Τότε προσπεσὼν ἐν συντριβῇ εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ὁσίου ἐζήτει συγχώρησιν λέγων· «Ἐλέησον, πάτερ, τὸν φονέα σου, συγχώρησον τὴν ἀνομίαν μου καὶ ἄφες τὴν ἀσέβειαν τῆς καρδίας μου». Ἀνάψας τότε λαμπάδα ὁ Ὅσιος καὶ ἰδὼν εἰς τὴν γῆν τὴν μάχαιραν ἠκονισμένην, ἠννόησε τὴν κακήν του σκέψιν καὶ ἀπήντησε· «Ὡς νὰ ἤμην ληστὴς ἦλθες νὰ μὲ φονεύσῃς, τέκνον μου; Πλὴν παῦσον τὰ δάκρυα καὶ μὴ ὁμολογήσῃς εἰς οὐδένα τὸ συμβάν, διότι ὁ Θεὸς σοῦ συνεχώρησε τὸ ἀνόμημα». Ταῦτα δὲ εἰπὼν ἠσπάσθη τὸν ἀνόητον ἐκεῖνον ὡς φίλον του, χαρίσας εἰς αὐτὸν καὶ δῶρα ἐν ὀνόματι Κυρίου. Καὶ ὄχι μόνον ζῶντα ἠγάπα αὐτὸν πάντοτε, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν θάνατόν του τὸν ἔκλαυσε περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Τοσοῦτον ἦτο ἀμνησίκακος ὁ μακάριος.

Πρὸς δὲ τοὺς ἀρρώστους καὶ τοὺς ἀμελεῖς ἦτο ἐπιμελέστατος θεραπευτὴς καὶ οἰκονόμος συμπαθέστατος, ὑπεδέχετο δὲ πάντα ἀσθενοῦντα καὶ ἐκυβέρνα δι’ ὅλων τῶν ἀναγκαίων εἴς τε τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα. Καὶ ἔλεγε ταῦτα εἰς τοὺς Μοναχοὺς πρὸς νουθεσίαν των· «Νὰ γνωρίζετε, ὅτι τοῦτο ζητεῖ ὁ Θεὸς ἀπὸ κάθε ἄνθρωπον. Νὰ βοηθοῦμεν τοὺς ἀδελφοὺς πρῶτον σωματικῶς, νὰ περιποιούμεθα αὐτοὺς ὅσον δυνάμεθα, ἔπειτα δὲ μὲ λόγους ψυχωφελεῖς νὰ ὁδηγῶμεν αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν, ἵνα οἱ ἀνάξιοι γίνωνται ἄξιοι καὶ τίμιοι πρὸς τὸν Δεσπότην». Ὅσοι δὲ ἀδελφοὶ ἦσαν ἀμελεῖς καὶ δὲν ἤξευραν ἐργόχειρον, ἢ ἦσαν νυσταλέοι καὶ γέροντες, ὡρίζοντο ὑπὸ τοῦ Ὁσίου εἰς ὑπηρεσίας τῆς τραπέζης. Ἤτοι ἄλλοι ἐκαθάριζον λάχανα ἢ ὄσπρια ἢ ἄλλο παρόμοιον ἔργον ἐξετέλουν διὰ νὰ μὴ κάθηνται ἄνεργοι. Τοὺς δὲ ἐργαζομένους ἐπρόσταζε νὰ προσεύχωνται πάντοτε, διὰ νὰ μὴ ἀργολογοῦσιν. Ἤτοι, ὅταν ἐζύμωνον ἢ ἔπλαθον ἢ εἰργάζοντο εἰς τοὺς ἀγρούς, ὥριζε νὰ λέγουν καὶ ψαλμούς, διὰ νὰ εὐλογῆται τὸ ἔργον των καὶ ἡ ψυχή των νὰ ἁγιάζεται.

Ὅσοι δὲ ἦσαν βαρέως ἀσθενεῖς, τόσον Μοναχοί, ὅσον καὶ ξένοι, ἐστέλλοντο εἰς το νοσοκομεῖον· καὶ εἶχεν ὁ Ὅσιος ἐντεταγμένους ἀδελφούς, ἵνα φροντίζουν αὐτοὺς μετὰ πάσης ἐπιμελείας. Ὅταν δὲ τινὲς εἶχον πολλὰς πληγὰς ἢ πόνους καὶ ἠμέλουν οἱ νοσοκόμοι, ὡς μὴ ὑποφέροντες τὴν δυσωδίαν τῶν πληγῶν, μόνος ὁ Ὅσιος ἐκαθάριζε τὰ σεσηπότα μέλη διὰ τῶν ἰδίων χειρῶν του καὶ πᾶσαν ἄλλην εὐτελεστέραν ὑπηρεσίαν ἐξετέλει καὶ ὅσον ἠδύνατο μυστικώτερον. Ὅθεν ὁ Κύριος, βλέπων τὴν τελείαν ταπείνωσιν καὶ τοὺς κόπους, τοὺς ὁποίους κατέβαλλεν ὁ Ὅσιος, ἐθεράπευε παραδόξως τὸν ἀσθενῆ καὶ οὕτω πολλοὶ ἰατρεύθησαν.