Κατόπιν ἐπέστρεψα εἰς τὸν Μαρκιανὸν καὶ ἐπορεύθημεν ὁμοῦ πρὸς τὸν Παγκράτιον. Γνωρίσας δὲ ἐκεῖνος τὴν ἔλευσιν τοῦ Μαρκιανοῦ ἀπὸ θείαν χάριν, τὸν προϋπήντησε καὶ πίπτοντὲς εἰς τὴν γῆν ἀμφότεροι, παρεκάλει ὁ εἷς τὸν ἄλλον νὰ τὸν εὐλογήσῃ διὰ ταπείνωσιν. Μετὰ πολλὴν ὥραν εἶπεν ὁ μέγας Μαρκιανός· «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Ἀσπασάμενοι δὲ ἀλλήλους εἰσήλθομεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἔκαμε λιτανείαν ὁ Μαρκιανός. Ἔπειτα ἐκάθησαν συνομιλοῦντες. Ὁ δὲ Παγκράτιος τοῦ λέγει· «Πῶς ἦλθες εἰς ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς, Πάτερ τίμιε;». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Οἱ ἄρρωστοι ὑπάγουσιν εἰς ἰατρόν, διὰ νὰ λάβουν τὴν ἴασιν». Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Πανκράτιος· «Εἴθε καὶ ἡμεῖς νὰ εἴμεθα εἰς τὰ μέτρα σου, Πάτερ Ὅσιε». Ἦσαν δὲ εἰς τὴν σωματικὴν μορφὴν καὶ τὴν στάσιν παρόμοιοι, βλέποντες δὲ αὐτοὺς οἱ ἀδελφοὶ ἔχαιρον καὶ ἐτίμων αὐτοὺς ὡς Μωϋσέα καὶ Ἀαρών. Ἦλθον δὲ ὁ ἡγεμὼν καὶ ὅλοι οἱ ἄρχοντες καὶ τοὺς ηὐλόγησεν ὁ Μαρκιανός. Κατὰ δὲ τὴν ἄλλην ἡμέραν, ἥτις ἦτο Κυριακή, συνελειτούργησαν. Κατὰ δὲ τὴν θείαν ἱερουργίαν κατελθὸν πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐκύκλωσε τὸ ἅγιον Βῆμα, ὅταν ἔψαλλον τὸν τρισάγιον ὕμνον· μετὰ τὴν λειτουργίαν οἱ μὲν Ἅγιοι ἐκοινώνησαν, οἱ δὲ λαϊκοὶ ἐφοβοῦντο νὰ πλησιάσουν, ὁ δὲ Ἅγιος εἶπεν εἰς αὐτούς· «Προσέλθετε, τέκνα μου, καὶ μὴ φοβεῖσθε. Ὅτι τὸ πῦρ, τὸ ὁποῖον βλέπετε εἶναι ἡ ἐπισκίασις τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὅπερ ποιεῖ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα». Τότε μετὰ φόβου πολλοῦ ἐκοινώνησαν ἀπὸ τὸν Ἅγιον Μαρκιανὸν ἅπαντες.

Προσμείνας ἐκεῖ ὁ μέγας Μαρκιανὸς ἡμέρας δέκα πέντε ἠθέλησε νὰ ἀναχωρήσῃ, παρέλαβε δὲ τὸν Ἅγιον εἰς τὴν συνοδείαν του, ὅστις ἐπορεύθη μετὰ χαρᾶς διὰ νὰ ἴδῃ τὰς Ἐκκλησίας· εἰσελθόντων δὲ εἰς τὸ πλοῖον, ἔπνευσε καλὸς ἄνεμος καὶ ἐφθάσαμεν τὴν αὐτὴν ἡμέραν εἰς Συρακούσας καὶ ἐπήγαμεν τὴν νύκτα εἰς τὴν Ἐπισκοπήν. Οἱ δὲ μαθηταὶ τοῦ Μαρκιανοῦ ἰδόντες αὐτὸν ἔκλαυσαν λέγοντες, ὅτι οἱ δαίμονες ἤρχοντο τὴν νύκτα καὶ τοὺς ἠπείλουν λέγοντες ὅτι ἔπνιξαν αὐτὸν εἰς τὴν θάλασσαν. Τότε ὁ μακάριος ἐνεθάρρυνεν αὐτούς, ἵνα μὴ φοβοῦνται τὰ φαντάσματα τῶν δαιμόνων. Ἔπειτα ἔστειλεν εἴδησιν πρὸς τοὺς ἄρχοντας Γόρδιον καὶ Σέλευκον, νὰ συνάξουν ὅλον τὸν λαόν, ἵνα τοὺς εὐλογήσῃ ὁ μέγας Παγκράτιος. Συναχθέντες δὲ ἅπαντες, ἔπεσον εἰς τοὺς πόδας τοῦ ἱεροῦ Παγκρατίου, ὅστις ηὐλόγησεν ἅπαντας. Ἔμειναν δὲ ἐκεῖ ἓξ ἡμέρας, συνομιλοῦντες πνευματικῶς οἱ δύο φίλοι τοῦ Χριστοῦ καὶ συνευφραινόμενοι.