Ὁ δὲ Ὅσιος, ἀκούσας τούτους τοὺς εὐσεβεῖς λόγους, ηὐφράνθη διὰ τὴν πολλὴν τοῦ βασιλέως ταπείνωσιν. Ὅμως ἂν καὶ προεγνώριζεν ὅτι μέλλει νὰ τελειώσῃ τὸν βίον του εἰς τὰ βασίλεια, δὲν τὸ ἀπεκάλυψεν, ἀλλὰ μόνον ἐδίδασκε τὸν βασιλέα νὰ ἔχῃ ταπείνωσιν, νὰ κλαίῃ διὰ τὰς ἁμαρτίας του καὶ διὰ τὴν ὑπόσχεσιν τοῦ μοναχικοῦ σχήματος, δι’ ἣν ἐψεύσθη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, νὰ συγχωρῇ ὅσους τοῦ πταίσουν, ἐξαιρέτως δὲ νὰ δίδῃ πάντοτε ἐλεημοσύνας.
Αὐτοὺς καὶ ἄλλους ψυχωφελεῖς καὶ χρησίμους λόγους εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα ὁ Ὅσιος, πρὸς δὲ τοὺς γνωρίμους καὶ φίλους του προεῖπεν, ὅτι ταχέως μέλλει νὰ ἀποθάνῃ ὁ βασιλεὺς ἐκεῖ εἰς τὸ ἀνάκτορόν του. Ἔδωκε δὲ ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν Ὅσιον χρυσόβουλλον, εἰς τὸ ὁποῖον ἔγραφεν, ὅτι χαρίζει εἰς τὴν Λαύραν παραχώρησιν, τοὐτέστιν ἓν ἐτήσιον εἰσόδημα, διὰ νὰ τελοῦν κατ’ ἔτος τὴν ἑορτὴν μὲ πᾶσαν μεγαλοπρέπειαν, δωρήσας καὶ τὸ μέγα Μοναστήριον τῆς Θεσσαλονίκης ὡς Μετόχιον τῆς Μονῆς τοῦ Ὁσίου. Ἐπειδὴ δὲ οἱ Μοναχοὶ τοῦ Ὄρους εἶπον εἰς τὸν Ὅσιον νὰ παρακαλέσῃ τὸν βασιλέα νὰ χαρίσῃ καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Καρυῶν ἓν εἰσόδημα, ἔκαμε καὶ ταύτην τὴν εὐποιΐαν ὁ φιλόχριστος Νικηφόρος, ὁρίσας καὶ εἰς αὐτὸν τὸν ναὸν ἐτήσιον εἰσόδημα ἄλλας τέσσαρας λίτρας χουσοῦ, πλέον τῶν τριῶν τὰς ὁποίας ἕως τότε ἐλάμβανον. Ταῦτα τελέσας ὁ Ὅσιος, τῇ βοηθείᾳ τοῦ Παντοκράτορος, καὶ ἀποχαιρετήσας τὸν αὐτοκράτορα, ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Ἄθωνα.
Ὁ δὲ ἀριθμὸς τῶν Μοναχῶν ἐπληθύνετο καὶ ὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν ἔστελλεν εἰς αὐτοὺς πᾶν χρειῶδες πρὸς κυβέρνησίν των. Οὗτοι δὲ πάλιν ἐφιλοξένουν ἅπαντας πλουσιοπαρόχως. Ἐπειδὴ δὲν εἶχον λιμένα διὰ νὰ προσεγγίζουν τὰ πλοῖα, καὶ διὰ τοῦτο πολὺ ἐκοπίασεν ὁ τρισμακάριος καὶ φιλόξενος, διὰ νὰ ἔχουν ἀνάπαυσιν ὄχι μόνον οἱ Μοναχοί, ἀλλὰ καὶ οἱ ξένοι νὰ ἀποβιβάζωνται μὲ πᾶσαν ἄνεσιν. Ὁ δὲ μισόκαλος καὶ διὰ τοῦτο ἐφθόνησε, καὶ ἐπλήγωσε τὸν Ὅσιον ὁ παμμίαρος, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον. Καθὼς κατεβίβαζον εἰς τὸν λιμένα ἓν ξύλον βαρύτατον, ἐβοήθει δὲ καὶ ὁ Ἅγιος, ὅστις ἔσυρε τοῦτο ἐκ τοῦ κάτω μέρους ὠθοῦντες μὲτὰ τῶν τεχνιτῶν εἰς τὸν κατήφορον, τότε ἐκ συνεργείας τοῦ δαίμονος ἐκίνησε τὸ ξύλον μὲ πολλὴν ὁρμὴν καὶ κατεπλάκωσε τὸν πόδα τοῦ Ὁσίου, τὸν ὁποῖον συνέτριψεν εἰς τὸ σκέλος καὶ τὸν ἀστράγαλον. Ὅθεν ἐκ τῆς αἰτίας ταύτης ἐκείτετο τρεῖς χρόνους κλινήρης ὑπὸ δριμυτάτων πόνων βασανιζόμενος.