Ἀλλ’ ὁ Θεόφιλος δὲν εἰσήκουσε τῆς παρακλήσεως τοῦ θείου Χρυσοστόμου καὶ οὕτω ὁ Χρυσόστομος ἔγραψε καὶ διὰ δευτέραν φοράν, παρακαλῶν τὸν Θεόφιλον νὰ τοὺς συγχωρήσῃ. Ἀλλ’ οὔτε τότε ἠθέλησεν ὁ Θεόφιλος νὰ λύσῃ τούτους τοῦ ἀφορισμοῦ. Τότε πλέον ἔλυσεν αὐτοὺς ἀπὸ τὸν ἀφορισμὸν ὁ θεῖος Χρυσόστομος, ἐκ τῆς αἰτίας δὲ ταύτης προεκλήθη ψυχρότης ἀρκετὰ μεγάλη μεταξὺ Θεοφίλου καὶ θείου Χρυσοστόμου.

Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν εἰς τὴν βασιλεύουσαν ἦτο συγκλητικός τις, Θεόγνωστος ὀνομαζόμενος, ὅστις ἦτο καλὸς Χριστιανός, ἔχων τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ ἀδιαλείπτως, διὰ τοῦτο καὶ ἠγαπᾶτο πολὺ παρὰ τοῦ βασιλέως. Ἄλλος δέ τις συγκλητικός, Δωρόθεος ὀνόματι, Ἀρειανὸς τὸ θρήσκευμα, φθονήσας τὸν Θεόγνωστον, ἐσυκοφάντησεν αὐτὸν ὅτι δῆθεν ὕβρισε τὸν βασιλέα καὶ παρουσιάσας δύο ψευδομάρτυρας ἤλεγξε τοῦτον κατὰ πρόσωπον. Ὅθεν ὁ βασιλεὺς ἐπρόσταξε νὰ ἐξορισθῇ ὁ Θεόγνωστος καὶ νὰ δημευθῇ ἡ περιουσία του. Ἔμεινεν ὅμως εἰς τὴν σύζυγον τοῦ Θεογνώστου ἓν κτῆμα ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἐξοικονομοῦσε τὰ ἀπαραίτητα διὰ τὴν συντήρησίν της, ὁ δὲ Θεόγνωστος, εὑρισκόμενος εἰς τὴν ἐξορίαν, ἀπέθανε. Κάποτε λοιπὸν συνέπεσε νὰ ἐξέλθῃ ἡ βασίλισα Εὐδοξία εἰς περίπατον, κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ τρυγητοῦ, εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτο τὸ κτῆμα τῆς συζύγου τοῦ Θεογνώστου, ἄγνωστον δὲ διὰ ποίαν αἰτίαν εἰσῆλθεν εἰς τὸν ἀμπελῶνα τῆς γυναικὸς καὶ ἔκοψε μίαν σταφυλήν. Οὕτως ὁ ἀμπελὼν τῆς χήρας ἐγένετο βασιλικός. Διότι κατὰ τὴν τότε συνήθειαν, ἐὰν ὁ βασιλεὺς ἢ ἡ βασίλισσα ἐπάτουν εἰς ξένον τόπον ἢ ἐὰν ἔκοπτον καρπὸν ἀπὸ δένδρον τι, νὰ μὴ ἐξουσιάζῃ πλέον ταῦτα ἄλλος τις ἐκτὸς τῶν βασιλέων καὶ τῶν βασιλισσῶν.

Ἀκούσασα ἡ χήρα τοῦ Θεογνώστου, ὅτι ἡ βασίλισσα εἰσῆλθεν εἰς τὸ κτῆμα της, ἔγραψεν ἀναφοράν, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς τὸν θεῖον Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, ὅστις ἠγαπᾶτο πολὺ ἀπὸ τὸν βασιλέα καὶ ἀπὸ τὴν βασίλισσαν καὶ τὸν παρεκάλει νὰ μεσιτεύσῃ διὰ τὴν ἀπόδοσιν τοῦ κτήματός της. Ὅθεν ὁ μακάριος ἐκεῖνος ἔστειλε τὸν Ἀρχιδιάκονόν του Εὔτυχον, ἄνδρα λόγιον καὶ ἐστολισμένον μὲ πᾶσαν ἀρετήν, νὰ εἰπῇ εἰς τὴν βασίλισσαν νὰ ἀποδώσῃ τὸ κτῆμα τῆς χήρας. Μεταβὰς δὲ ὁ Εὔτυχος εἰς τὴν βασίλισσαν, διεβίβασεν εἰς αὐτὴν ὅσα ἐπρόσταξεν αὐτὸν ὁ θεῖος Χρυσόστομος. Ἐκείνη δὲ ἀπήντησεν, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποδώσῃ ἐκεῖνο τὸ κτῆμα, διότι εἶναι νόμος βασιλικὸς νὰ κρατήσῃ τοῦτο. Μόνον ἀντ’ ἐκείνου ὑπεσχέθη νὰ δώσῃ ἄλλο κτῆμα εἰς ὁποιονδήποτε τόπον ἐπεθύμει ἡ χήρα. Μετέβη ὅθεν ὁ Εὔτυχος πρὸς τὸν Πατριάρχην Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον καὶ τοῦ μετεβίβασε τὴν ἀπάντησιν τῆς βασιλίσσης.