Ὁ δὲ Ἰωάνννης τοῦ εἶπε· συγχώρησόν μοι, ὅτι σήμερον εἶναι νηστεία καὶ πρέπει νὰ νηστεύσω διὰ τὰς πολλάς μου ἁμαρτίας. Θαυμάσας ὅθεν ὁ θεῖος Παΐσιος τὸν ἀμετάτρεπτον λογισμὸν τοῦ Ἰωάννου ἠγέρθη παρευθὺς ἐπάνω καὶ ὑψώσας τὰ ὄμματα καὶ τὸν νοῦν του εἰς τοὺς οὐρανούς, εἶπεν ἐκ βάθους καρδίας. «Κύριε ἐπίσκεψαι τὸν δοῦλόν σου Ἰωάννην, ὅστις ἀγωνίζεται ὑπερβολικὰ διὰ τὸ ὄνομά Σου τὸ ἅγιον». Τότε ὁμοῦ μὲ τὸ τέλος τῆς εὐχῆς τοῦ ἱεροῦ Παϊσίου ἔδωκεν ὁ Κύριος καλὸν καὶ παράδοξον χάρισμα εἰς τὸν Ἰωάννην· διότι ἦλθεν εἰς ἔκστασιν καὶ τοῦ ἐφάνη ὅτι εἶδεν ἕνα νέον, ὁ ὁποῖος ἐκράτει εἰς τὰς χεῖρας του τροφὴν καὶ ποτόν, τὰ ὁποῖα ἔδιδεν εἰς αὐτόν· ἔπειτα ἐλθὼν εἰς τὸν ἑαυτόν του ὁ Ἰωάννης ἦτο γεμᾶτος ἀπὸ χαρὰν καὶ χορτᾶτος ἀπὸ τροφήν, διότι δὲν ἐχρειάζετο ἀνθρωπίνην τροφήν, χορτασμένος ὢν ἀπὸ ἀγγελικήν, ἠγέρθη δὲ ἐπάνω καὶ εὐχαριστῶν τὸν Θεὸν καὶ τὸν θεῖον Παΐσιον, ἐπῆγε, πάλιν εἰς τὴν ἔρημον νηστικός, προσθέτων καὶ ἄλλην νηστείαν εἰς τὴν προτέραν, λέγων εἰς τὸν ἑαυτόν του· ἔφαγες, Ἰωάννη, χορταστικά, λοιπὸν πρέπει νὰ νηστεύσῃς μὲ κάθε προθυμίαν. Τοιουτοτρόπως ὁ γενναῖος ἐπάλαιε καὶ ἐνίκα μὲ τὴν προσευχὴν τοῦ ἱεροῦ Παϊσίου.

Ἄλλος ἀρχάριος Μοναχὸς κατοικοῦσε κατὰ μόνας εἰς τὴν ἔρημον, ἐνοχληθεὶς δὲ πολὺ ἀπὸ τοὺς λογισμούς, ἐπῆγεν εἰς τὸν μέγαν Παΐσιον καὶ τοῦ εἶπε παρακαλῶ τὴν ὁσιότητά σου νὰ δεηθῇς τοῦ Θεοῦ δι’ ἐμὲ τὸν εὐτελῆ, ὅτι πολεμοῦμαι δεινῶς ἀπὸ τοὺς δαίμονας. Ὁ δὲ Ὅσιος γνωρίζων αὐτόν, ὅτι κάμνει τὸ θέλημά του, ἀκολουθῶν οὕτω τὸν πολυποίκιλον δαίμονα τῆς πορνείας καὶ τῆς κενοδοξίας καὶ θέλων νὰ τὸν ἐμποδίσῃ νὰ μὴ φέρεται ἄτακτα καὶ κατὰ τὸ θέλημά του, εἶπε πρὸς αὐτόν· δὲν πολεμεῖσαι, τέκνον, ἀπὸ τοὺς δαίμονας, καθὼς νομίζεις, ἐπειδὴ ἐκεῖνοι ἀκόμη δὲν τὸ γνωρίζουν, ὅτι ἦλθες εἰς τὴν ἔρημον, ἀλλὰ πολεμεῖσαι ἀπὸ τοὺς ἰδικούς σου λογισμούς· μόνον ὕπαγε καὶ ἀγωνίζου εὐτάκτως, παρακαλῶν τὸν Θεὸν νὰ σὲ ἐπισκεφθῇ, διότι μέλλεις νὰ πειρασθῇς δεινῶς ἀπὸ τοὺς δαίμονας, τότε δὲ θέλεις γνωρίσει καλῶς τὰς προσβολάς των καὶ τί λογῆς κακὰ πάσχουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πολεμοῦνται ἀπὸ αὐτούς.