Ὁ δὲ Βονιφάτιος ἐπρόσταξε καὶ τοῦ ἔφεραν δεδεμένον τὸν Ἔλιδον καὶ τὸν ἠρώτησε διατὶ ἐφόνευσε τὰς παρθένους· ἀπεκρίθη δὲ ἐκεῖνος, διότι ἐβλασφήμησαν τοὺς θεούς. Ὁ δὲ Βονιφάτιος τοῦ λέγει· «Θέλεις νὰ ἀρνηθῇς αὐτοὺς τοὺς ψευδεῖς θεούς, νὰ γίνῃς Χριστιανός, νὰ ἀπαλλαγῇς καὶ ἀπὸ τὴν καταδίκην διὰ τὰ ἐγκλήματα, τὰ ὁποῖα ἔκαμες ἢ νὰ σὲ θανατώσω, παγκάκιστε;». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Μὴ γένοιτο νὰ ἀρνηθῶ τὴν πατρικήν μου θρησκείαν. Οἱ θεοὶ τοῦ πατρός μου τὴν ζωήν μοι ἐχάρισαν, ἂς ἀποθάνω διὰ τὴν ἀγάπην των. Λοιπὸν θανατώσετέ με ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ μου Σκαμάνδρου». Λαβὼν τότε, ὕδωρ ὁ ἡγεμὼν ἔνιψε τὰς χεῖράς του καὶ ἐξέδωκε τὴν ἀπόφασιν τοῦ θανάτου διὰ τὰς κακουργίας του λέγων· «Εἰς τὴν κεφαλήν σου τὸ αἷμά σου». Προσέταξε δὲ ἕνα δοῦλον καὶ τὸν ἀπεκεφάλισεν εἰς τόπον ἐπίσημον.

Μετὰ δύο ἔτη ἦλθον οἱ πρεσβύτεροι τῶν ἐπαρχιῶν καὶ παρεκάλεσαν τὸν Ἅγιον νὰ ἔλθῃ, νὰ τὰς ἐγκαινιάσῃ. Ὁ δὲ Ἅγιος τοὺς ἔστειλε νὰ εὐλογήσουν τὸν Βονιφάτιον. Ἔπειτα παρέλαβε τὸν ἄρχοντα τοῦτον, ἐμέ, τὸν Ἐπαφρόδιτον καὶ τὸν Λυκαονίδην, μὲ ὅλην τὴν σύγκλητον καὶ ἐνεκαινίασε τὰς Ἐκκλησίας, ὥρισε δὲ καὶ τὰ ὁροθέσια ἑκάστης Ἐκκλησίας, διὰ νὰ γνωρίζῃ ἕκαστος τὸν τόπον του. Ὁ δὲ Βονιφάτιος καὶ οἱ λοιποὶ πλούσιοι ἐμοίρασαν εἰς τρία μέρη ὅλα των τὰ ὑπάρχοντα, χρυσίον καὶ ἀργύριον, ὡς καὶ τὰ λοιπὰ κινητὰ καὶ ἀκίνητα καὶ προσέφεραν τὸ ἓν τρίτον εἰς τὰς Ἐκκλησίας, οὕτω δὲ ἐστρέψαμεν εἰς τὴν πόλιν μας.

Κατὰ δὲ τὴν τρίτην ἡμέραν, ὥραν ἑβδόμην, ἦλθεν εἰς ἔκστασιν ὁ Ἅγιος καὶ ἤκουσε φωνὴν οὕτω λέγουσαν· «Παγκράτιε, χειροτόνησον ἱερέα τὸν Ἐπαφρόδιτον καὶ στεῖλε τοῦτον εἰς τὰ μέρη τῆς Ταρακωνίας». Ὁ δὲ Ἅγιος ἐδίστασεν εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς φωνῆς, μήπως ἦτο δαιμόνων φάντασμα. Ἀκούσας δὲ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ δεύτερον περιέμενε νὰ τὸν ἀκούσῃ ἐκ τρίτου, νὰ βεβαιωθῇ τὴν ἀλήθειαν. Ὅθεν ἤκουσε καὶ τρίτον τὴν αὐτὴν φωνὴν λέγουσαν· «Σοὶ εἶπον νὰ χειροτονήσῃς τὸν Ἐπαφρόδιτον πρεσβύτερον, νὰ τὸν στείλῃς εἰς τὸν τόπον τῆς Ταρακωνίας». Τότε χειροτονήσας ἠσπάσθη αὐτὸν καὶ εὐλογήσας ἀπέστειλεν· ὅστις ἱππεύσας εἰς ἕνα ἡμίονον καὶ περιπατήσας ἡμέρας τρεῖς, ἔφθασεν εἰς ἕνα τόπον πετρώδη, ἐκεῖ δὲ ἐστάθη τὸ ζῷον καὶ δὲν ἤθελε νὰ προχωρήσῃ. Ὅθεν ἀνεπαύθη ἐκεῖ ὁ πρεσβύτερος, τὸ δὲ πρωῒ ἐσκέπτετο νὰ προχωρήσῃ. Ἀλλὰ τὸ ζῷον δὲν ἤθελεν· ὅθεν ἠννόησεν ὅτι ἦτο Θεοῦ θέλημα νὰ μείνῃ ἐκεῖ, λαβὼν ὅθεν τὸν Σταυρὸν καὶ τὸ Εὐαγγέλιον ἀνεγίνωσκεν.