Εἰς τὰ μέρη τῆς Συρίας ἦτό τις ἀγωνιστής, ἐστολισμένος μὲ διαφόρους ἀρετάς· οὗτος προσευχόμενός ποτε, ἦλθεν εἰς αὐτον τοιοῦτος λογισμός· ἆρά γε ἔφθασα νὰ γίνω ὅμοιος μὲ κανένα ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι εὐηρέστησαν εἰς τὸν Θεόν; Ἐνῷ δὲ ἐσυλλογίζετο ταῦτα, ἤκουσε φωνὴν ἄνωθεν λέγουσαν εἰς αὐτόν· ὕπαγε εἰς τὴν ἔρημον, καὶ ἐκεῖ θέλεις εὕρει ἀγωνιστήν, Παΐσιον τὸ ὄνομα, ὁ ὁποῖος μεταχειρίζεται τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπην παρομοίως μετὰ σοῦ. Ὁ δὲ τίμιος ἐκεῖνος γέρων δὲν ἐφοβήθη παντελῶς τὸ μάκρος τῆς ὁδοῦ, ἀλλ’ ἐκίνησε παρευθὺς νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Αἴγυπτον, φθάσας δὲ, εἰς τὸ ὄρος τῆς Νητρίας ἠρώτα ποῦ εὑρίσκετο ὁ Παΐσιος· ἐπειδὴ δὲ τὸ ὄνομα τοῦ Παϊσίου ἦτο κηρυγμένον εἰς ὅλους, ταχέως ἔγινε γνωστὸς εἰς τὸν γέροντα ὁ τόπος τῆς κατοικίας τοῦ Παϊσίου· ἀλλ’ οὐδὲ εἰς τὸν Παΐσιον διέφυγεν ὁ ἐρχομὸς τοῦ γέροντος· διότι καθὼς ὁ γέρων εἰσῆλθεν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἐπήγαινε κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸν Παΐσιον, παρευθὺς τὸν συναντᾷ ἐκεῖνος καθ’ ὁδὸν καὶ γνωρισθέντες ἀναμεταξύ των διὰ τῆς θείας χάριτος, ἐνηγκαλίσθηοαν μετὰ χαρᾶς καὶ ἔκαμαν τὸν ἐν Χριστῷ ἀσπασμόν, ἔπειτα ἐπῆγαν εἰς τὸ κελλίον τοῦ Παϊσίου καὶ προσευξάμενοι ἐκάθισαν.
Ἀρχίσας δὲ ὁ γέρων νὰ λέγῃ πρὸς τὸν θεῖον Παΐσιον, ὡμίλει μὲ τὴν διάλεκτον τῶν Σύρων· ὁ δὲ Παΐσιος, Αἰγύπτιος ὤν, ἤξευρε μόνον τὴν διάλεκτον τῶν Αἰγυπτίων· ὅθεν λυπούμενος πολύ, διότι δὲν ἠννόει τὰ ψυχωφελῆ λόγια τοῦ γέροντος, ἀνύψωσεν εἰς οὐρανοὺς τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸν νοῦν του, ἀνεστέναξεν ἐκ βάθους καρδίας καὶ εἶπεν: Υἱὲ Θεοῦ καὶ Λόγε, δὸς τὴν χάριν Σου εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλόν Σου, νὰ γνωρίσω τὴν δύναμιν τῶν λόγων τοῦ γέροντος καί, ὦ τοῦ θαύματος διὰ τὴν γρήγορον ἐπίσκεψιν τοῦ Κυρίου! Παρευθύς, ὁμοῦ μὲ τὸν λόγον, ὡμίλει καὶ ἠννόει τὴν γλῶσσαν τῶν Σύρων.
Συνομιλήσαντες ὅθεν μεταξύ των πολλὰ, διηγήθη ὁ εἷς πρὸς τὸν ἕτερον τὰς θεωρίας τὰς ὁποίας ἠξιώθη ἕκαστος νὰ ἴδῃ καὶ μὲ ποίους πατέρας συνωμίλησε καὶ συνανεστράφη καὶ ποίας ἀρετὰς εἶχον οἱ πατέρες ἐκεῖνοι, ἦσαν δὲ πεπληρωμένοι χαρᾶς καὶ οἱ δύο διὰ τὴν τοιαύτην συνομιλίαν. Ἀφ’ οὗ δὲ παρῆλθον ἓξ ἡμέραι καὶ ἐτελείωσαν ὅσα εἶχον νὰ εἴπουν, ἔμελλε, δὲ ὁ γέρων νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν τόπον του, τότε ὁ Παΐσιος προσεκάλεσε τοὺς μαθητάς του καὶ τοὺς εἶπεν: