Ἀποδεχθεὶς ὅθεν τὸν χρυσὸν ἤρχισεν εἰς τοὺς ἓξ χιλιάδας καὶ τετρακοσίους ἑξήκοντα ἐννέα χρόνους ἀπὸ κτίσεως κόσμου [2] νὰ κτίζῃ μὲ πόνους πολλοὺς καὶ ἱδρῶτας τὸ ἡσυχαστήριον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἔκτισε ναὸν τιμηθέντα ἐπ’ ὀνόματι τοῦ πανενδόξου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἔπειτα ἠθέλησε νὰ κτίσῃ κατωτέρω, ἐκεῖ ὅπου εἶχε τὴν καλύβην, εἰς τὰ Μελανά, Ἐκκλησίαν καλλίστην ἐπ’ ὀνόματι τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὁ πολέμιος ὅμως δὲν τὸ ἠνείχετο καὶ ἐπολέμησεν ὅσον ἠδύνατο διὰ νὰ ἐμποδίσῃ τὴν ἀνέγερσιν τῆς οἰκοδομῆς, ἐνοχλῶν τοὺς οἰκοδομοῦντας, τῶν ὁποίων τὰς χεῖρας, ὅταν ἤρχιζαν τὰ θεμέλια, ἔκαμνεν, ὁ μισόκαλος, διὰ τῶν δαιμονικῶν ἐνεργειῶν του, ἀνενεργήτους, εἰς σημεῖον ὥστε οὔτε εἰς τὸ στόμα των ἠδύναντο νὰ ἐγγίσουν αὐτὰς οὔτε νὰ φάγουν.

Καὶ ταῦτα μὲν ἐνήργει ὁ πονηρὸς καὶ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος ἀνέπεμψε προσευχὴν καὶ ἔψαλλε τὸ Τρισάγιον καί τινα τροπάρια. Οὕτως, ὦ τοῦ θαύματος! Ἐλύθησαν αἱ χεῖρες αὐτῶν, καὶ ὁ πονηρὸς κατησχύνθη. Τοῦτο ἦτο τὸ πρῶτον θαῦμα, ὅπερ ἐτέλεσεν ὁ Ὃσιος, ὅστις πρῶτος ἔλαβε τὴν σκαπάνην καὶ ἔσκαπτεν εἰς πεῖσμα τοῦ δαίμονος. Τότε καὶ οἱ τεχνῖται ἀνεμποδίστως εἰργάζοντο, ἰδόντες τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον. Ηὐλαβήθησαν δὲ τὸν θαυμαστὸν Ἀθανάσιον καὶ προσπίπτοντες εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ ἐδέοντο νὰ κουρεύσῃ τούτους Μοναχούς. Οὗτος δ’ ὁ μακάριος ὑπήκουσε καὶ ἐκούρευσεν αὐτοὺς Μοναχούς, εὐχαριστῶν τὸν Κύριον, διότι, πρὶν ἢ κτίσῃ τὸ Μοναστήριον, ἀπέστειλεν οἰκήτορας, οἵτινες οὐχὶ ὡς μίσθιοι ἀλλ’ ὡς κύριοι ἔκτιζον ἐπιμελέστατα τὴν κατοικίαν των πρὸς ἀνάπαυσίν των. Ὅθεν ἐκ τῆς πολλῆς των φροντίδος ἐπρόκοπτε καὶ ηὔξανε τὸ ἔργον.

Ἐπειδὴ δὲ ἡ φήμη τῆς ἀρετῆς τοῦ Ὁσίου καὶ τοῦ θείου τούτου ἔργου διεδίδετο πανταχοῦ, συνήγοντο ἐκεῖ πολλοὶ ἀπὸ διαφόρους χώρας, ποθοῦντες νὰ συγκατοικήσωσι μετὰ τοιούτου ἁγίου ἀνθρώπου, οἵτινες βλέποντες ὅτι ἔτρωγε μόνον δὶς τῆς ἑβδομάδος καὶ τότε ἄρτον ξηρὸν ἢ καρποὺς τῶν ἀγρίων δένδρων καὶ ὅτι ἔπινεν ὀλίγον ὕδωρ, ἐνόμιζον τὴν ἰδικήν των τροφὴν ὡς τρυφὴν καὶ συμπαθοῦντες πλειότερον εἰργάζοντο. Συνεργούσης δὲ καὶ τῆς θείας δυνάμεως δι’ εὐχῶν τοῦ Ὁσίου ἐτελειώθη ὁ θεῖος ἐκεῖνος ναὸς σταυροειδής, ὡραῖος πολὺ καὶ θαυμαστός. Ἔκτισε δὲ ἄλλους δύο μικροτέρους ναοὺς δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τοῦ μεγάλου, τὸν ἕνα ἐπ’ ὀνόματι τοῦ θαυματουργοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ τὸν ἕτερον εἰς μνήμην τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.