Ὁ μακάριος Λουκιανὸς εἶπε τότε πρὸς αὐτόν· «Δὲν δύνασαι, τέκνον, νὰ ζήσῃς εἰς τὴν μοναδικὴν πολιτείαν, ἐὰν ἔχῃς ὅλα ταῦτα τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ἀλλὰ ὑπάνδρευσον τὴν ἀδελφήν σου, δὸς εἰς ταύτην τὰ πρέποντα, δὸς καὶ τὰ ὑπόλοιπα εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἔπειτα θέλεις δυνηθῆ νὰ διαβιώσῃς ἐν μοναδικῇ πολιτείᾳ καθὼς πρέπει». Εἶπε τότε ὁ Ἐπιφάνιος πρὸς αὐτόν· «Πρῶτον, Πάτερ, κάμε με Χριστιανὸν καὶ κατόπιν θέλω πράξει ὅ,τι μὲ προστάξῃς». Ὁ δὲ Λουκιανὸς ἀπήντησε· «Δὲν ἠμπορῶ ἐγὼ νὰ σὲ κάμω Χριστιανόν, ἀλλ’ ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Χριστιανῶν».

Ταῦτα εἰπὼν ὁ Λουκιανὸς καὶ ἀφοῦ συνεφώνησε διὰ τὰ περαιτέρω μὲ τὸν Ἐπιφάνιον, ἐξῆλθε τῆς οἰκίας αὐτοῦ καὶ μετέβη κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον. Ὁ δὲ Ἐπιφάνιος, χωρὶς νὰ χάσῃ καιρόν, εἶπε πρὸς τὴν ἀδελφήν του· «Ἐγὼ θέλω νὰ γίνω Χριστιανὸς καὶ νὰ πολιτευθῶ ἐν μοναδικῇ ζωῇ». Ἡ ἀδελφή του εἶπε τότε πρὸς αὐτόν· «Καθὼς θέλεις σύ, θέλω καὶ ἐγὼ καὶ καθὼς θέλεις πράξει σύ, οὕτω θὰ πράξω καὶ ἐγώ». Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Λουκιανός, ἐλθὼν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον, ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὸν τὸν σκοπὸν τοῦ Ἐπιφανίου, ὁ δὲ Ἐπίσκοπος εἶπεν· «Ὕπαγε, κατήχησέ τον καὶ ὅταν θὰ εὑρίσκωμαι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ὁδήγησον αὐτὸν ἐκεῖ, διὰ νὰ προσπέσῃ εἰς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν». Ἐπέστρεψε τότε ὁ Λουκιανὸς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἐπιφανίου, εὐθὺς δὲ ὡς τὸν εἶδον ὁ Ἐπιφάνιος καὶ ἡ ἀδελφή του προσέπεσαν εἰς τοὺς πόδας του, κλαίοντες καὶ λέγοντες· «Παρακαλοῦμέν σε, Πάτερ, νὰ μᾶς κάμῃς Χριστιανούς». Ὁ Λουκιανὸς λοιπὸν ἀφοῦ κατήχησε τούτους ὡδήγησε κατόπιν καὶ τοὺς δύο εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.

Ἐνῷ δὲ εὑρίσκοντο εἰσέτι καθ’ ὁδόν, συνήντησαν τὸν Ἐπίσκοπον, ὅστις μετέβαινε καὶ αὐτὸς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Εὐθὺς τότε προσέπεσαν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, παρακαλοῦντες νὰ τοὺς βαπτίσῃ. Εἰσῆλθον λοιπὸν ὅλοι ὁμοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὅταν δὲ ὁ Ἐπιφάνιος ἔφθασεν εἰς τὰς ἔξω θύρας τοῦ Ναοῦ καὶ εὐθὺς ὡς ἀνῆλθεν εἰς τὸ πρῶτον σκαλοπάτι, ἔπεσε τὸ ὑπόδημα τοῦ ἀριστεροῦ του ποδός. Πατῶν δὲ διὰ τοῦ ἀριστεροῦ, ἵνα ἀναβιβάσῃ καὶ τὸν δεξιόν του πόδα, ἔπεσε καὶ τὸ ὑπόδημα τοῦ δεξιοῦ του ποδὸς καὶ εὑρέθησαν καὶ τὰ δύο του ὑποδήματα ἔξω τῆς κλίμακος τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦτο ἰδὼν ὁ Λουκιανὸς ἐθαύμασεν. Ὁ δὲ μακάριος Ἐπιφάνιος δὲν ἠθέλησεν οὔτε νὰ ἀνασηκώσῃ κἂν τὰ ὑποδήματα, τὰ ὁποῖα ἔπεσαν ἀπὸ τῶν ποδῶν του, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἠθέλησε πλέον εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν νὰ φορέσῃ ἄλλα ὑποδήματα.