Τοῦτο μαθὼν ὁ ἀναίσθητος βασιλεὺς ἐπρόσταξε νὰ κόψουν τὴν ἐλαίαν, το δὲ σῶμα τοῦ Ἁγίου νὰ κατακαύσουν, καθὼς προείπομεν. Ἀλλ’ οἱ στρατιῶται ἐκεῖνοι ἐμιμήθησαν τοὺς Μάγους, οἵτινες δὲν ἔστρεψαν πρὸς Ἡρώδην πλέον. Οὕτω καὶ αὐτοὶ ἀπελθόντες ἐκήρυττον πανταχοῦ τοῦ Θεοῦ τὰ θαυμάσια. Τότε τινὲς τῶν Χριστιανῶν ἔλαβον τὸ ἅγιον λείψανον καὶ τὸ ἔθεσαν εὐλαβῶς μὲ μύρα καὶ θυμιάματα εἰς ἕνα τόπον ἔξω τῆς πόλεως, ὅστις ὠνομάζετο τοῦ Σχολαστικοῦ Ἀδαμαντίνου.
Αὐτὸ εἶναι τὸ μαρτύριον καὶ τὰ θαύματα τοῦ πανενδόξου καὶ ἰαματικοῦ Παντελεήμονος, ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ καθὼς μὲ βραχυλογίαν τὰ ἔγραψα. Πρέπον δὲ εἶναι ὅσοι ἀκούουν τοὺς βίους τῶν Ἁγίων νὰ μιμῶνται τὴν πολιτείαν αὐτῶν, τὸ κατὰ δύναμιν, ὅτι διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ἐγράφησαν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ τώρα δὲν ὑπάρχουν ἐδῶ εἰδωλολάτραι ἵνα διδάξωμεν αὐτούς, ἂς φυλάττωμεν τὰς λοιπὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου. Μὴ δαπανῶμεν τὸν καιρὸν εἰς πολυποσίας καὶ μέθας, εἰς χοροὺς καὶ παιγνίδια, εἰς φόνους καὶ μοιχείας καὶ ἄλλας πράξεις τοῦ δαίμονος. Ἀλλ’ ἂς διάγωμεν μὲ σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν, μὲ ἀγάπην καὶ ὁμόνοιαν, καὶ μὲ ὅσα ἄλλα χαίρεται ὁ Χριστὸς καὶ ἀγαπῶσιν οἱ Ἅγιοι. Διότι, ἐὰν μὲν πολιτευώμεθα, καθὼς λέγει ὁ Κύριος, ἔχομεν μισθὸν εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ εὐχαριστίαν καὶ πρεσβείαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους διὰ τὰς ἑορτὰς καὶ πανηγύρεις, ὅπου τοὺς κάμνομεν. Εἰ δ’ ἄλλως μόνον τὸν κόπον καὶ μόχθον ἔχομεν. Διὰ τοῦτο, Χριστιανοί μου, ἂς κάμωμεν ὅσα οἱ Πατέρες ἐνουθέτησαν, διὰ νὰ εὐφραίνεται ὁ Θεὸς εἰς τὰ ἔργα μας, καὶ ἡμεῖς νὰ ἀξιωθῶμεν τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.