Τότε ὁ ἄρχων ἀνήγγειλε πάλιν ταῦτα πρὸς τὸν Ἅγιον, λέγων· «Δὲν ἠθέλησαν Πάτερ, κἂν νὰ ἀκούσουν τοὺς λόγους σου, ἀλλὰ μᾶλλον ἐθυμώθησαν, βλέποντες τοὺς ἐχθρούς, ὅτι ἐπλησίασαν εἰς τὰ τείχη τῆς πόλεως καὶ ἤθελαν νὰ μὲ θανατώσουν οἱ δείλαιοι». Ὁ δὲ Ἅγιος τοὺς ἐμήνυσε δεύτερον καὶ τρίτον καὶ ἀπῆλθον εἰς τὰς οἰκίας των καὶ τότε οἱ μὲν πολέμιοι τὴν πόλιν περιεκύκλωσαν. Ὁ δὲ Ἅγιος παρέλαβεν ἐμὲ καὶ ἕνα διάκονον, Τατιανὸν ὀνόματι, λέγων· «Ἂς ὑπάγωμεν, τέκνα, νὰ πολεμήσωμεν καὶ ἡμεῖς τοὺς ἐχθροὺς μὲ τὰ ὅπλα μας». Φορέσας δὲ τὴν ἱερὰν στολήν, ἔλαβε τὸν τίμιον Σταυρὸν εἰς τὴν χεῖρά του, ἐγὼ δὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ ὁ Τατιανὸς τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ ἐπορεύθημεν ἐκεῖ, ὅπου ἦτο ἡ δύναμις τῶν ἐχθρῶν.

Ἀναβὰς τότε ὁ Ἅγιος εἰς τόπον ὑψηλὸν ἐποίησε τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ τετράκις βλέπων πρὸς τὴν πόλιν καὶ τὴν ἐτείχισεν ἀοράτως ἀπὸ τὰ τέσσαρα μέρη, Ἀνατολήν, Δύσιν, Βορρᾶν καὶ θάλασσαν. Ἔπειτα ὑψώσας τὰς χεῖρας πρὸς τὴν Ἀνατολήν, οὕτως ηὔχετο· «Ἐξέγειρον τὴν δυναστείαν σου, καὶ ἐλθὲ εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, μὴ ἁρπάσῃ ὁ ἐχθρὸς τὴν πόλιν σου, ἀλλὰ δεῖξον εἰς αὐτοὺς τὴν δύναμίν σου διὰ τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς ἀχράντου Εἰκόνος σου». Μετὰ τὴν εὐχὴν ὕψωσε τὸν τίμιον Σταυρὸν καὶ ἡμεῖς τὰς Εἰκόνας. Τότε ὅλοι οἱ ἐχθροὶ ἐσκοτίσθησαν καὶ στρέφοντες εἰς τὰ ὀπίσω ἐφόνευεν ὁ εἷς τὸν ἄλλον, νομίζοντες ὅτι ἐφόνευον τοὺς Ταυρομενίους. Ὁ δὲ Ἅγιος βλέπων τοὺς ἐχθροὺς ὅτι ἀλληλοεσφάζοντο, ἔκαμε πάλιν προσευχήν, λέγων· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δὸς εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων τούτων κατάνυξιν, διὰ νὰ γνωρίσουν τὴν δύναμίν σου καὶ νὰ ἐπιστρέψουν πρὸς τὴν εὐσέβειαν». Τότε ἠννόησαν οἱ πολέμιοι, ὅτι ἀλλήλους ἐφόνευον, ὅθεν εὐθὺς ἔφυγον ἀπὸ προσώπου τῆς πόλεως φωνάζοντες. Οἱ δὲ πολῖται, ἰδόντες τοιοῦτον φρικτὸν θαυμάσιον, ἐδόξασαν τὸν Κύριον, εὐχαριστοῦντες τὸ μέγαν Παγκράτιον.

Ἀπὸ δὲ τοὺς ἐχθροὺς διέφυγον, χιλιάδες τέσσαρες καὶ ἐπλησίασαν εἰς τὴν πόλιν, ταῦτα βοῶντες· «Ἐλεήσατε ἡμᾶς, ἄνδρες μεγαλοθεοι». Τότε προστάσσει ὁ Ἅγιος νὰ ἀνοίξουν τὰς πύλας τῆς πόλεως καὶ εἰσελθόντες ἐκεῖνοι μέσα, ὡς εἶδον τὸν Ἅγιον, πίπτοντες εἰς τοὺς πόδας του ἔκραζον· «Ἐλέησόν μας, Μεγαλόθεε». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἐγὼ θεὸς δὲν εἶμαι, ἀλλὰ δοῦλος τοῦ μεγάλου καὶ παντοδυνάμου Θεοῦ».