Τότε εἶδεν ὀπτασίαν ὁ Ἅγιος, ὅτι ὁ βασιλεὺς Ἀκυλῖνος παρέλαβεν, ἑξακοσίας χιλιάδας στρατοῦ, ἵνα πολεμήσῃ τὴν Ταυρομενίαν. Ἐσιώπησε δὲ τὴν ὅρασιν· μόνον ἔστειλεν εἴδησιν καὶ ἦλθεν ἐκεῖ ὁ Ἐπαφρόδιτος καὶ συνηυφράνθησαν. Ἔπειτα ἐγραψεν ὁ Ἅγιος τοῦ Μαρκιανοῦ συστατικὰ γράμματα κατὰ τοὺς Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, νὰ ἐξουσιάζῃ καὶ τὰς ἐπαρχίας ὁπόθεν ἐπέστρεψεν ὁ Ἐπαφρόδιτος. Οὕτως ἀσπασάμενοι ἀλλήλους ἐταξιδεύσαμεν· ὅτε δὲ ἐφθάσαμεν εἰς τὴν Ταυρομενίαν ἐκήρυξεν ὁ κήρυξ νὰ συναχθῇ ἡ πόλις ὅλη τῇ ἐπαύριον, ἵνα τοὺς ὁμιλήσῃ ὁ μέγας Παγκράτιος. Τότε ἐλειτούργησεν ὁ Ἅγιος καὶ ἐκοινώνησεν ἅπαντας. Ἔπειτα εἶπε πρὸς τὸν ἄρχοντα καὶ ὅλην τὴν Σύγκλητον· «Τέκνα μου, ὁ διάβολος ἐκίνησε νὰ σᾶς πολεμήσῃ· ἀλλὰ ἀναθέσατε τὴν ἐλπίδα σας εἰς τὸν Κύριον καὶ αὐτὸς θέλει ἀφανίσει τὴν πανουργίαν του».

Ταῦτα εἰπών, ἐκάλεσε τὸν Βονιφάτιον ἰδιαιτέρως καὶ τοῦ εἶπε νὰ φέρῃ ἐκεῖ ἕνα βιβλίον, ὅπου ἦσαν γραμμέναι αἱ νῖκαι τοῦ Ταύρου· ὅστις ἔκαμε πολλοὺς πολέμους μὲ τὸν Ἀκυλῖνον τὸν βασιλέα Καλαβρίας, ὅστις προσεπάθει νὰ φονεύσῃ τὸν κύριον τοῦ Ταύρου Ρέβινθον, ἵνα τοῦ ἁρπάσῃ τοὺς τόπους του ἀδίκως. Ὁ Ρέβινθος αὐτὸς εἶχε γυναῖκα σοφωτάτην καὶ ὡραίαν, Μενίαν ὀνόματι. Ὅτε δὲ ἐφόνευσεν ὁ Ἀκυλῖνος τὸν Ρέβινθον, ὥρμησεν ὁ Ταῦρος ὡς ἀνδρεῖος ποὺ ἦτο μὲ ἓξ χιλιάδας λαοῦ καὶ ἐφόνευσεν ἀπὸ τὸν στρατὸν τοῦ Ἀκυλίνου χιλιάδας πεντήκοντα, διὰ τὴν νίκην του δὲ ταύτην ἔλαβεν αὐτὸν σύζυγον ἡ Μενία. Ἥτις παρέλαβεν ὅλον της τὸν πλοῦτον καὶ ἔφυγον ἀπὸ τὴν πόλιν των, ἔκτισαν δὲ ἄλλην, τὴν ὁποίαν ὠνόμασαν Ταυρομενίαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο Ἀρχιερεὺς ὁ Παγκράτιος καὶ ἡγεμὼν ὁ Βονιφάτιος. Ὁ δὲ Ἀκυλῖνος ἐσύναξε πάλιν ἄλλον στρατὸν εἰς τὴν Καλαβρίαν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Σικελίαν, ὅπου ἦτο ἡ Μενία μὲ τὸν Ταῦρον, τὸν ὁποῖον ἐσκέπτετο νὰ φονεύσῃ καὶ νὰ πάρῃ τὴν Μενίαν μὲ τὸν πλοῦτόν της. Ὁ δὲ Ταῦρος ἐμονομάχησε μὲ τὸν Ἀκυλῖνον καὶ φονεύσας αὐτὸν ἔμεινε νικητὴς καὶ ἐξουσίαζε τὴν Καλαβρίαν καὶ Σικελίαν, κατοικῶν εἰς τὴν ἐπώνυμον αὐτοῦ πόλιν, τὴν Ταυρομενίαν.

Τοῦτο τὸ βιβλίον ἀναγνώσας ὁ Ἅγιος, εἶπε πρὸς τὸν Βονιφάτιον· «Βλέπεις, τέκνον, τοῦτον τὸν παλαιὸν πόλεμον θέλει νὰ ἐκδικήσῃ οὗτος ὁ νέος Ἀκυλῖνος· ἀλλὰ μὴ ταραχθῇ ἡ καρδία σου, ὅτι ἐὰν ὁ Ταῦρος ἐνίκησεν ἐκείνους, πόσῳ μᾶλλον ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Ὕπαγε εἰς τὸ παλάτιον καὶ μὴ εἴπῃς εἰς τὸν λαόν σου διὰ τὸν πόλεμον, μόνον προσεύχου εἰς τὸν παντοδύναμον Θεὸν καὶ εἰς αὐτὸν ἔχε τὰς ἐλπίδας σου».