Ἦτο δὲ ἡ τροφὴ τούτου ὀλίγος ἄρτος μὲ ἅλας καὶ ὕδωρ μέτριον. Ἀνὰ δύο δὲ ἡμέρας ἔτρωγε μόνον μίαν φοράν, πολλάκις δὲ καὶ ἀνὰ τρεῖς ἡμέρας καὶ τὰς περισσοτέρας φορὰς ἀνὰ τέσσαρας, πολλάκις δὲ καὶ ἀνὰ ἑκάστην ἑβδομάδα. Ταύτην τὴν πολιτείαν ἐξέλεξε καὶ ὁ Ἐπιφάνιος, τὴν ὁποίαν καὶ διεφύλαξεν εἰς ὅλην αὐτοῦ τὴν ζωήν.
Ἦτο δὲ ὁ τόπος ἐκεῖνος ἄνυδρος καὶ μόνον εἰς ἀπόστασιν πέντε μιλίων (8 χλμ. περίπου) ἀπὸ τοῦ Μοναστηρίου ὑπῆρχεν ὕδωρ. Ὅθεν οἱ ἀδελφοὶ ἕνεκα τοῦ καύσωνος, ποὺ ἐπεκράτει κατὰ τὴν ἡμέραν, ἠναγκάζοντο νὰ μεταβαίνουν τὴν νύκτα διὰ νὰ φέρουν ὕδωρ εἰς τὸ Μοναστήριον. Μίαν δὲ φοράν, μερικοὶ ὁδοιπόροι, ἔχοντες φορτωμένα τὰ ζῷά των μὲ οἶνον, διήρχοντο ἐκεῖθεν καὶ ἐπειδὴ ἦτο καῦμα σφοδρότατον, ἐδίψασαν πολύ. Ὅθεν εἰσελθόντες εἰς τὸ Μοναστήριον ἐζήτησαν ὕδωρ διὰ νὰ πίουν. Ἔτυχε δὲ νὰ μὴ εὑρεθῇ ὕδωρ, διὰ νὰ τοὺς δώσουν. Καὶ οἱ μὲν ὁδοιπόροι ἐκινδύνευον νὰ ἀποθάνουν ἀπὸ τὴν δίψαν, οἱ δὲ ἀδελφοὶ ἐλυποῦντο πολὺ διὰ τὴν κατάστασιν αὐτὴν καὶ ἔκλαιον. Τότε ὁ θεῖος Ἐπιφάνιος, λαβὼν εἰς τὰς χεῖράς του τοὺς ἀσκούς, τοὺς περιέχοντας τὸν οἶνον, εἶπε· «Πιστεύσατε, ἀδελφοί, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις μετέβαλε τὸ ὕδωρ εἰς οἶνον ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, θέλει κάμει καὶ τοῦτον τὸν οἶνον ὕδωρ». Καὶ ὤ τοῦ θαύματος! Οἱ ἀσκοί, οἵτινες ἦσαν πλήρεις οἴνου, εὑρέθησαν πλήρεις ὕδατος, ἐκ τοῦ ὁποίου ἔπιον οἱ ὁδοιπόροι ἐκεῖνοι καθὼς καὶ τὰ ζῷά των καὶ ἀνέζησαν. Ἔμειναν δὲ ἐκστατικοὶ πρὸ τοῦ τοιούτου θαύματος καὶ οἱ ἀδελφοὶ καὶ οἱ ὁδοιπόροι.
Ἀπὸ τῆς ἡμέρας ὅμως ἐκείνης δὲν ἠθέλησεν ὁ Ἅγιος νὰ κατοικήσῃ εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον, διότι οἱ ὁδοιπόροι διεκήρυξαν τὸ θαῦμα τὸ ὁποῖον ἐτέλεσεν ὁ Ἅγιος καὶ οὕτω ἐγένετο γνωστὴ ἡ φήμη αὐτοῦ εἰς ὅλα τὰ μέρη. Ὅθεν ἔφυγε κρυφίως ἐκεῖθεν καὶ μετέβη εἰς ἄλλον τόπον ἀγριώτερον. Ὅλοι τότε οἱ ἀδελφοὶ ἐλυποῦντο διὰ τὸν Ἐπιφάνιον, διότι δὲν ἐγνώριζον εἰς ποῖον τόπον εὑρίσκετο. Ἔμεινε λοιπὸν ὁ Ἅγιος εἰς ἐκεῖνον τὸν ἔρημον τόπον νῆστις ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας, ἦτο δὲ καὶ οὗτος ὁ τόπος ἄνυδρος. Κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν διήρχοντο ἐκεῖθεν τεσσαράκοντα Σαρακηνοί, οἵτινες βλέποντες τὸν Ἅγιον διαβιοῦντα εἰς τοιοῦτον τόπον καὶ εἰς τοιαύτην κατάστασιν, τὸν περιέπαιζον. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, τυφλὸς κατὰ τὸν ἕνα ὀφθαλμόν, ἔχων γνώμην θηριώδη καὶ ἀπάνθρωπον, ἐξήγαγεν ἐκ τῆς θήκης τὴν μάχαιραν καί, πλησιάσας τὸν Ἅγιον, ἀνεσήκωσε ταύτην διὰ νὰ τὸν κτυπήσῃ.