Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπεν εἰς αὐτόν· «Λοιπὸν σὺ τί ὁμολογεῖς περὶ τούτου; ὁ Χριστὸς σὲ ἰάτρευσεν ἢ οἱ θεοί;». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἂς ἐξετάσωμεν τὸ πρᾶγμα καλῶς, καὶ αὐτὸ κηρύττει ἀφ’ ἑαυτοῦ τὴν ἀλήθειαν. Βλέπεις τοὺς καλοὺς ἰατροὺς τούτους; αὐτοὶ προσεπάθησαν πολὺ νὰ μὲ ἰατρεύσουν. Καὶ αὐτοὶ μὲν εὐηργετήθησαν, διότι ἐπῆραν τὸν βίον μου ὅλον εἰς φάρμακα, ἀλλ᾽ ἐμὲ ποσῶς δὲν ὠφέλησαν· μάλιστα βλάβην μοῦ ἔκαμαν, διότι εἶχον ὀλίγον φῶς, καὶ μὲ ἔκαμαν καὶ τὸ ἔχασα καὶ αὐτό. Ποῖον λοιπὸν πρέπει νὰ ὀνομάζω ἰατρὸν καὶ βοηθόν μου; τὸν Ἀσκληπιόν, τὸν ὁποῖον ἐπικαλοῦνται αὐτοὶ εἰς βοήθειαν καὶ δὲν μὲ ὠφέλησε, τίποτε, ἢ τὸν Χριστόν, τοῦ ὁποίου μόνον τὸ ὄνομα προέφερεν ὁ Παντολὲων καὶ πάραυτα μοῦ ἐχάρισε τὸ παμπόθητον φῶς; Τοῦτο, ὦ βασιλεῦ, τὸ γνωρίζει καὶ ἕνας τυφλὸς καὶ ἀγράμματος».
Μὴ ἔχων λοιπὸν τί νὰ ἀποκριθῇ πρὸς ταῦτα ὁ Μαξιμιανός, εἶπεν εἰς αὐτόν· «Μὴ εἶσαι, ἄνθρωπε, μωρός, οὐδὲ νὰ ἀναφέρῃς, ὅτι ὁ Χριστὸς σὲ ἰάτρευσεν, διότι φανερὸν εἶναι ὅτι οἱ θεοὶ σὲ ἐφώτισαν». Ὁ δὲ ποτὲ τυφλὸς καὶ τότε πεφωτισμένος κατὰ τὴν ψυχὴν μᾶλλον ἢ κατὰ τὸ σῶμα, οὔτε τὴν ἐξουσίαν τοῦ βασιλέως ἐφοβήθη οὔτε τὸν θυμὸν αὐτοῦ, οὔτε τιμωρίας ἐσυλλογίσθη, ἀλλὰ καὶ μὲ περισσοτέραν παρρησίαν ἀπὸ τὸν τυφλόν, τὸν ὁποῖον ἀναφέρει τὸ Εὐαγγέλιον, λέγει πρὸς τὸν βασιλέα ταῦτα· «Σὺ εἶσαι μωρὸς καὶ ἀνόητος, ὅστις λέγεις, ὅτι οἱ ἀναίσθητοι καὶ τυφλοὶ θεοί σου μὲ ἐφώτισαν, εἶσαι δὲ καὶ τετυφλωμένος ὡς καὶ αὐτοί, διὰ τοῦτο δὲν ἠμπορεῖς νὰ ἴδῃς τὴν ἀλήθειαν, τὴν ὑπὲρ τὸν ἥλιον λάμπουσαν». Ἀκούσας ταῦτα ὁ τύραννος ἐβεβαιώθη ὅτι ὅσα τοῦ εἶπον οἱ ἰατροὶ ἦσαν ἀληθῆ· ὅθεν εὐθὺς προστάσσει καὶ ἀπεκεφάλισαν τὸν ὄντως μακάριον καὶ φίλον Χριστοῦ ποτὲ τυφλόν, νῦν δὲ τῆς ἀληθείας συνήγορον καὶ ἀψευδέστατον Μάρτυρα, ὅστις ἠξιώθη νὰ δώσῃ τοιαύτην θυσίαν πρὸς τὸν θεραπεύσαντα αὐτὸν Χριστόν, μαρτυρήσας διὰ τὴν ἀγάπην του. Ὁ δὲ Ἅγιος ἠγόρασε κρυφίως τὸ τίμιον αὐτοῦ λείψανον καὶ τὸ ἔθεσεν ἐκεῖ ὅπου εἶχε καὶ τὸν πατέρα του τεθαμμένον.
Ἀφοῦ ἐθανάτωσε τὸν ποτὲ τυφλὸν ὁ βασιλεὺς ἐκάλεσε τὸν Ἅγιον νὰ ὑπάγῃ πρὸς αὐτόν, ἀπερχόμενος δὲ ἐκεῖνος προσηύχετο καθ᾽ ὁδὸν λέγων· «Ὁ Θεὸς τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήσῃς» καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ ψαλμοῦ. Ἀφοῦ δὲ ἔφθασεν εἰς τὸ παλάτιον, τοῦ εἶπεν ὁ βασιλεύς· «Ἤκουσα λόγους τινὰς ἀπρεπεῖς διὰ σέ, Παντολέον· ἤτοι ὅτι ὑβρίζεις καὶ καταφρονεῖς τὸν Ἀσκληπιὸν καὶ τοὺς ἄλλους θεούς, τὸν δὲ Χριστὸν πιστεύεις καὶ λέγεις ὅτι αὐτὸς εἶναι μόνος Θεός, καὶ ἔχεις εἰς αὐτὸν τὰς ἐλπίδας σου, ὅστις ἀπέθανε θάνατον ἄτιμον.