Ὅταν δὲ παρῆλθον ἡμέραι τεσσαράκοντα μετὰ τὴν τοῦ Ἁγίου τελείωσιν, εἶπον πρὸς τὸν ἄρχοντα ὅσα ὡς ἄνωθεν μοὶ παρήγγειλεν ὁ Ἅγιος· ἤτοι νὰ ὑπάγωμεν εἰς τὴν Ρώμην. Τότε ὁ Βονιφάτιος ἡτοίμασεν ἀμέσως πλοῖον, λαβόντες δὲ ἄνδρας εὐλαβεῖς καὶ σοφοὺς ἀνεχωρήσαμεν καὶ εἰς ὀλίγας ἡμέρας, τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος, ἐφθάσαμεν εἰς τὴν μεγάλην πόλιν. Ὁ δὲ μακάριος Πέτρος ἐγνώριζεν ὅλα τὰ γενόμενα ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ τὰ ἐπροφήτευσε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· «Ὁ Παγκράτιος ὁ Ἐπίσκοπος Ταυρομενίας ἐτελειώθη, τώρα δὲ ἔρχεται πρὸς ἡμᾶς ὁ μαθητής του Εὐάγριος». Λαβὼν τότε μαθητάς τινας, μᾶς προϋπήντησεν ἔξω τῆς πύλης τῆς πόλεως.
Ἰδὼν τότε ἐγὼ τὸν μακάριον Ἀπόστολον Πέτρον, ἔπεσα εἰς τοὺς πόδας του, ἐκεῖνος δὲ μὲ ἤγειρε καὶ ἀσπασάμενοι ἀλλήλους μετέβημεν εἰς τὸ κατοικητήριον αὐτοῦ χαίοοντες. Ὅταν δὲ ἤρχισα νὰ διηγοῦμαι εἰς αὐτὸν τὰ ἀθλήματα τοῦ Παγκρατίου μοὶ ἀπεκρίθη λέγων· «Ὅσα θέλεις νὰ μᾶς εἴπῃς, τέκνον, τὰ γνωρίζομεν ἀπὸ θείαν πρόνοιαν. Λοιπὸν λάβε τὴν Ἐπισκοπήν, ὅσας δὲ ἀρετὰς εἶδες εἰς τὸν διδάσκαλόν σου Παγκράτιον μιμήσου». Ἔπειτα προσεκάλεσε τοὺς πιστοὺς καὶ ὅλον τὸ πρεσβυτέριον καὶ κάμνων τὴν πρέπουσαν ἀκολουθίαν μοὶ ἔδωκε τὸν κλῆρον τῆς Ἐπισκοπῆς λέγων· «Ὕπαγε, τέκνον, καὶ ἀκολούθει κατὰ τὸν κανόνα τοῦ διδασκάλου σου». Ταῦτα εἰπών, ἐπήνεσε τὸν ἡγεμόνα Βονιφάτιον, ὅτι ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ, εὐχαριστήσας αὐτὸν διὰ τὸν κόπον του, μᾶς ηὐχήθη καὶ ἀπέλυσεν. Ὅταν δὲ ἐφθάσαμεν εἰς τὴν πόλιν μας, ἐβάπτισα τὸν Βονιφάτιον, ὁ ὁποῖος ὡς εὐλαβὴς πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ ἐραστὴς τῆς οὐρανίου Βασιλείας θερμότατος ἀφῆκεν εὐθὺς τὴν πρόσκαιρον ἡγεμονίαν, ὅταν ἔλαβε τὸ ἅγιον Βάπτισμα, προσκαλέσας δὲ εὐλαβῆ τινα καὶ πιστὸν ἄνθρωπον, ἔμπειρον καὶ ἰσχυρὸν εἰς τοὺς πολέμους, τὸν ἐψήφισεν ἡγεμόνα τῆς πόλεως. Αὐτὸς δὲ ὁ μακάριος ἐκάρη καὶ ἐνεδύθη πενιχρὰ ἱμάτια, ἔμεινε δὲ εἰς τὴν συνοδείαν μας καὶ ὑπετάσσετο προθύμως, οἰδέποτε δὲ ἔλειψεν ἀπὸ τὴν ἀκολουθίαν.
Μετά τινας ἡμέρας εἶπον εἰς αὐτόν· «Τέκνον Βονιφάτιε, ἂς κτίσωμεν μίαν Ἐκκλησίαν πρὸς δόξαν Θεοῦ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἱερομάρτυρος Παγκρατίου, ὅστις ἀπέδωκεν ἐδῶ πολλοὺς καρποὺς δικαιοσύνης καὶ τόσον κόσμον ἔσωσεν». Ὁ δέ, μετὰ χαρᾶς τὸν λόγον δεξάμενος, παρουσιάσθη εἰς τὸ Πραιτώριον καὶ μοὶ ἔφερε χρυσίον πολύ, μὲ τὸ ὁποῖον ἔκτισα Ἐκκλησίαν πλουσίαν καὶ ὡραίαν, τὴν ἐχρύσωσα καὶ ἐζωγράφισα τῆς παλαιᾶς καὶ νέας Γραφῆς ὅλα τὰ θαυμάσια.