Ἀλλ’ ἆρά γε διὰ τοσαύτης νηστείας ταλαιπωροῦσα τὸ σῶμα, ἀπεῖχε τῆς διακονίας ἢ διηκόνει μέν, ἀλλ’ ὀκνηρότερον; ἢ εἶχεν ἀνάγκην ἄλλου τινὸς προστάσσοντος αὐτὴν νὰ ὑπηρετῇ; Τίς ὅμως ἄλλος προθυμότερον ἀπὸ αὐτὴν ἐτακτοποίει τοὺς κοιτῶνας τῶν ἀδελφῶν ἢ διηυθέτει τὰς στρωμνὰς ἑκάστης πρὸς ἀνάπαυσιν; Τίς πρὸ ἐκείνης μετέφερέ ποτε ὕδωρ πρὸς χρείαν τῶν ἀδελφῶν; Ἢ τίς ἐν τῷ ἀρτοποιείῳ ἢ μαγειρείῳ ὑπηρέτει ταχύτερον ἐκείνης; Οὕτω δὲ δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας κοπιάζουσα παρημέλει ἆρά γε τὸν συνήθη κανόνα της; Οὐχὶ ποτέ, ἀλλὰ μάλιστα ἀπήρχετο εἰς τὸν Ναὸν πρὸ τῶν ἐκεῖ συναθροιζομένων ἀδελφῶν. Ὕστερον δὲ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν ἐξερχομένη τοῦ Ναοῦ, εὐθὺς ἐδίδετο εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῶν ἀδελφῶν.
Ἐπειδὴ δὲ εἰς τὸ ἀσκητήριον ἦτο συνήθεια, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁσάκις συνέβαινέ τις ἐκ τῶν ἀδελφῶν νὰ ἰδῇ τινὰ φαντασίαν ἀπήγγελλε τὴν φαντασίαν εἰς τὴν προεστῶσαν, αὕτη δὲ διέτασσε νὰ τεθῶσι λίθοι ὑπὸ τὴν στρωμνὴν αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς στρωμνῆς νὰ ἐπιρριφθῇ τέφρα, καὶ ἡ φαντασθεῖσα νὰ κοιμᾶται ἐπὶ τοιαύτης στρωμνῆς ἕως δέκα νύκτας, ἡ ὑπηρεσία αὕτη ἀνετέθη εἰς τὴν Εὐπραξίαν. Ἤδη δέ, προχωρησάσης τῆς ἡλικίας της, ἤρχισε νὰ ἐνοχλῆται ἀπὸ σαρκικοὺς λογισμούς, καί ποτε φαντασία τις ἐμπαθὴς συνέβη εἰς αὐτήν, ἕνεκα τῆς ὁποίας ἔθεσεν ὑπὸ τὴν στρωμνὴν αὐτῆς λίθους καὶ ἐπ’ αὐτῆς ἐπέχυσε στάκτην. Ταύτην δὲ ἰδοῦσα ἡ Ἡγουμένη ἠννόησε τὸν σαρκικὸν αὐτῆς πόλεμον καὶ προσκαλέσασα αὐτὴν εἶπε· «Διὰ τί, Εὐπραξία, δὲν μοὶ ἀνήγγειλας τὴν ἐπανάστασιν τῆς σαρκός σου;». Αὕτη δὲ πεσοῦσα εἰς τοὺς πόδας αὐτῆς, εἶπε· «Ἠσχύνθην νὰ φανερώσω εἰς σὲ τὸ πάθος μου, δέσποινα». Εἶπεν ἡ Ἡγουμένη· «Νὰ μὴ ἐντρέπεσαι, τέκνον μου, διότι τὸ πάθος τοῦτο εἶναι φυσικόν, καὶ ἂν ἡμεῖς δὲ δώσωμεν ἀφορμήν τινα εἰς ἐπανάστασιν τῆς σαρκός, εἴμεθα ὅλως ἀνεύθυνοι· ὀφείλομεν ὅμως νὰ ταπεινώσωμεν τὸ σῶμα, ἵνα καθαρθῶμεν τῶν φυσικῶν τούτων παθῶν· πρὸς τοῦτο δὲ συντελεῖ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ σκληραγωγία· καὶ μόνον δι’ ἀμφοτέρων τούτων τῶν μέσων δυνάμεθα νὰ κατευνάσωμεν τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν καὶ νὰ σβύσωμεν τὴν πύρωσιν τῆς σαοκός· μὴ φοβῆσαι λοιπόν, ἀλλ’ ἀνδρίζου καὶ γενναίως ἀντίστηθι ποὸς τὰς σαρκικὰς ἐπαναστάσεις· διότι, ἂν καὶ πολεμούμεθα ὑπὸ τῆς σαρκός, ὅμως ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς ὁ Θεὸς τὸ λογικὸν διὰ τοῦ ὁποίου δυνάμεθα νὰ νικήσωμεν καὶ δουλώσωμεν τὰ πάθη· τοιουτοτρόπως θὰ κριθῶμεν ἄξιοι καὶ τῶν ἀνεκλαλήτων ἐκείνων βραβείων· ὥστε παρασκευάζου πρὸς τοὺς ἀγῶνας, διότι οὐδείς ποτε κοιμώμενος νικᾷ».