Ἐγὼ σὲ παρομοιάζω μὲ, ἐκεῖνον, ὅστις κρατεῖ εἰς τὰς χεῖρας του καθαρὸν καὶ δροσερὸν ὕδωρ καὶ δὲν πίνει ἀπὸ αὐτό, ἀλλὰ τριγυρίζει εἰς ἄλλα μέρη καὶ ζητεῖ νὰ εὕρῃ ὕδωρ διὰ νὰ καταπαύσῃ τὴν δίψαν του. «Ὕπαγε λοιπὸν καὶ ὑποτάσσου εἰς τὸν γέροντά σου, τὸν μέγαν Παΐσιον, διότι ὅποιος δὲν πείθεται εἰς αὐτόν, ἐκεῖνος οὐδὲ εἰς τὰ προστάγματα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ὑποτάσσεται». Ταῦτα ἀκούσας ὁ μαθητὴς ἐπέστρεψε δοξάζων τὸν Θεόν, φυλάττων πλέον μετὰ προθυμίας ὑπακοὴν εἰς ὅλα τὰ προστάγματα τοῦ ἱεροῦ Παϊσίου.
Δὲν ἐπέρασε πολὺς καιρὺς καὶ ἐνθυμηθεὶς πάλιν τὴν χάριν, τὴν ὁποίαν ἐστερήθη, ἔκλαιε τὴν ζημίαν του καὶ πάλιν παρεκάλει τὸν μέγαν Παΐσιον νὰ τοῦ δῶσῃ ἄδειαν, νὰ ὑπάγῃ πάλιν εἰς ἐκεῖνον, διότι ἠνωχλεῖτο ἀπὸ τοὺς λογισμούς. Ἀλλ’ ὁ Παΐσιος τοῦ εἶπεν: ὦ τέκνον, ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ· ἀλλ’ ἐπειδὴ βλέπω, ὅτι εἰς ἐκεῖνον μόνον ἔχεις τὰς ἐλπίδας σου καὶ εἰς τὴν συμβουλὴν ἐκείνου πείθεσαι, σοῦ δίδω τὴν ἄδειαν καὶ ὕπαγε εἰς τὸ βόρειον μέρος τῆς χώρας, ὅπου θὰ εὕρῃς ἕνα μεγαλώτατον τάφον, εἴσελθε εἰς αὐτὸν καὶ θέλεις εὕρει ἐκεῖ ἐνταφιασμένα τρία σώματα ἁγίων ἀνδρῶν, οἵτινες ἠξιώθησαν προφητικῶν χαρισμάτων καὶ οἱ ὁποῖοι, προγνωρίσαντες τὸ τέλος τῆς ζωῆς των, ἐπῆγαν καὶ ἔπεσαν μέσα εἰς τὸν τάφον ἐκεῖνον· ἀφοῦ δὲ ἴδῃς ταῦτα, εἰπὲ εἰς ἐκεῖνον, ὅστις κεῖται εἰς τὸ μέσον τῶν δύο: Ὁ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ Παΐσιος, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἀνέστησε τὸν τετραήμερον Λάζαρον, σὲ προστάζει νὰ ἀναστηθῇς, διὰ νὰ μοῦ εἰπῇς τὰ πρέποντα καὶ συμφέροντα εἰς ἐμέ. Ὁ δὲ μαθητὴς προθύμως δραμὼν ἐπῆγεν εἰς τὸ βόρειον μέρος τῆς χώρας, καὶ εὑρὼν τὸν τάφον εἰσῆλθεν ἐντὸς αὐτοῦ καὶ εἶπεν εἰς τὸν κεκοιμημένον ὅσα εἶχε παραγγελίαν ἀπὸ τὸν γέροντά του· καί, ὦ τοῦ θαύματος! παρευθὺς ἀνέστη ὁ νεκρὸς καὶ τοῦ εἶπε· διατί δὲν κατεπείσθης εἰς ἐμέ, ὅταν σοῦ εἶπα νὰ ὑποταχθῇς εἰς τὸν γέροντά σου; ὕπαγε λοιπόν, ὑποτάξου ἀδιστάκτως εἰς ἐκεῖνον καὶ ἄκουε τοὺς λόγους του, ἐὰν θέλῃς νὰ σωθῇς· διότι ὅποιος δὲν πείθεται εἰς τοὺς λόγους ἐκείνου, κατὰ ἀλήθειαν ἐναντιώνεται εἰς τὰς ἐντολὰς τοῦ Χριστοῦ. Ταῦτα εἰπὼν ὁ τεθνηκὼς πάλιν ἐκοιμήθη. Ὁ δὲ μαθητὴς θαυμάζων ἐπέστρεψεν εἰς τὸν ἱερὸν Παΐσιον καὶ τοῦ διηγήθη ὅλα τὰ πάντα λεπτομερῶς· ἔκτοτε δὲ εἰρήνευσαν οἱ λογισμοί του καὶ ἐπεμελεῖτο νὰ ἀποκτήσῃ διὰ τῆς ὑπακοῆς τὰ καλά, ποὺ ἔχασε διὰ τὴν κατηραμένην παρακοήν, αὐξάνων εἰς προκοπὴν ἀρετῆς καὶ τελειότητος.