Μετέβησαν λοιπὸν ἐκεῖνοι εἰς τὴν Κύπρον, ἀλλ᾽ ὅτε ἡτοιμάζοντο ἵνα παραλάβουν τὸν Ἅγιον καὶ τὸν ὁδηγήσουν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἐδίστασαν νὰ τὸ πράξουν, διότι ἡ θλῖψις καὶ τὰ δάκρυα τοῦ λαοῦ ἠμπόδιζον τὸν Ἅγιον νὰ ἀναχωρήσῃ. Διότι ὅταν ὁ Ἅγιος ἐξεκίνησε διὰ νὰ ἀναχωρήσῃ συγκεντρωθέντες ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ἔκλαιον καὶ προσεκάλουν τὸν θάνατον. Ὅθεν εἶπεν ὁ Ἅγιος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ βασιλέως· «Ὑπάγετε, τέκνα, εἰς τὸν βασιλέα καὶ ἐγὼ θέλω ἔλθει ἀργότερον». Ἐκεῖνοι τότε ἀπήντησαν· «Μὴ ὀργισθῇς ἐναντίον μας, Πάτερ, διότι δὲν ἀναχωροῦμεν ἐντεῦθεν χωρὶς σέ. Εἶναι βασιλικὴ προσταγὴ νὰ ὑπάγωμεν μαζὶ καὶ δὲν δυνάμεθα νὰ πράξωμεν ἄλλως, διὰ νὰ μὴ κινδυνεύσωμεν, μάλιστα τώρα, ὅτε ὁ βασιλεὺς ἀσθενεῖ καὶ ἀναμένει τὴν ἁγιωσύνην σου». Τότε ὁ Ἅγιος προσεκάλεσε τὸν προαναφερθέντα Ἐπίσκοπον Φίλωνα καὶ παρήγγειλεν εἰς αὐτὸν νὰ ἐπιστατῇ τὴν ἐπαρχίαν του καὶ νὰ ἐξυπηρετῇ ταύτην εἰς πᾶσαν ἐκκλησιαστικὴν ἀνάγκην. Ἔπειτα, ἀφοῦ ἐδίδαξεν εἰς ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς τὰ πρέποντα, ἀπεχαιρέτησεν αὐτοὺς καὶ ἀνεχωρήσαμεν ὁμοῦ διὰ τὴν Κωνσταντινούπολιν.

Ὅταν ἐφθάσαμεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ εἰσήλθομεν εἰς τὸ βασιλικὸν παλάτιον, ὁ Ἅγιος ἐπροχώρησε μὲ θάρρος πολὺ πρὸς τὸν βασιλέα, ὅστις ἐκείτετο ἐπὶ τῆς κλίνης καὶ ἐκ τῶν φοβερῶν πόνων δὲν ἠδύνατο οὔτε νὰ ὁμιλήσῃ. Ὡς δὲ Ἅγιος ἐπλησίασεν, εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς μετὰ βίας· «Παρακάλεσον τὸν Θεόν, Πάτερ, νὰ ἐπανίδω τὴν ὑγείαν μου, διότι ἀσθενῶ βαρύτατα». Ὁ Ἅγιος εἶπε· «Πίστευε, τέκνον, εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ ἔχῃς πάντοτε τὴν ὑγείαν σου, ἔχε δὲ κατὰ νοῦν τὸν Θεόν, διὰ νὰ μὴ σὲ ἐνοχλήσῃ κανὲν κακόν. Γίνου ἐλεήμων εἰς τοὺς τεθλιμμένους καὶ θέλεις ἐλεηθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν. Τίμα τὸν Θεόν, ὅστις σοὶ ἐχάρισε τὴν βασιλείαν καὶ αὐτὸς θέλει σοῦ δώσει περισσοτέραν χάριν». Ὡς δὲ εἶπε ταῦτα εἰς τὸν βασιλέα, ἤγγισε τοὺς πόδας του καὶ σφραγίσας αὐτὸν τρὶς διὰ τοῦ σημείου τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, εἶπεν· «Ἐγέρθητι, τέκνον, ἀπὸ τῆς κλίνης, διότι ὁ πόνος τῶν ποδῶν ἔπαυσε πλέον». Καί, ὤ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ὁ βασιλεὺς ἠγέρθη ἀπὸ τῆς κλίνης, χωρὶς νὰ αἰσθάνεται πλέον οὐδὲ τὸν ἐλάχιστον πόνον εἰς τοὺς πόδας. Τότε εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον· «Πρόσταξόν με, Πάτερ, καὶ ὅ,τι ὁρίσῃς, θέλω ὑπακούσει εἰς ὅλα». Καὶ ὁ Ἅγιος άπεκρίθη· «Ἔχε εἰς τὴν ψυχήν σου τοὺς λόγους τοῦ Θεοῦ καὶ φύλαττε αὐτούς, ἵνα μὴ ἔχῃς τὴν ἀνάγκην τοῦ Ἐπιφανίου, ἀλλὰ δόξαζε τὸν Θεόν, τὸν εὐεργέτην σου».