Ἀφοῦ δὲ ἐδίδαξεν αὐτούς, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν, ἐκλέξας δὲ ὁ Ἅγιος ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς εὐλαβεστέρους, ἐχειροτόνησεν ἱερεῖς καὶ διακόνους καὶ τοὺς ἔστειλεν εἰς τὴν Καλαβρίαν, ἵνα κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιον. Ἀπὸ τούτους τινὲς μᾶς διηγοῦντο, ὅτι ἔβλεπον τρεῖς ἡλίους εἰς τὰ τείχη τῆς πόλεως, λάμποντας περισσότερον παρὰ τὸν τῆς ἡμέρας ἥλιον, τῶν ὁποίων τὴν λάμψιν μὴ ὑποφέροντες ἐσκοτίζοντο, πίπτοντες δὲ εἰς τὸν κρημνὸν συνετρίβοντο. Ὁ δὲ Ἅγιος ἔδειξεν εἰς αὐτοὺς τὸν ζωοποιὸν Σταυρὸν καὶ τὰς δύο Εἰκόνας λέγων· «Αὐτοὶ εἶναι οἱ τρεῖς ἥλιοι, τοὺς ὁποίους ἐβλέπετε ὑπὲρ τὸν ἥλιον λάμποντας». Τότε κατησπάζοντο οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι τὰς ἁγίας Εἰκόνας μὲ πολλὴν εὐλάβειαν· ἔπειτα λαβόντες ἀπὸ τὸν Ἅγιον τὴν συγχώρησιν ἀνεχώρησαν καὶ φθάσαντες εἰς τὴν Καλαβρίαν ἐκήρυξαν τὸν λόγον τῆς πίστεως φέροντες πολλοὺς εἰς τὴν εὐσέβειαν.
Ὁ δὲ κύριός μου Παγκράτιος μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν μέγαν Μαρκιανόν, νὰ τοῦ ἀναγγείλω τὰ ρηθέντα θαυματουργήματα καὶ ὅτι διὰ νὰ μὴ τὸν λυπήσῃ δὲν τοῦ ἐφανέρωσε τὴν ὑπόθεσιν, ὅταν ἦτο ἐκεῖ, τὴν ὁποίαν ἐγνώρισεν ἀπὸ θεϊκὴν ἀποκάλυψιν. Ἔπειτα, ὅταν ἔστρεψα εἰς τὴν Ταυρομενίαν, μοῦ εἶπεν ὁ Ἅγιος· «Τέκνον Εὐάγριε, γίνωσκε, ὅτι εἰς ὀλίγον καιρὸν πορεύομαι πρὸς τὸν Δεσπότην μου, θέλω δὲ νὰ μείνῃς εἰς τὸν θρόνον μου διάδοχος. Λοιπὸν λάβε τὸν Βονιφάτιον καὶ ἄλλους τινὰς εὐλαβεῖς, νὰ ὑπάγετε εἰς τὴν Ρώμην, νὰ εὕρῃς τὸν μακάριον Πέτρον, νὰ σὲ χειροτονήσῃ Ἐπίσκοπον αὐτῆς τῆς πόλεως. Ὅταν δὲ ἔλθῃς ἐδῶ, νὰ βαπτίσῃς τὸν Βονιφάτιον». Ταῦτα λέγοντος τοῦ Ἁγίου ἔτρεχον ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς μου κρουνηδὸν τὰ δάκρυα. Τότε πάλιν μοὶ λέγει ὁ Ἅγιος· «Παράλαβε, τέκνον, τὸν Τατιανὸν εἰς τὴν συνοδείαν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὴν δεῖνα ἐπαρχίαν, ὅπου ἐχειροτόνησα Πρεσβύτερον τὸν δεῖνα, ὁ ὁποῖος ἀπέθανεν, εἶναι τρεῖς ἡμέραι, καὶ ἑτοιμάζονται νὰ ἔλθουν ἐδῶ οἱ ἄνθρωποι ὅλοι τῆς χώρας ἐκείνης. Λοιπὸν διὰ νὰ μὴ κοπιάζουν ἕως ἐδῶ, ὕπαγε καὶ κάμε ἱερέα τὸν εὐλαβέστερον».
Ἀφήσαντες λοιπὸν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Ἁγίου ἕνα παιδάριον, μετέβημεν ἡμεῖς μὲ τὸν Διάκονον εἰς τὴν διακονίαν ταύτην. Τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ὁ ἡγεμών, διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς ἄλλην χώραν, ἵνα πολεμήσῃ μὲ ἄλλον τινὰ τύραννον, ἀφῆκε δὲ εἰς τὸ παλάτιον ὡς ἐπίτροπον ἕνα θεῖον τοῦ μιαροῦ Ἐλίδου, ὀνομαζόμενον Ἀρτάγαρον, ὅστις ἐφάνη Ἰούδας δεύτερος, εἶχε δὲ μῖσος ἄμετρον ὁ ἐναγὴς πρὸς τὸν Ἅγιον καὶ ἐζήτει καιρὸν ἐπιτήδειον νὰ τὸν φονεύσῃ ὁ ἀλιτήριος.