Ἐκέλευσε λοιπὸν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐγέμισαν μὲ μόλυβδον ἕνα μέγαν λέβητα, ἀνάψαντες δὲ πῦρ πολὺ κάτωθεν ἔβαλον ἐντὸς τὸν Μάρτυρα. Ὁ δὲ μακάριος Μάρτυς ἔχων πάλιν τὴν προσευχὴν ὡς παρηγορίαν καὶ μεγάλην βοήθειαν ἔλεγεν· «Εἰσάκουσον ὁ Θεὸς τῆς φωνῆς μου. Ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸς σὲ ἀπὸ φόβου ἐχθρῶν ἐξελοῦ τὴν ψυχήν μου», καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ ψαλμοῦ. Ταῦτα εὐχόμενος, ἐμφανίζεται πάλιν εἰς τὸν Ἅγιον ὁ Χριστὸς εἰς τὸ σχῆμα τοῦ Ἑρμολάου, ἐφάνη δὲ ὅτι εἰσῆλθε μέσα εἰς τὸν λέβητα, καὶ πάραυτα ἐσβέσθη τὸ πῦρ καὶ ἐψυχράνθη ὁ μόλυβδος. Ὁ δὲ ψαλμὸς δὲν ἔλειπεν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Ἁγίου, ἀλλ’ ἔλεγεν· «Ἐγὼ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέ μου». Ὅσοι δὲ εὑρέθησαν ἐκεῖ ἐξεπλάγησαν καὶ ἐθαύμασαν διὰ τὸ παράδοξον ὅπου ἔγινεν. Ὁ βασιλεὺς ὅμως, ὡς πεπωρωμένος καὶ ἀναίσθητος, δὲν ἠννόησε τὸν ἰσχυρὸν καὶ ἀληθινὸν Θεόν, ὅστις ἐτέλει τοιαῦτα τέρατα, ἀλλὰ ἐνόμιζε τὰ γενόμενα ἀποτελέσματα μαντείας. Ἐσυλλογίζετο ὅθεν ὁ βασιλεὺς μὲ ποίαν ἄλλην βάσανον νὰ νικήσῃ τὸν ἀήττητον Μάρτυρα, καὶ συμβουλευθεὶς ὑπὸ τῶν παρεστώτων, κελεύει νὰ δέσουν εἰς τὸν τράχηλόν του λίθον μέγαν καὶ νὰ τὸν ρίψωσιν εἰς τὴν θάλασσαν. Ἀλλ’ οἱ μὲν στρατιῶται ἔσπευδον νὰ τελειώσουν τὸ πρόσταγμα, ὁ δὲ Θεὸς πάλιν ἐφρόντιζε νὰ βοηθήσῃ τὸν δοῦλόν του, ὅστις δι’ αὐτὸν ἐκινδύνευε.

Καθὼς λοιπὸν ἔρριψαν τὸν Ἅγιον εἰς τὴν θάλασσαν, φαίνεται πάλιν ὁ Χριστός, καὶ τὸν μὲν βαρύτατον ἐκεῖνον λίθον ἔκαμεν ἐλαφρότερον ἀπὸ φύλλον δένδρου καὶ ἔπλεεν ἐπὶ τῆς θαλάσσης, τὸν δὲ Ἅγιον ὡδήγησε καὶ περιεπάτει ὥσπερ ποτὲ ὁ πρωτόθρονος Πέτρος ἐπάνω τοῦ ὕδατος, ἐξῆλθε δὲ εἰς τὸν αἰγιαλόν, ὑγιής τε καὶ ἀβλαβής. Ὁ δὲ βασιλεύς, ἰδὼν αὐτὸν ἀνελπίστως εἰς τὴν ξηράν, ἐθαύμασε λέγων· «Τί τοῦτο, ὦ Παντολέον; ἐκυρίευσας μὲ τὰς μαγείας σου καὶ τὴν θάλασσαν;». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Τὸ πρόσταγμα ἐκείνου, ὅστις τὴν ὁρίζει, ἐτέλεσε. Διότι περισσότερον ὑπακούουν καὶ ὑποτάσσονται εἰς τὸν Θεὸν ἡ θάλασσα, ἡ γῆ καὶ ὅλα τὰ ποιήματα, ἀπὸ ὅ,τι ὑποτάσσονται εἰς σὲ οἱ ὑπηρέται σου». Παρ’ ὅλα ὅμως τὰ θαυμαστὰ ταῦτα γεγονότα, τὰ ὁποῖα εἶδεν ὁ ἀσυνείδητος καὶ ἀσύνετος βασιλεύς, δὲν ἐμαλάχθη ἡ σκληρὰ καὶ πεπωρωμένη καρδία του εἰς τοιαῦτα θαυμάσια. Ἀλλὰ προστάσσει πάλιν νὰ τὸν ρίψουν εἰς τὰ θηρία ὁ τῶν θηρίων ἀνοητότερος.