Πηγαίνων εἰς τὸ ἀναγκαῖον, ἤρχισε νὰ βλασφημῇ κατὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου, διὰ τοῦτο Ἄγγελος Κυρίου ἐπάταξεν αὐτόν, καὶ ἐξεχύθησαν ὅλα του τὰ σπλάγχνα μέσα εἰς τὸ ἀγγεῖον τῆς ἀκαθαρσίας του, καὶ ἐκεῖ κακῶς ὁ κακὸς ἐξεψύχησεν, ὡς διηγεῖται τοῦτο ὁ Κωνσταντινουπόλεως Ἅγιος Γερμανός.
Τοιαύτας μὲν ἀτιμίας, καὶ τιμωρίας ἔλαβεν ὁ ἰουδαιόφρων καὶ αἱρετικὸς Νεστόριος. Ὁ δὲ Ἅγιος Κύριλλος ἔλαβε μεγάλας τιμὰς καὶ προνόμια ἀπὸ τὴν Ἁγίαν καὶ Οἰκουμενικὴν τρίτην Σύνοδον ταύτην. Διότι καθὼς διηγεῖται ὁ ὑπερφυὴς Ἰωάννης ὁ Ζωναρᾶς εἰς τὸ θαυμαστὸν ἐγκώμιον, τὸ ὁποῖον πλέκει εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον Κύριλλον, ἐν χειρογράφοις σῳζόμενον, οἱ Πατέρες τῆς τρίτης Συνόδου ἐχάρισαν εἰς τὸν θεῖον Κύριλλον τὰ προνόμια ταῦτα· δηλαδὴ τὸ νὰ ὀνομάζεται κριτὴς τῆς οἰκουμένης, καὶ νὰ φορῇ εἰς τὴν κεφαλήν, ὅταν λειτουργῇ, ἕνα ὀθόνιον λεπτόν, ὡς μανδήλιον· δηλοῖ δὲ τὸ μὲν κριτὴς τῆς οἰκουμένης, τὴν θαυμασίαν καὶ οἰκουμενικὴν κρίσιν, ποὺ ἔκαμεν ὁ Ἅγιος ἑνώσας ὅλην τὴν οἰκουμένην διὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἥτις εἶχε διασπασθῆ ἀπὸ τὴν αἵρεσιν τοῦ Νεστορίου, τὸ δὲ λεπτὸν ὀθόνιον δηλοῖ τὴν λεπτότητα τοῦ νοὸς καὶ τῶν φρενῶν τοῦ Ἁγίου, μὲ τὴν ὁποίαν ἐσύστησε καὶ ἐδογμάτισε τὴν καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσιν. Ἐπειδὴ διὰ τοῦ ὅρου τούτου παριστάνεται ἐν ταὐτῷ καὶ τὸ ἓν πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ, καὶ αἱ δύο φάσεις αὐτοῦ. Ὠνομάσθη δὲ καὶ Πάπας ὁ θεῖος Κύριλλος, ἴσως διότι εἶχε τὸν τόπον τοῦ Πάπα Κελεστίνου ἐν τῇ τρίτῃ ταύτῃ Συνόδῳ ἂν καὶ ἄλλοι ἄλλως ἑρμηνεύουσι τὰ ἀνωτέρω προνόμια [1]. Δι’ ὃ καὶ πάντες οἱ Πατριάρχαι Ἀλεξανδρείας οἱ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου διάδοχοι, ἐπεκράτησε νὰ ὀνομάζωνται καὶ αὐτοὶ Πάπαι καὶ κριταὶ τῆς οἰκουμένης, καὶ νὰ φοροῦν ὅταν λειτουργοῦν δύο Μίτρας καὶ δύο ἐπιτραχήλια [2]. Ἴσως εἰς δήλωσιν τοῦ λεπτοῦ ἐκείνου ὀθονίου, ὅπερ ἐχάρισεν εἰς τὸν Ἅγιον Κύριλλον ἡ Σύνοδος.
Ταῦτα λοιπὸν διὰ βραχέων ἀφορῶντα τὴν πολιτείαν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου. Ἀλλὰ δὲν ἠκολούθησαν οὕτω: διότι, ἕως ὅτου νὰ συστήσῃ ὁ Ἅγιος Κύριλλος τὴν προρρηθεῖσαν Σύνοδον καὶ δι’ αὐτῆς νὰ συστήσῃ καὶ νὰ στερεώσῃ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν, πολλοὺς κόπους καὶ πειρασμοὺς ἐδοκίμασεν, ὁ ἀοίδιμος, καὶ πολλὰς συκοφαντίας ἀδίκους καὶ καταδρομὰς ἔλαβεν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τοὺς ὁμόφρονας τοῦ Νεστορίου· διότι ἐκεῖνοι βοηθούμενοι ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντας, ἔκαμαν ἰδικόν των συνέδριον, καὶ ἐκήρυξαν ψευδῶς τὸν θεῖον Κύριλλον αἱρετικὸν καὶ ὁμόφρονα τοῦ Ἀπολλιναρίου, ὁ ὁποῖος ἠρνεῖτο τὴν ἀληθινὴν ἀνθρωπότητα τοῦ Χριστοῦ· ἐπειδὴ ἔλεγεν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει νοῦν, ἀλλὰ ἡ θεότης ἀνεπλήρωνε τὸν τόπον τοῦ νοός.