Ἀκούσας ταῦτα ὁ Ἅγιος ἠδημόνησε καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Νὰ μείνῃ ἄλαλον τὸ στόμα σου, διὰ νὰ μάθῃς νὰ μὴ βλασφημῇς». Εὐθὺς δέ, μὲ τὸν λόγον τοῦ Ἁγίου ἔμεινεν ὁ Ἱέραξ εἰς τὸν τόπον ἀκίνητος καὶ ἄλαλος. Ἰδόντες τότε οἱ ἄνθρωποι τὸ θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἐτελέσθη διὰ τοῦ Ἁγίου εἱς τὸν Ἱέρακα, ἔμειναν ὅλοι ἐκστατικοί. Ἤρχισε λοιπὸν ὁ Ἅγιος νὰ τοὺς διδάσκῃ περὶ ἀναστάσεως, φέρων μαρτυρίας ἀπὸ τὰς θείας Γραφάς. Παρῆλθον δὲ ἕως τρεῖς ὧραι καὶ ὁ Ἱέραξ ἔμενεν ἄλαλος. Μετὰ δὲ ταῦτα εἶπεν ὁ Ἅγιος πρὸς αὐτόν· «Ἤκουσας τὴν πίστιν τὴν βεβαίαν καὶ λάλει πλέον τὸν λόγον τὸν ἀληθινόν». Εὐθὺς τότε ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης τοῦ Ἱέρακος καὶ ἔλεγεν, ὅτι ἔσφαλε καὶ μετανοεῖ διὰ τὸ σφαλερὸν ἐκεῖνο φρόνημα, τὸ ὁποῖον εἶχε περὶ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν.

Ἀναχωρήσαντες ἐκεῖθεν μετέβημεν εἰς τὴν ἄνω Θηβαΐδα πρὸς τὸν Ἰωάννην, ἄνδρα θαυμάσιον καὶ πολὺ ἐνάρετον, ὅστις μᾶς ἐδέχθη μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ ἱλαρότητα. Τινὲς δὲ ἄνθρωποι, ἀπὸ τοὺς τόπους ἐκείνους, εἶχον φέρει εἰς τὸν Ἰωάννην νέον τινὰ δαιμονιζόμενον, τὸν ὁποῖον εἶχον δεμένον, διὰ νὰ μένῃ πλησίον τούτου. Καὶ ὡς ὁ πάσχων εἶδε τὸν Ἅγιον, ἔλεγε μεγαλοφώνως· «Τί ἦλθες ἐδῶ, Ἐπιφάνιε, δοῦλε τοῦ Θεοῦ;». Ἀπὸ δὲ τῆς ἕκτης ὥρας ἕως τῆς ἑνάτης τοιουτοτρόπως ἐφώναζεν. Ἔπειτα, κόπτων ἐξαίφνης τὰ δεσμά, ἔδραμε πρὸς τὸν Ἅγιον καὶ ἐγγίζων τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ἐφώναζε· «Δοῦλε τοῦ Θεοῦ, ἀπόλυσόν με, διὰ τὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον σὺ πιστεύεις». Διότι ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος εἶχεν εἴπει πρότερον εἰς τὸ δαιμόνιον, νὰ μὴ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸν νέον, διὰ νὰ μὴ γνωρίσῃ ὁ Ἰωάννης, ὅτι διώκει δαιμόνια. Τότε ὁ Ἅγιος εἶπε πρὸς τὸν νέον· «Ἐγέρθητι, ἄνθρωπε, διατί μὲ ἐνοχλεῖς;». Εὐθὺς δέ, ὤ τοῦ θαύματος! ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν νέον τὸ δαιμόνιον καὶ οὗτος ἠγέρθη ὑγιής, εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον. Ἐμείναμεν δὲ πλησίον τοῦ Ἰωάννου τρεῖς ἡμέρας καὶ ἔπειτα κατήλθομεν εἰς τὰ Βουκόλια, ὅπου ἐμείναμεν ἑπτὰ χρόνους. Ὅμως ἐκεῖ εἶχε πολλὴν ἐνόχλησιν ὁ Ἅγιος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

Ἦλθε δέ ποτε εἰς τὸν Ἅγιον καὶ φιλόσοφός τις, Εὐδαίμων καλούμενος, καὶ συνδιελέγετο ἐπὶ δέκα ἡμέρας. Καὶ ὁ μὲν Ἅγιος ἀπεδείκνυε τὴν ἀλήθειαν ἀπὸ τὰς Θείας Γραφάς, ὁ δὲ φιλόσοφος ἀντέλεγεν, ἀνωφελῶς φιλονεικῶν. Εἶχε, δὲ ὁ Εὐδαίμων μετ’ αὐτοῦ καὶ τὸ παιδίον του τυφλὸν ἀπὸ τὸν ἕνα ὀφθαλμόν.