούτους λογισμοὺς εἰς τὸν Ὅσιον καὶ ἐπικαλεσθεὶς τὴν βοήθειάν του, ἤκουσε παρ’ αὐτοῦ ταῦτα· «Ἔχε θάρρος, τέκνον, καὶ μὴ φοβεῖσαι. Ἄφησε τὸν κύνα νὰ γαυγίζῃ καὶ εἰπέ του: Σιώπα, κατάρατε, μὴ φωνάζῃς. Διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑβρίζω καὶ νὰ συλλογίζωμαι βλασφημίας κατ’ Ἐκείνης, είς τὴν όποίαν ἔχω τὴν μόνην ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου, οὔτε ἠμπορῶ νὰ μὴ δοξάζω καὶ νὰ μὴ τιμῶ, καθὼς εἶναι πρέπον, τὴν Δέσποινάν μου καὶ Κυρίαν Θεοτόκον».

Διὰ τοιούτων λόγων ὥπλισεν ὁ Ὅσιος τὸν Ἀντώνιον κατὰ τοῦ δαίμονος τῆς βλασφημίας. Ἀλλ’ ἐκεῖνος, ὁ ἀλιτήριος, δὲν ἔπαυεν ἀπὸ τοῦ νὰ ἐνοχλῇ τὸν Ἀντώνιον περισσότερον. Καὶ ὅταν μετέβαινε μετὰ τῶν ἀδελφῶν εἰς τὴν κοινὴν Ἀκολουθίαν, ἀπελευθεροῦτο ἀπὸ τὸν πόλεμον καὶ ἐλάμβανεν ἄνεσιν, εὐθὺς ὅμως ὡς εἰσήρχετο εἰς τὸ κελλίον του ὑφίστατο νέαν σφοδροτάτην ἐπίθεσιν ἀπὸ τὸν ἐχθρὸν καὶ ἄλλο καταφύγιον δὲν εἶχεν εἰ μὴ μόνον τὸν Ὅσιον καὶ τὰς συμβουλὰς αὐτοῦ. Ἐπειδὴ δὲ ὁ πόλεμος ἐχρόνιζε καὶ ὁ ἐχθρὸς δὲν ἔπαυεν οὐδ’ ἐπὶ στιγμήν, ἐπτοήθη τέλος ὁ Ἀντώνιος καὶ κάποτε, ὅτε ἐξήρχετο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν διὰ νὰ μεταβῇ εἰς τὸ κελλίον του, δὲν ἐτόλμησε νὰ εἰσέλθῃ ἐντὸς αὐτοῦ, φοβηθεὶς τὸν πόλεμον τὸν ὁποῖον θὰ εὕρισκεν ἐν αὐτῷ ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς τῆς βλασφημίας. Τρέχων δὲ μετέβη εἰς τὸ κελλίον τοῦ Ὁσίου καὶ εἶπε πάλιν εἰς αὐτὸν τὰ ἴδια. Ὁ δὲ Ὅσιος εἶπε καὶ πάλιν εἰς τὸν Ἀντώνιον νὰ μὴ φροντίζῃ διὰ τοὺς τοιούτους λογισμούς, ἀλλὰ νὰ ἀποδιώκῃ τούτους μὲ λόγους καταφρονητικούς.