Σελίδα 32 από 32
Ὁμοίως ἱστόρησα καὶ τὴν Εἰκόνα τοῦ κυρίου μου Παγκρατίου ἐπιμελέστατα· μοὶ φαίνεται δέ, ὅταν τὴν βλέπω, ὅτι ἐκεῖνον θεωρῶ καὶ συνομιλῶ καὶ χαίρομαι. Πολλὰ δὲ καὶ ἀνήκουστα θαύματα καὶ τεράστια ἔγιναν εἰς τὸν ἅγιον τάφον του· πολλοὺς ἀρρώστους ἰάτρευσεν ἀπὸ διαφόρους ἀσθενείας βασανιζομένους· ἀλλὰ καὶ πολλοὺς δαίμονας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐδίωξε μὲ τὴν ἀμάχητον χάριν καὶ δύναμιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα διὰ συντομίαν δὲν ἐγράψαμεν, διότι ἀρκοῦσιν ὅσα εἴπομεν ἄνωθεν, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς Θεότητος. Ἀμήν [2].
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὁ Μοντανὸς ἀνεφάνη ἔκ τινος πόλεως τῆς Φρυγίας Ἀρδαβὰ καλουμένης, ὁ ὁποῖος γενόμενος Χριστιανός, δι’ ἀγάπην φιλαρχίας ἔγινεν ἀρχηγὸς νέας αἱρέσεως κατὰ τὸν δεύτερον αἰῶνα ἀπὸ Χριστοῦ. Οὗτος κατηγόρει τοὺς γάμους, καὶ ἐθέσπιζε νὰ διαχωρίζωνται οἱ ὕπανδροι· ἔλεγε δὲ ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Παράκλητος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, καὶ ἄλλα ἀκόμη εἶχε κακόδοξα φρονήματα. Ὅθεν καὶ οἱ ὀπαδοὶ αὐτοῦ ὠνομάζοντο Μοντανισταί.
[2] Ο ἑλληνικὸς αὐτοῦ Βίος εὑρίσκεται ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις, οὗ ἡ ἀρχή· «Μετὰ τὸ ἀναληφθῆναι τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν». Οὗτος μεταγλωττισθεὶς κατεχωρίσθη τὸ πρῶτον ὑπὸ Ἀγαπίου τοῦ Κρητὸς εἰς τὴν ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθεῖσαν «Καλοκαιρινήν». Ὁ αὐτὸς καταχωρίζεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὸ λεκτικόν. Περὶ τοῦ Ἁγίου Παγκρατίου, βλέπε καὶ εἰς τὴν 9ην Φεβρουαρίου, ὅτε ἑορτάζεται μετὰ Μαρκέλλου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ Φιλαγρίου Ἐπισκόπου Κύπρου. (Βλέπε ἡμέτερον «Μέγαν Συναξαριστὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» τόμος Βʹ ἔκδ. αʹ σελ. 182, ἔκδ. βʹ σελ. 182, ἔκδ. γʹ σελ. 260-261).
