Εὐθὺς τότε, ὤ τοῦ θαύματος! ἀνέβλεψαν καὶ οἱ τρεῖς καὶ τρέχοντες ἦλθον καὶ προσεκύνησαν τὸ τίμιον Λείψανον τοῦ Ἁγίου, εὐχαριστοῦντες αὐτὸν καὶ διηγούμενοι τὸ τελεσθὲν θαῦμα. Τοῦτο ἀκούσαντες ἅπαντες ἐδόξαζον τὸν Θεόν, τὸν δωρίζοντα τοιαῦτα θαυμάσια εἰς τοὺς ἀξίους δούλους Αὐτοῦ.
Ἐγὼ δὲ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας παρέμεινα ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, παρὰ τὸ ἅγιον Λείψανον, ἀλλὰ δὲν ἦτο ἀκόμη δυνατὸν νὰ τὸ ἐνταφιάσωμεν λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες προσήρχοντο πρὸς προσκύνησιν αὐτοῦ. Κατὰ δὲ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἀπεχωρίσθην τοῦ ἁγίου Λειψάνου μὲ μεγάλην λύπην ἐν τῇ καρδίᾳ μου καὶ διὰ νὰ μὴ παρακούσω τὴν ἐντολὴν τοῦ Ἁγίου εἰσῆλθον εἰς πλοῖον καὶ ἔφθασα εἰς τὴν Αἴγυπτον. Ἀναβὰς δὲ εἰς τὴν ἄνω Θηβαῖδα παρέμεινα ἐκεῖ ἕνα χρόνον. Κατελθὼν δὲ ὁ μέγας Ἡρακλείων, ὁ ἐξουσιαστὴς τῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν πόλιν τῶν Ρινοκούρων, διότι ἐκεῖ κατῴκει, καὶ μαθὼν ὅτι εἶμαι μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Ἐπιφανίου, ἔστειλε στρατιώτας, οἵτινες ἐξαίφνης μὲ ἥρπασαν καὶ μὲ ὡδήγησαν, ἂν καὶ μὴ θέλοντα, εἰς τὰ Ρινόκουρα.
Ἐκεῖ ἦσαν συνηγμένοι οἱ Ἐπίσκοποι, ἵνα ἐκλέξουν Ἐπίσκοπον διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, ἐπειδὴ τότε ἐχήρευεν ὁ θρόνος τῆς Ἐπισκοπῆς τῆς πόλεως ταύτης. Ἐχειροτόνησαν λοιπὸν ἐμὲ Ἐπίσκοπον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρινοκούρων. Ἀφοῦ δὲ παρῆλθεν ὀλίγος καιρός ἀπέστειλα εἰς τὴν Κύπρον τὸν τίμιον Διάκονον Κάλλιππον, διὰ τοῦ ὁποίου καὶ ἔμαθον ποίαν ἡμέραν καὶ εἰς ποῖον τόπον ἐτάφη τὸ τίμιον Λείψανον τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἐπιφανίου, οὗ ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.